Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, η ανάπτυξη των πρώτων κινεζικών
UAV οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους Αμερικανούς. Τη δεκαετία του ’60, πολλά πρώιμα αμερικανικά UAV Ryan Firebee έπεσαν στο έδαφος του Βιετνάμ και της Κίνας, με αποτέλεσμα να
αιχμαλωτιστούν, να αναλυθούν από τους Κινέζους επιστήμονες,
να αντιγραφούν και στη συνέχεια να εξοπλιστούν με κινεζικής
κατασκευής εξοπλισμό παρακολούθησης. Το πρώτο κινεζικό
UAV, με την επωνυμία WZ-5, μπήκε σε υπηρεσία στις αρχές
του 1980. Από τότε μέχρι σήμερα έχει μπει πολύ νερό στο
αυλάκι, με τις δεκάδες κινεζικές εταιρείες να έχουν αναπτύξει
πολλά αξιόλογα σχέδια UAV, ενώ συνεχίζουν να παρουσιάζουν
διάφορα μοντέλα, τα οποία στο μέλλον θα εξοπλίσουν τον κινεζικό στρατό και θα εισάγουν πολλές καινοτομίες.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η προσπάθεια του κινεζικού στρατού να αποκτήσει συστήματα UAV ανάγεται στη δεκαετία του 1960, όταν περιήλθαν στην κατοχή
τους μερικά αμερικανικά UAV, τα οποία καταρρίφθηκαν ή έπεσαν κατά τη διάρκεια του
πολέμου του Βιετνάμ, ενώ σημαντική βοήθεια
έλαβαν και από Σοβιετικά σχέδια ιπτάμενων
στόχων, όπως το L-17. Οι πρώτοι κινεζικοί
ιπτάμενοι στόχοι που αναπτυχθήκαν στα τέλη
της δεκαετίας του 1960, όπως ο ChangKong-
1(CK-1), ήταν η βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε και η εξέλιξη των σημερινών κινεζικών
UAV. O CK-1 ήταν ένας ιπτάμενος στόχος,
ο οποίος εκτοξευόταν από το έδαφος, είχε
υποηχητική ταχύτητα, που έφτανε τα 800-
900klm/h με ακτίνα δράσης τα 600 klm,
ενώ η διάρκεια της πτήσης του εξαρτιόταν από
το ύψος στο οποίο θα πέταγε. Οι Κινέζοι επίσης χρησιμοποιούσαν τον CK-1 και για λήψη
δειγμάτων από την ατμόσφαιρα ύστερα από τη
πραγματοποίηση κάποιας πυρηνικής δοκιμής.
Το WZ-5 ήταν το πρώτο UAV που μπήκε σε
υπηρεσία με την κινεζική αεροπορία και το
οποίο σχεδιαστικά βασιζόταν στο αμερικανικό
Ryan Firebee και ήταν εξοπλισμένο με κινεζικό φορτίο επιτήρησης. Η πρώτη επιτυχημένη
του πτήση έγινε το 1978 και το WZ-5 αφέθηκε από ένα κινεζικό μεταφορικό αεροσκάφος
TU-4. Η προγραμματισμένη πτήση του WZ-5
κατευθυνόταν από ένα σταθμό στο έδαφος,
ενώ ήταν εφοδιασμένο και με αλεξίπτωτο,
για να μπορέσουν να το επανακτήσουν. Τα φωτογραφικά στοιχεία που συνέλεγε το WZ-
5, αφού ήταν εξοπλισμένο μόνο με φωτογραφικό εξοπλισμό, παραλαμβανόταν από το προσωπικό εδάφους όταν έφτανε στο έδαφος,
αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα μετάδοσης
στοιχείων σε Real-time χρόνο. Τα χαρακτηριστικά του WZ-5 ήταν αρκετά αξιόλογα για
την εποχή του, αφού ανέπτυσσε ταχύτητα
15 klm περίπου από τη μηχανή WP-11 με
την οποία ήταν εφοδιασμένο, η διάρκεια της
πτήσης του έφτανε τις 3 ώρες και η εμβέλειά του υπερέβαινε τα 2.000 χιλιόμετρα.
Το WZ-5 δεν ήταν παντός καιρού και πετούσε μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας, αφού
δεν είχε εξοπλισμό νυχτερινής παρατήρησης.
Επίσης, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αναπτύχθηκε για λογαριασμό του στρατού από
την κινεζική εταιρεία ASN Technology Group
το UAV με την επωνυμία ASN-104, το οποίο
κατευθύνεται από σταθμό εδάφους, αλλά
έφερε και αυτόματο πιλότο για να μπορεί να
εκτελεί προσχεδιασμένες από το έδαφος πτήσεις, ενώ επιπρόσθετα ήταν εξοπλισμένο με
τηλεοπτική και υπέρυθρη κάμερα για νυχτερινή
επιτήρηση. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε το μοντέλο ASN-105B, το οποίο είχε δυνατότητα
μετάδοσης των στοιχείων που συνέλεγε σε
πραγματικό χρόνο. Από τότε μέχρι σήμερα η
Κίνα έχει κάνει πολλά βήματα στην ανάπτυξη σύγχρονων συστημάτων UAV.

ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
UAV και UCAV

Σήμερα η κινεζική αεροπορία και ο στρατός διαθέτουν ένα μεγάλο αριθμό UAV,
τόσο σε ποσότητα όσο και σε διαφορετικά
μοντέλα. Επίσης διαθέτει και ένα απροσδιόριστο αριθμό ισραηλινών UAV-HARPY, τα
οποία παρέλαβαν στα μέσα της δεκαετίας του
1990. Η αξία των συγκεκριμένων ισραηλινών
UAV φαίνεται από ένα περιστατικό που έλαβε
χώρα το 2004. Όταν είχαν επιστραφεί πίσω
στο Ισραήλ για να τα εκσυγχρονίσουν, οι Αμερικανοί ζήτησαν από τους Ισραηλινούς να τα
κρατήσουν και να μη τα επιστρέψουν στους
Κινέζους, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσε να γίνει, αφού είχαν αγοραστεί νόμιμα από το Ισρα-
ήλ. Το πιο αναπτυγμένο σύστημα UAV που
διαθέτει αυτή τη στιγμή η Κίνα σε υπηρεσία
είναι το ASN-206.

Το ASN-206 αναπτύχθηκε στα μέσα της
δεκαετίας του ’90 και συγκεκριμένα η ολοκλή-
ρωσή του έγινε το Δεκέμβριο του 1994, ενώ
μπήκε σε παραγωγή το 1996. Σύμφωνα με
πληροφορίες στην ανάπτυξη του ASN-206
βοήθησαν και ισραηλινές εταιρείες. Πρόκειται 63 «
για ένα σύστημα το οποίο επιτυγχάνει εμβέλεια της τάξης των 150 χλμ, η διάρκεια πτήσης του φτάνει τις 4-8 ώρες, ενώ το ύψος
πτήσης του ανέρχεται στα 5.000-6.000 μέτρα (15-18.000 πόδια). Εκτός του εξοπλισμού
παρατήρησης όπως κάμερα ημέρας, αλλά και
υπέρυθρης λήψης, οι οποίες έχουν ικανότητα
κινήσεως μέχρι 360ο, είναι εφοδιασμένο και
με συσκευές EW/ECM για την διενέργεια
αποστολών ηλεκτρονικούπολέμου και ηλεκτρονικής παρακολούθησης (ELINT). Το συ-
νολικό εκπέτασμα του ASN-206 φτάνει τα 6
μέτρα, έχει μήκος 3,8 μέτρων, το ύψος του είναι 1.4 μέτρα, ενώ το βάρος του αεροχήματος
είναι περίπου 220 κιλά και 50 κιλά επιπλέον
είναι το βάρος του εξοπλισμού που μεταφέρει.
Το όχημα κινείται από έναν κινητήρα ιπποδύναμης 51hp. Ένα πλήρες σύστημα ASN-206
αποτελείται από 6 μέχρι 10 αεροχήματα, ένα
σταθμό ελέγχου εδάφους, ένα όχημα εκτόξευσης και από πέντε οχήματα υποστήριξης.
Τέλος έχει αναπτυχθεί ένα βελτιωμένο αερόχημα, που βασίζεται στο ASN-206 και έχει την
κωδική ονομασία ASN-207. Το ASN-207 πιστεύεται ότι έχει εμβέλεια που φτάνει τα 600
χιλιόμετρα και μπορεί να μεταφέρει διπλάσιο
φορτίο εξοπλισμού απ’ ό,τι το ASN-206.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ