Περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα των Super Hornet της Αυστραλίας

Με βάση ανακοίνωση τύπου της αμερικανικής General Electric, οι παραδόσεις των πρώτων αεροκινητήρων F414-GE-400 που χρησιμοποιούνται για την πρόωση των μαχητικών τύπου F/A-18E/F Super Hornet, στην Αυστραλία θα ξεκινήσουν μέσα στο 2009.

Το ύψος του προγράμματος προμήθειας και υποστήριξης των κινητήρων των αεροσκαφών της Αυστραλίας, ανέρχεται σε 428 εκατομμύρια δολάρια περιλαμβάνοντας υποστήριξη για χρονική περίοδο δύο ετών. Με βάση το αρχικό χρονοδιάγραμμα που έχει καταρτιστεί επομένως, τα πρώτα διθέσια Super Hornet, θα πρέπει να παραδοθούν κατά το έτος 2010 και η μοίρα που θα τα αξιοποιεί επιχειρησιακά από την αεροπορική βάση του Amberley, θα πρέπει να κηρυχθεί επιχειρησιακή μέσα στο 2012. Ένας από τους πιο σημαντικούς ίσως λόγους επιλογής –και μάλιστα μέσα από μία ταχύτατη διαδικασία, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στην Αυστραλία- του Super Hornet, είναι οπωσδήποτε το γεγονός ότι η Αυστραλιανή Αεροπορία διατηρεί σε υπηρεσία αεροσκάφη της προγενέστερης έκδοσης F/A-18A/B από το 1984. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 είχαν παραληφθεί 80 μαχητικά, από τα οποία σήμερα εξακολουθούν να πετούν τα 71. Παρά το γεγονός ότι οι διαφορές μεταξύ των Α και Β με το διθέσιο F είναι μεγάλες, τόσο σε ότι αφορά το σκάφος, όσο και σε ότι αφορά και τους κινητήρες αλλά και το ηλεκτρονικό εξοπλισμό, η Αυστραλιανή Αεροπορία θα αξιοποιήσει την εμπειρία που έχει αποκτήσει από την εκμετάλλευση των παλαιότερων εκδόσεων, προκειμένου να αντικαταστήσει τα F-111 Aardvark με το νέο τύπο στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Ενδεικτικό της εμπειρίας που έχει συσσωρευτεί τα τελευταία 25 περίπου χρόνια είναι το γεγονός ότι οι κινητήρες των αυστραλιανών F/A-18A/B, έχουν συμπληρώσει περισσότερες από 480.000 ώρες λειτουργίας στον αέρα μόνο.

Σε ότι αφορά το ραντάρ που θα φέρουν τα 24 διθέσια F/A-18F της Αυστραλίας, δεν έχει ακόμη γνωστοποιηθεί –τουλάχιστον επίσημα- το πιο σύστημα θα επιλεγεί. Τα αεροσκάφη που παραλαμβάνει το Αμερικανικό ναυτικό είναι εξοπλισμένα με το κεραίας μηχανικής σάρωσης APG-73, από τη στιγμή που η ανάπτυξη του ενεργού ηλεκτρονικής σάρωσης APG-79 βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, αν και ως διαδικασία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Δεδομένης της υψηλής τιμής όμως των αυστραλιανών αεροσκαφών (250 κατά προσέγγιση εκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας, ή 196 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, ανά μονάδα), είναι πολύ πιθανό και απόλυτα λογικό, ότι έχει γίνει συμφωνία για την προμήθεια του συστήματος AESA. To Aμερικανικό ναυτικό άλλωστε θα αρχίσει να παραλαμβάνει F/A-18E/F εξοπλισμένα με το νέο ραντάρ την ίδια περίπου χρονική περίοδο που θα αρχίσει η διαδικασία της παράδοσης των αυστραλιανών αεροσκαφών.