Η αναγκαιότητα υλοποίησης του προγράμματος απόκτησης νέων μαχητικών ώστε να συμπληρωθούν τα κενά που προκύπτουν από την απόσυρση τύπων που αφενός πλέον δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στο σύγχρονο πεδίο μάχης και αφετέρου έχουν συμπληρώσει το όριο επιχειρησιακής ζωής ή που λόγω παλαιότητας η αξιοποίηση τους κρίνεται αντιοικονομική αλλά και επικίνδυνη είναι αυταπόδεικτη.

Η αναγκαιότητα υλοποίησης του προγράμματος απόκτησης νέων μαχητικών ώστε να συμπληρωθούν τα κενά που προκύπτουν από την απόσυρση τύπων που αφενός πλέον δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στο σύγχρονο πεδίο μάχης και αφετέρου έχουν συμπληρώσει το όριο επιχειρησιακής ζωής ή που λόγω παλαιότητας η αξιοποίηση τους κρίνεται αντιοικονομική αλλά και επικίνδυνη είναι αυταπόδεικτη.

Μάλιστα, η προμήθεια θα έπρεπε να έχει δρομολογηθεί στη τελική φάση υλοποίησης της με την εκκίνηση συναρμολόγησης των αεροσκαφών εδώ και δύο χρόνια. Κάτι τέτοιο όμως δε συνέβη και σε συνδυασμό με τις χαμηλές διαθεσιμότητες των πιο σύγχρονων τύπων που υπηρετούν στην ΠΑ, αποτέλεσμα της αδράνειας του υπουργείου τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει την κατάσταση στο απροχώρητο. 

Οι συνθήκες διεξαγωγής του αεροπορικού πολέμου έχουν αλλάξει και μελλοντικά αυτό θα συνεχιστεί ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι μεγάλος αριθμός αεροσκαφών με μικρό ίχνος θα ενταχθούν σε υπηρεσία. Ειδικά στην περιοχή μας, η αναβάθμιση της απειλής που πρεσβεύει η τουρκική αεροπορία δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό.

Στην παρούσα οικονομική συγκυρία όμως, είναι εφικτό το πρόγραμμα απόκτησης νέου μαχητικού αεροσκάφους για την ΠΑ; Η απάντηση είναι πως η ερώτηση δε θα έπρεπε να τίθεται καν. Αν επιθυμούμε να διατηρήσουμε την ικανότητα υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και να μην επαναληφθούν καταστάσεις τύπου «Ιμίων» όπου οι περιορισμοί στην ικανότητα ανάληψης επιχειρήσεων της εποχής έπαιξαν το ρόλο τους στην αντίδραση της χώρας μας αλλά και στην αποθράσυνση της γείτονος τότε είναι απαραίτητο όχι απλώς να διατηρηθεί αλλά και να επαυξηθεί η μαχητική ικανότητα των ΕΔ της χώρας.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η απουσία βλημάτων AIM-120 AMRAAM και AGM-88 HARM από το οπλοστάσιο της Π.Α., αλλά και η εξαιρετικά αρνητική εις βάρος της ποσοτική σχέση σε μαχητικά γ’ γενιάς, απέβη καθοριστικά στην κατάληξη της κρίσης; Μία μελέτη της Π.Α. ένα χρόνο περίπου μετά την κρίση έδινε απώλειες 40 μαχητικών αεροσκαφών της Π.Α. και του 80% του συστήματος αεράμυνας εντός 30′ από την έναρξη των επιχειρήσεων λόγω των ανωτέρω παραγόντων.

Κάποιοι σχεδιάζουν να φέρουν την χώρα και πάλι υπό συνθήκες πολιτικού-διπλωματικού εκβιασμού; Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η χρονική υστέρηση στην απόφαση απόκτησης Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους. 

Για μια ακόμη φορά το πρόγραμμα του ΝΜΑ έχει καταταχτεί σε υψηλή θέση στον προγραμματισμό του υπουργείου, έστω και με προϋπολογισμό μόλις 2.398.760.000 ευρώ. Μένει να δούμε αν αυτή τη φορά θα προχωρήσει ή με τη δικαιολογία της οικονομικής δυσπραγίας θα παραμείνει σχέδιο επί χάρτου απογυμνώνοντας περαιτέρω την ΠΑ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ