Η ανάδειξη του προγράμματος προμήθειας του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους στην δέκατη θέση του μικτού καταλόγου αναγκών των Γενικών Επιτελείων με συνολική χρηματοδότηση 3,5 δισ. ευρώ η οποία έχει εγκριθεί από το ΣΑΓΕ, κλείνει ένα σημαντικό πρώτο κεφάλαιο στο όλο πρόγραμμα, αυτό της χρηματοδότησης και της σειράς προτεραιότητας και ταυτοχρόνως ανοίγει την πόρτα στις παρουσιάσεις των υποψήφιων μαχητικών.

Οι θέσεις εταιρειών για τις υποψφηφιότητές τους δεν έχουν αλλάξει: Η Lockheed Martin έχει κάθε συμφέρον να ωθήσει στο πρόγραμμα “στο απώτερο μέλλον” για να είναι έτοιμο το “δυνατό χαρτί” που λέγεται F-35. Η οικονομική συγκυρία την διευκολύνει, ενώ η απόφαση για μη αποκρατικοποίηση της ΕΑΒ την γλιτώνει από την πίεση των ευρωπαϊκών εταιρειών που σίγουρα θα χρησιμοποιούσαν την αποκρατικοποίηση ως μοχλό πίεσης για την ανάληψη του προγράμματος.

Η EADS δεν προσχωρεί καν στην λογική της “αξιολόγησης”. Μένει στην απόφαση των δύο ΚΥΣΕΑ για την προμήθεια του αεροσκάφους, παρά το γεγονός ότι η απόφαση που λήφθηκε πριν από ακριβώς δέκα χρόνια δεν είναι ξεκαθαρισμένο από κυβερνητικής πλευράς κατά πόσον ισχύει μέχρι σήμερα. Πάντως για το EF-2000 υπάρχει ανοικτό και το ενδεχόμενο για το Tranche 1, όπου δεν εμπλέκεται η εταιρεία σε πρώτη φάση.

Η δεύτερη αμερικανική υποψηφιότητα το F/A-18E/F της Boeing είναι μία, ας πούμε, “τίμια” υποψηφιότητα με εξαιρετικό “money for value” και σίγουρη πολύ δυνατή υποστήριξη από την αμερικανική κυβέρνηση. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι κορυφαίο στέλεχος της Boeing έχει αναλάβει σημαντική θέση δίπλα στον Μπάρακ Ομπάμα. Από εκεί και πέρα, αρχίζουν τα μειονεκτήματα της υποψηφιότητας σε σχέση με αυτό που θέλει η Πολεμική Αεροπορία, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.

Η γαλλική υποψηφιότητα με το Rafale F.3 φαίνεται ότι τελειώνει εκεί που αρχίζει η διακρατική για τις φρεγάτες FREMM.

Η μοναδική υποψηφιότητα – και διπλή απ’ότι φαίνεται – που θα κατέβει στο γήπεδο χωρίς “άγχος”, είναι η ρωσική με τα Su-35 και Mig-35. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Ρώσοι δεν κατεβαίνουν για να κερδίσουν τον διαγωνισμό – με δεδομένες τις γεωπολιτικές ισορροπίες – κατεβαίνουν απλά για να κερδίσουν τις εντυπώσεις.

Τα δύο μαχητικά που κατεβάζουν, ειδικά το Su-35, είναι μακράν ανώτερα από τον ανταγωνισμό και αυτό είναι λογικό αφού έχουν δημιουργηθεί για να αντιμετωπίζουν μαχητικά που δεν είναι υποψήφια στην αξιολόγηση, το F-22 και κατά δεύτερον το F-35.

Το MiG-35 δεν πήγε καλά στον διαγωνισμό της  Ινδίας, αλλά αυτό έχει να κάνει και με έναν άλλο παράγοντα: Τυχόν επιλογή του θα οδηγούσε την ινδική Αεροπορία σε έναν στόλο μαχητικών Made in Russia, αφού ήδη το Su-30ΜΚΙ είναι το βασικό της μαχητικό και το PAK FA από το 2017 θα αρχίσει να εντάσσεται στο στόλο της.

Οι Ρώσοι ικανοποιήθηκαν με ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των MiG-29 που τα έφερε σε ποσοστό 80% στο επίπεδο των δυνατοτήτων των MiG-35. Αξίζει να δείτε στο βίντειο τα απίστευτα που κάνει στον αέρα το MiG-35 με την χρήση ακροφυσίων κατευθυνόμενης ώσης.

Το Su-35 πάντως θα αποτελεί το κορυφαίο αεροσκάφος του πλανήτη, με εξαίρεση το F-22, μέχρι την έλευση του PAK FA και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η ελληνική πλευρά επέμεινε στην επίδειξη των δυνατοτήτων του στο ΓΕΕΘΑ και στο ΓΕΑ.

Σε ότι αφορά τον χρόνο υλοποίησης του προγράμματος δύο ενδεχόμενα υπάρχουν πλέον: Ή ολοκληρώνονται οι διαδικασίες επιλογής (ή ανάθεσης, αν έχουμε απόφαση για EF-2000) μέχρι το τέλος του 2012, οπότε μέχρι το τέλος του 2015, αρχές του 2016 θα έχουμε το νέο μαχητικό στο Αιγαίο ή θα έχουμε και νέο παίκτη από το 2013, το F-35, οπότε αλλάζουν όλα τα δεδομένα…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ