Η first class για τις αεροπορικές εταιρείες αποτελεί πάντα προτεραιότητα, γιαυτό και φροντίζουν να είναι πάντα όλα στην εντέλεια και να εξασφαλίζουν όλες τις απαιτούμενες ανέσεις για τους επιβάτες που μπορεί να δίνουν κάτι παραπάνω, ωστόσο, γνωρίζουν ότι θα έχουν ό,τι χρειαστούν, γεύμα, ποτό, κρεβάτι για να ξεκουραστούν, ντουζιέρα, υπολογιστή και άλλα πολλά.

Ωστόσο, σύμφωνα με το βιβλίο «The Art of Flying», η πρώτη θέση και οι αυξημένες παροχές που προσφέρονται σε σχέση με τις υπόλοιπες αεροπορικές θέσεις, υπήρχε ανέκαθεν. Σίγουρα όχι έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, με τόση πολυτέλεια, αλλά τουλάχιστον υπήρχαν και τότε ανάλογες ανέσεις.

Λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες εμπορικές πτήσεις, οι επιβάτες αναγκάζονταν να ταξιδέψουν ανάμεσα σε γράμματα, δέματα, προϊόντα κλπ. Όταν όμως τα αεροπορικά ταξίδια αποδείχθηκαν ως μια σημαντική εναλλακτική λύση σε σχέση με τα ταξίδια με το τρένο ή το πλοίο, τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ προς το καλύτερο. Δημιουργήθηκαν άνετες θέσεις, όπως στα πλοία και τα τρένα.

Πτήση της Lufthansa το 1928 με το αεροπλάνο να διαθέτει ειδικά τραπέζια για φαγητό και τραπεζομάντιλα ενώ τα καθίσματα φαίνονται ιδιαίτερα άνετα, όπως αυτά στις αυτοκινητάμαξες.

Τα καθίσματα φαίνεται πως δεν παρέχουν καμία ασφάλεια κατά τη διάρκεια της πτήσης, ενώ με μια πρώτη ματιά νομίζει κανείς πως πρόκειται για κάποιο σαλόνι σε πλοίο παρά σε αεροπλάνο. Γύρω στο 1930 είναι που οι αεροπορικές εταιρείες αρχίζουν αν προσφέρουν υπηρεσίες στους επιβάτες τους και πριν την πτήση. Όπως για παράδειγμα, παρέχουν Candilac στους επιβάτες της πρώτης θέσης για την μεταφορά τους στο αεροδρόμιο. Κάτι που κάνει σήμερα η Delta. Επίσης, ορισμένες διαθέτουν και ειδικές αίθουσες στο αεροδρόμιο για επαγγελματικές συναντήσεις λίγο πριν την πτήσεις. Στη δεκαετία του 1950, τα αεροπλάνα είχαν πλήρως λειτουργικά σαλόνια.

Lufthansa 1930

Επίσης, κατά τη δεκαετία του ’30 τα γεύματα στις πτήσεις της πρώτης θέσης ήταν ιδιαίτερα πλούσια. Περιελάμβαναν φουαγκρά ή γκρέιπφρουτ, ψητό κοτόπουλο, ζαμπόν, ρωσική σαλάτα ή πράσινη σαλάτα, ροδάκινα, χρυσά σύκα, τυρί Kraft, και φυσικά επιδόρπιο, μπισκότα και καφέ.

Lufthansa first- class 1958

Όσον αφορά τον τρόπο που ψυχαγωγούνταν οι επιβάτες κατά τη διάρκεια της πτήσης, το 1925 άρχισαν να διαβάζουν βιβλία εν ώρα πτήσης.

Η μόνη διαφορά μεταξύ του τότε και του τώρα; Τότε υπήρχε πολύ περισσότερο προσωπικό για τους επιβάτες σε σχέση με σήμερα.

Επίσης, μέχρι τη δεκαετία του ’50, τα αεροπλάνα πετούσαν τόσο χαμηλά, που οι επιβάτες μπορούσαν να ανοίξουν το παράθυρο και να αφήσουν να περάσει στο εσωτερικό του αεροπλάνου λίγος αέρας. Με την έλευση όμως της τεχνολογίας κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, τα αεροπλάνα άρχισαν να πετούν πολύ πιο ψηλά και δημιουργήθηκαν οι πρώτες καμπίνες αποσυμπίεσης. Έτσι, τα παράθυρα έπρεπε να σφραγίζονται.

Άλλο ένα παράδοξο, είναι πως πριν από την δεκαετία του 1930, υπήρχαν μόνο άνδρες αεροσυνοδοί. Ήταν ανήκουστο να κάνει μια τέτοια δουλειά μια γυναίκα. Οι πρώτοι ιπτάμενοι φροντιστές ήταν νοσηλευτές που φορούσαν ιατρικές στολές κατά τη διάρκεια της πτήσης. Αυτό συνέβαινε μέχρι την στιγμή που η αεροπορική εταιρεία Braniff ανέθεσε στον σχεδιαστή Emilio Pucci να σχεδιάσει ειδικές στολές για το προσωπικό.

Πτήση της Delta το 1970

Σήμερα, μπορεί η πρώτη θέση να μην φαίνεται τόσο άνετη όσο τα καθίσματα της δεκαετίας του 1930 ωστόσο, υπάρχουν ομοιότητες με τότε, όπως τα φωτιστικά που φαίνονται στην σουίτα της Emirates, ενώ η γενικότερη διαμόρφωση του εσωτερικού παραπέμπει σε διάδρομο τρένου, όπως το 1930.

Emirates fisrt class σήμερα

Ομοίως, το μπαρ πρώτης κατηγορίας της Qatar, δεν έχει διαφορές με αυτά της δεκαετίας του 1950, αν και στην πραγματικότητα φαίνεται πως δεν είναι τόσο ευρύχωρο όσο τις προηγούμενες.

Όσον αφορά το αεροπλάνο του μέλλοντος, ρίξτε μια ματιά στην φουτουριστικό μακέτα από το εσωτερικό του Spike Aerospace S-512. Το σαλόνι του είναι το ίδιο άνετο με αυτά της δεκαετίας του 1930 τα οποία δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση σε σαλόνια αεροσκάφους.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ