Στη 10ετία του ’80, το ελληνικό πρόγραμμα απόκτησης μαχητικών F-16C/D, Peace Xenia Ι, επέτρεψε μια υστέρηση 1:4 σε σχέση με το τουρκικό αντίστοιχο Peace Onyx Ι (40 μονάδες Block 30 έναντι 160 Block 30/40). Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η διαφορά αυξήθηκε περισσότερο με τα προγράμματα Peace Xenia ΙΙ και Peace Onyx ΙΙ, τα οποία αφορούσαν 40 και 80 αεροσκάφη αντίστοιχα, αλλά πλέον Block 50. Τα τελευταία προγράμματα Peace Xenia IV, Peace Onyx IV αφορούν πολύ παρόμοια αεροσκάφη τελευταίας τεχνολογίας από την κύρια γραμμή εξέλιξης του μαχητικού (προηγμένο Block 50+/52+) σε απολύτως ίσους αριθμούς, 30 για την κάθε χώρα.

Στη 10ετία του ’80, το ελληνικό πρόγραμμα απόκτησης μαχητικών F-16C/D, Peace Xenia Ι, επέτρεψε μια υστέρηση 1:4 σε σχέση με το τουρκικό αντίστοιχο Peace Onyx Ι (40 μονάδες Block 30 έναντι 160 Block 30/40). Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η διαφορά αυξήθηκε περισσότερο με τα προγράμματα Peace Xenia ΙΙ και Peace Onyx ΙΙ, τα οποία αφορούσαν 40 και 80 αεροσκάφη αντίστοιχα, αλλά πλέον Block 50. Τα τελευταία προγράμματα Peace Xenia IV, Peace Onyx IV αφορούν πολύ παρόμοια αεροσκάφη τελευταίας τεχνολογίας από την κύρια γραμμή εξέλιξης του μαχητικού (προηγμένο Block 50+/52+) σε απολύτως ίσους αριθμούς, 30 για την κάθε χώρα.

Διαβάστε εδώ τη συγκριτική παρουσίαση ελληνικού και τουρκικού προγράμματος F-16.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ