Ένα
μεγάλο κενό στο ελληνικό σύστημα ασφάλειας και ειδικότερα στο σύστημα
αντιμετώπισης εναέριων απειλών, έκλεισε με την απόκτηση της κυριότητας
από το ελληνικό δημόσιο του πυραυλικού συστήματος μεγάλου βεληνεκούς
S-300PMU1.

Ένα μεγάλο κενό στο ελληνικό σύστημα ασφάλειας και ειδικότερα στο σύστημα αντιμετώπισης εναέριων απειλών, έκλεισε με την απόκτηση της κυριότητας από το ελληνικό δημόσιο του πυραυλικού συστήματος μεγάλου βεληνεκούς S-300PMU1. H εξέλιξη αυτή, οφείλεται εν μέρει και στην πίεση που ασκήθηκε εκ μέρους της «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ» και του www.defencenet.gr όταν αποκαλύψαμε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2007, ότι το σύστημα βρίσκεται εκτός επιχειρησιακής ετοιμότητας, εξ αιτίας αδυναμίας συντήρησής του, η οποία απέρρεε, από το γεγονός ότι εξακολουθούσε να παραμένει στην κυριότητα της Κύπρου. Το υπουργείο λίγες ημέρες μετά το δημοσίευμα, και λόγω της αντίδρασης που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη της «Σ» και του www.defencenet.gr, παραδέχτηκε την ύπαρξη του θέματος. Τώρα πλέον, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των S-300PMU1 αφού το σύστημα περιερχόμενο στην ελληνική κυριότητα μπορεί να δεχθεί τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης και αντικατάστασης των μη λειτουργικών μερών του.

Συγκεκριμένα, στο αποκαλυπτικό άρθρο της τον Ιούλιο του 2007 η «Σ» είχε αναφέρει μεταξύ άλλων:

«…αντίθετα με ότι κατά καιρούς λέγεται, το σύστημα εξακολουθεί να βρίσκεται στην ιδιοκτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας ή καλύτερα να είναι «μετέωρο», μεταξύ των δύο κρατών, αφού η Κύπρος από τον Σεπτέμβριο του 2004 έχει ενημερώσει την Ρωσία, ότι επιθυμεί να μεταβιβαστεί το σύστημα στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει στην κατάθεση της αίτησης στη Ρωσία για απόκτηση πιστοποιητικού τελικού χρήστη! Εδώ, πλέον εγείρονται πολλά και σοβαρά ερωτήματα, αφού υποτίθεται ότι υπήρχαν διαβεβαιώσεις ότι στο σύστημα λειτούργησε και στο πλαίσιο της «αντιαεροπορικής ομπρέλας ασφαλείας» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, κάτι που δεν μπορούσε να συμβεί από την στιγμή που δεν υπήρχε η νομική δυνατότητα χρήσης του συστήματος. Συγκεκριμένα κάθε φορά που ρωσική τεχνική αποστολή επισκέπτεται τις περιοχές που είναι ανεπτυγμένα τα συστήματα για την διεξαγωγή εργασιών συντήρησης ανακύπτει εάν κυκεώνας γραφειοκρατικών και διαδικαστικών προβλημάτων που μετατρέπει όλα τα ζητήματα σε εκκρεμότητες που η επίλυση τους στο τέλος καταλήγει στην κυριότητα των συστημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αποστολή των Ρώσων τεχνικών που επιθεώρησαν τα συστήματα τον Οκτώβριο, ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι αντιμετωπίζουν, μεν, σοβαρό πρόβλημα διαθεσιμότητας λόγω έλλειψης υποστήριξης, αλλά θα μπορούσαν να τα επαναφέρουν σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα με ταχύρρυθμες εργασίες χαμηλού κόστους, εντός τριών μηνών. Σε αυτό το σημείο διαπιστώθηκε ότι ουδείς από ελληνικής πλευράς μπορεί να «αγγίξει» τα συστήματα δεδομένου ότι αυτά δεν βρίσκονται στην ελληνική ιδιοκτησία, αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται στην κυπριακή κυριότητα.  Η κορύφωση αυτής της εκκρεμότητας είναι βέβαια η υπογραφή του συμβολαίου FOS (Follow-On-Support: σύμβαση εν συνεχεία ολοκληρωμένης υποστήριξης) η οποία έχει παραπεμφθεί στις καλένδες, αλλά αυτό με τις παρούσες συνθήκες που περιγράφουμε είναι διαδικασία «εκτός θέματος»: Πως μπορείς να υπογράψεις μία σύμβαση για ένα αντικείμενο που δεν σου ανήκει; Αν δεν υπάρξει άμεσα διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των συστημάτων, σε λίγο καιρό μόνο εικονικά θα υπάρχουν οι S-300PMU-1, αφού δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένα μη λειτουργικό οπλικό σύστημα. Και όλα αυτά ενώ οι Ελληνες πολίτες, το έχουν πληρώσει «μέχρι τελευταίου δολαρίου», καθώς ήδη η Κυπριακή Δημοκρατία έχει αποζημιωθεί λογιστικά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ήρωας σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, έχασε την ζωή του, «υπερασπιζόμενος» τα συστήματα S-300 PMU-1 από την διερευνητική ματιά και όχι μόνο, της τουρκικής Αεροπορίας.»          

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ