Το νέο ρωσικό μαχητικό πέμπτης γενιάς PAK-FA (εσωτερικός κωδικός Sukhoi: T-50) βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τις τελευταίες ημέρες, καθώς η η πολυαναμενόμενη πρώτη του πτήση, σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες έχει προγραμματιστεί για τις 15 Φεβρουαρίου. Εν αναμονή λοιπόν της ιστορικής αυτής στιγμής σας παρουσιάζουμε όλες τις τελευταίες εξελίξεις και εκτιμήσεις.

Το νέο ρωσικό μαχητικό PAK-FA (εσωτερικός κωδικός Sukhoi: T-50) βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τις τελευταίες ημέρες, καθώς η η πολυαναμενόμενη πρώτη του πτήση, σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες έχει προγραμματιστεί για τις 15 Φεβρουαρίου.

Προς το παρόν, το σίγουρο είναι ότι έχουν πραγματοποιηθεί οι δοκιμές τροχοδρόμησης σε ένα εκ των πρωτοτύπων, γεγονός που σημαίνει ότι όπως και να έχει η πρώτη πτήση του μαχητικού είναι πολύ κοντά, αφού αυτές οι δοκιμές είναι οι τελευταίες πριν τις πρώτες πτητικές δοκιμές.

Παράλληλα, είναι βέβαιο ότι το «ιπτάμενο εργαστήριο» του, ένα ειδικά τροποποιημένο για τον σκοπό Su-27M με αριθμό σειράς 710 έχει πραγματοποιήσει αρκετές δοκιμές στο έδαφος και στον αέρα τόσο με μια σειρά ηλεκτρονικά υποσυστήματα όσο και με τον κινητήρα Saturn 117S που είναι το ισχυρότερο παράγωγο της οικογένειας AL-31, με μέγιστη απόδοση που φτάνει για τους δυο κινητήρες τις 29.000 κιλά ώσης.

Ο κινητήρας αυτός πάντως, αν και είναι ό,τι ισχυρότερο έχει να παρουσιάσει σήμερα η Ρωσία στον χώρο των μαχητικών αεροσκαφών, αποτελεί παρόλαυτά ενδιάμεση λύση, καθώς το T-50 είναι προορισμένο να χρησιμοποιηθεί με εντελώς νέας σχεδίασης κινητήρες του σχεδιαστικού γραφείου Saturn, προβλεπόμενης απόδοσης άνω των 32.000 κιλών.

Ωστόσο, ακόμα και όταν πραγματοποιηθεί η πρώτη πτήση του T-50, θα υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος για την ένταξή του σε υπηρεσία. Το σύνολο των υποσυστημάτων του θα πρέπει πρώτα να δοκιμαστούν και ολοκληρωθούν, διαδικασία για την οποία ήδη χρησιμοποιείται το Su-27 710, ενώ αργότερα θα χρησιμοποιηθούν και τα πρωτότυπα δοκιμών.

Ανάμεσα στα υπόλοιπα υποσυστήματα που αναπτύσσονται για το νέο μαχητικό, είναι και ένα νέας σχεδίασης ραντάρ ενεργής ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) από το σχεδιαστικό γραφείο NIIP Tikhomirov  Και σε αυτήν την περίπτωση όμως, το πρωτότυπο θα δοκιμαστεί με ένα εκ των διαθέσιμων συστημάτων ραντάρ, καθώς το προοριζόμενο ραντάρ δεν έχει ολοκληρώσει ούτε αυτό την ανάπτυξή του.

Η ρωσική Αεροπορία πάντως έχει ένα σοβαρό θέμα με τις διαθεσιμότητες των μαχητικών της αεροσκαφών. Από την λήξη του ψυχρού πολέμου μέχρι σήμερα, τα μοναδικά νέα αεροσκάφη που έχει παραλάβει είναι τα MiG-29SMT που αρνήθηκε να παραλάβει η Αλγερία, ορισμένα αεροσκάφη κρούσης Su-34, ενώ έχει ξεκινήσει και τις παραλαβές των νέων της εκπαιδευτικών LIFT Yak-130.

Τέλος στην πρόσφατη έκθεση MAKS 2009 υπογράφτηκε ένα συμβόλαιο για την προμήθεια 64 νέας κατασκευής μαχητικών αεροσκαφών τα οποία θα παραληφθούν τα επόμενα χρόνια, μεταξύ των οποίων το πολλά υποσχόμενο Su-35BM.

Οι παραπάνω προμήθειες όμως, σαφώς δεν είναι αρκετές για να αναπληρώσουν τα εκατοντάδες μαχητικά που βρίσκονται στην δύναμη της ρωσικής Αεροπορίας και είτε αναμένουν την απόσυρσή τους, είτε την αναβάθμισή τους. Είναι σαφές λοιπόν, ότι χρειάζεται κάτι νέο, καθώς δεν γίνεται να συνεχίζεται εσαεί η παραγωγή αποτελεσματικότατων μεν μαχητικών, πουν όμως η σχεδίασή τους πάει πίσω στην δεκαετία του ’80.

Για λόγους συγκρίσεων, αξίζει να αναφέρουμε ότι το F-22 ξεκίνησε την ανάπτυξή του τον Οκτώβρη του 1986, όταν στο πλαίσιο του διαγωνισμού ATF ανατέθηκε σε δυο κοινοπραξίες εταιρειών η ανάπτυξη και κατασκευή δυο πρωτοτύπων επίδειξης τεχνολογίας. Η πρώτη πτήση του YF-22 πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβρη του 1990. Η μαζική του παραγωγή ξεκίνησε το 1997, ενώ τα πρώτα F-22 σειραϊκής παραγωγής παραδόθηκαν στην αμερικανική Αεροπορία τον Οκτώβρη του 2003.

Σήμερα το F-22 θεωρείται το ικανότερο αεροσκάφος αεροπορικής υπεροχής στον κόσμο, πλην όμως σύμφωνα με τους ίδιους τους Αμερικάνους η ανάπτυξή του δεν έχει προχωρήσει όσο θα ήθελαν (ενδεικτικά, ακόμα δεν έχει πιστοποιηθεί σκοπευτικό επί κράνους, ούτε ο πύραυλος AIM-9X), ενώ η περαιτέρω αναβάθμιση του συνόλου των 183 πρώτων μαχητικών στην προσαυξημένη ικανότητα λογισμικού 3.2 εκτιμάται ότι θα κοστίσει περί τα 8 επιπλέον δισεκατομμύρια δολάρια…

Τα παραπάνω όμως δεν έχουν πραγματικά σημασία. Το F-22 έχει αποδείξει και ως έχει την αξία του σε μια σειρά διεθνών ασκήσεων στο σημερινό περιβάλλον, έστω και αν δεν έχει δοκιμαστεί σε μάχη. Το PAK-FA όμως είναι ένας εντελώς άγνωστος και αστάθμητος παράγοντας. Από την παρουσίασή του και τις πρώτες εκτιμήσεις για τις ικανότητές του θα εξαρτηθούν πολλά, τόσο για την ρωσική Αεροπορία, όσο και για την αμερικανική και τις συμμαχικές.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το επόμενο διάστημα πρόκειται να τερματιστεί η γραμμή παραγωγής του F-22, με την αμερικανική Αεροπορία και Εθνοφρουρά να διαμαρτύρονται έντονα για αυτό, ενώ από την άλλη η εξέλιξη του F-35 μέχρι σήμερα μόνο δυσοίωνες εκτιμήσεις φέρνει για την αποτελεσματικότητά του ακόμα και εναντίον ενός μη ολοκληρωμένου μαχητικού τέταρτης γενιάς, πόσο μάλλον πέμπτης…

Αν λοιπόν το PAK-FA είναι «εξαιρετικό» θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει και στην παράταση της παραγωγής του F-22. Αν είναι απλά «ικανοποιητικό» θα μπορούσε να οδηγήσει τουλάχιστον τους μελλοντικούς αγοραστές του F-35 στην εξέταση άλλων λύσεων, όπως και αν λέγονται αυτές.

Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη πτήση του αναμφίβολα θα οδηγήσει σε μια νέα εποχή, όχι μόνο την ρωσική αλλά και την παγκόσμια αεροναυπηγική βιομηχανία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ