Οι περικοπές του αμερικανικού αμυντικού προϋπολογισμού (και ενώ το νέο μαχητικό F-35C Lightning II δεν έχει εισέλθει ακόμη σε υπηρεσία) δεν εμπόδισαν  τη Διοίκηση Αεροπορικών Συστημάτων του Ναυτικού των ΗΠΑ (NAVAIR: Naval Air Systems Command) να αρχίσει τη διαδικασία για την αναζήτηση του διαδόχου του F-18E/-F Super Hornet προκειμένου να διατηρήσουν την τεχνολογική υπεροχή τουςσυγκριτικά με αντίπαλες σχεδιάσεις που αναμένεται να μπούν σε υπηρεσία μετά το 2020.

Σύμφωνα με συνέντευξη που παραχώρησε στην αμερικανική επιθεώρηση «Defense News» o διοικητής της NAVAIR υποναύαρχος Bill Moran, το πρόγραμμα F/A-XX δεν αποσκοπεί στη σχεδίαση και ανάπτυξη ενός νέου μαχητικού 6ης γενιάς (κατά την άποψη του ο όρος είναι ελλιπώς καθορισμένος και κυρίως σχετίζεται με τη χαμηλή παρατηρησιμότητα), ούτε στον σχεδιασμό της μελλοντικής αεροπορικής πτέρυγας αεροπλανοφόρου.

Ο κύριος λόγος είναι η εξάντληση του ορίου επιχειρησιακής ζωής των F-18E/-F Super Hornet, που σήμερα αποτελούν τον κύριο όγκο των μαχητικών του Ναυτικού των ΗΠΑ και των οποίων οι 9.000 ώρες πτήσης επιχειρησιακής ζωής αναμένεται να εξαντληθούν τα τέλη τις δεκαετίας του 2020 και τις αρχές της επόμενης.

Ο Moran ανακοίνωσε ότι το 2014 θα αρχίσει η σύνταξη μίας μελέτης η οποία θα εξετάσει και αξιολογήσει σε βάθος το σύνολο των αποστολών που αναλαμβάνουν τα Super Hornet στο πλαίσιο μίας αεροπορικής πτέρυγας αεροπλανοφόρου. Η μελέτη πρόκειται να απαντήσει σε σειρά ερωτημάτων. Παραδείγματος χάριν αν και πως μπορούν να αποκτηθούν οι απαιτούμενες επιχειρησιακές δυνατότητες με άλλο τρόπο εκτός της προμήθειας ενός πολύ ακριβού και πολύ υψηλών επιχειρησιακών δυνατοτήτων μαχητικού; Προφανώς η απόκτηση κάποιας πλατφόρμας θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, είναι όμως μονόδρομος αυτή να μοιάζει και να επιχειρεί όπως τα F-18E/-F και τα F-35; Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι; Μπορούν ακολουθίες αποστολών να εκτελεσθούν με διαφορετικό τρόπο;

Ένα άλλο ζήτημα που ο υποναύαρχος Moran δεν απάντησε ευθέως είναι αν την απαίτηση θα μπορούσε να καλύψει ένα μη επανδρωμένο αερόχημα. Μάλιστα θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι «παρέκαμψε» το ερώτημα προτάσσοντας ως μείζον επιθυμητό χαρακτηριστικό τη μέγιστη δυνατή ευελιξία στην επιχειρησιακή χρήση. Πάντως στο σχετικό RFI ζητείται από τους ενδιαφερόμενους κατασκευαστές η μελέτη επανδρωμένων, μη επανδρωμένων και επιλεκτικά επανδρωμένων σχεδιάσεων.

Επικαλούμενος τον υψηλό βαθμό απορρήτου, αρνήθηκε επίσης να αποκαλύψει ποιοι κατασκευαστές απάντησαν στο σχετικό αίτημα για πληροφορίες (RFI: Request For Information) που είχε εκδοθεί τον προηγούμενο χρόνο. Επιβεβαίωσε ότι οι κύριοι κατασκευαστές Boeing (στη φωτογραφία και το βίντεο παρουσιάζεται η καλλιτεχνική απεικόνιση της πρότασης της), Lockheed Martin και Northrop Grumman μετείχαν στη διαδικασία αλλά ταυτόχρονα προσκάλεσε να συμμετέχουν στη διαδικασία «άνθρωποι που σκέφτονται εντελώς εκτός της συνήθους λογικής προμήθειας».

Αντίθετα ήταν εξαιρετικά σαφής σε δύο ζητήματα. Στο ότι το Ναυτικό των ΗΠΑ επιθυμεί να εισαγάγει σε υπηρεσία το F/A-XX περί το 2030 (σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ο υποναύαρχος Moran αναφέρει ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες ο κύκλος ανάπτυξης στην αεροδιαστημική βιομηχανία ανέρχεται σε 17 έτη), και ότι πρόκειται να συμπληρώσει σε υπηρεσία το F-35 Lightning II.

Τμήμα ειδήσεων  defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ