Η αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin (LM) ίσως για πρώτη φορά παραδέχθηκε δημοσίως ότι το F-35 σε συνθήκες μάχης WVR δεν έχει “αποφασιστικό πλεονέκτημα”.

Η αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin (LM) ίσως για πρώτη φορά παραδέχθηκε δημοσίως ότι το F-35 σε συνθήκες μάχης WVR δεν έχει “αποφασιστικό πλεονέκτημα”.

Η αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin (LM) διά του Jerry Mazanowski, διευθυντή του τμήματος αεροπορικών κατασκευών της διεύθυνσης στρατηγικών μελετών, για πρώτη φορά παραδέχεται δημοσίως (σε ομάδα Αυστραλών δημοσιογράφων) την ύπαρξη απλώς ενός  «μικρού πλεονεκτήματος» (marginally superior) έναντι των άμεσα δυνητικών του αντιπάλων, δηλαδή των μαχητικών 4ης γενιάς. Στην “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ” που κυκλοφορεί, μπορείτε να διαβάσετε μιά αποκαλυπτική τεκμηριωμένη ανάλυση για το F-35 και τις πραγματικές stealth δυνατότητες του.

Στην περίπτωση της εμπλοκής WVR τότε, σύμφωνα με τον Mazanowski «μόλις φτάσεις σε αυτή τη φάση τα περιθώρια γίνονται στενά (awkward) και επικίνδυνα (lethal). Πιστεύουμε πως το F-35 θα έχει ένα οριακό πλεονέκτημα (limited advantage) όσον αφορά την αντίληψη της τακτικής κατάστασης … και ελπίζουμε πως θα υπάρξουν αρκετοί ιπτάμενοι οι οποίοι θα μπορέσουν να βγουν από αυτή την κατάσταση» και συμπλήρωσε πως «ο ένας έχει πάντα ένα μικρό πλεονέκτημα σε καταστάσεις WVR και είναι σε θέση να επιτεθεί πρώτος, στο τέλος όμως και για τους δύο αντιπάλους η κατάσταση δεν θα καταλήξει καλά».

Αντιθέτως, σε αποστάσεις πέραν του ορίζοντος, η stealth αρχιτεκτονική του μαχητικού σε συνδυασμό με τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του, ραντάρ AESA, ο οποίος του επιτρέπει να έχει πλήρη γνώση της τακτικής κατάστασης, επιτρέπουν στο μαχητικό να αντιμετωπίσει και εξουδετερώσει άνετα τον αντίπαλό του, υποστήριξε ο αξιωματούχος της L.M..

Τα παραπάνω ειπώθηκαν όπως προαναφέραμε, κατά την διάρκεια ενημέρωσης Αυστραλών δημοσιογράφων στις εγκαταστάσεις της L.M. στο Fort Worth. Σύμφωνα με τον Jerry Mazanowski, διευθυντή του τμήματος αεροπορικών κατασκευών της διεύθυνσης στρατηγικών μελετών, το F-35 σε συνθήκες μάχης μεταφέροντας στο εσωτερικό του 4 πυραύλους αέρος-αέρος ΑΜRΑΑΜ είναι λίγο γρηγορότερο(:) από το Su-30MKI που μεταφέρει 8 πυραύλους BVR (beyond visual range) ενώ είναι γρηγορότερο από τα Eurofighter, Gripen C, Rafale και F/A-18 τα οποία και μεταφέρουν 6 πυραύλους και μία δεξαμενή καυσίμου (2 για την περίπτωση του Eurofighter).

Πάντως παραδέχθηκε ότι σε αποστολές αέρος-αέρος  σε ακτίνα 200 ναυτικών μιλίων, χωρίς εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων, με το ίδιο οπλικό φορτίο καθώς και με την απαίτηση επιτάχυνσης από Mach 0,8 σε Mach 1,8 στα 30.000 πόδια το F-35 ήρθε προ-τελευταίο (coming second last).

Κατά την διάρκεια των ίδιων παραμέτρων πτήσης αλλά για απόσταση 600 ναυτικών μιλίων το F-35 δεν έκανε κάτι το «αξιοσημείωτο αλλά σίγουρα δεν υπολειπόταν» (nothing stellar but certainly not an outperformer)  από τους ανταγωνιστές.

Όταν απαιτήθηκε να επιταχύνει από Mach 0,6 σε 0,95, διαδικασία σημαντική για την αποφυγή αντιαεροπορικού πυραύλου ή κατά την διάρκεια εμπλοκής με αντίπαλο μαχητικό, το F-35 έδειξε μία ανάλογη συμπεριφορά (comparable performance) με τα υπόλοιπα αεροσκάφη.

Στο ζήτημα της μέγιστης ακτίνας δράσης, όλα τα μαχητικά απογειώθηκαν οπλισμένα, έμειναν σε μεγάλο ύψος και επέστρεψαν μετά από μάχη διάρκειας ενός λεπτού. Εκτός του F-35 και του Su-30MKI, τα υπόλοιπα μετέφεραν 3 εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Rafale είχε μέγιστη ακτίνα τα 896 ναυτικά μίλια, το F-35 είχε 751 ναυτικά μίλια, το Eurofighter είχε 747 ναυτικά μίλια, το Su-30MKI είχε 728 ναυτικά μίλια και το Gripen είχε 502 ναυτικά μίλια.

Η μελέτη για την μελλοντική μορφή της εναέριας μάχης, σύμφωνα με την LM, είναι κατανεμημένη ως εξής: 72% των μελλοντικών εμπλοκών θα είναι BVR, 31% θα είναι μεταξύ αποστάσεων 8 και 18 ναυτικών μιλίων, ενώ μόλις 7% θα έχουν την μορφή του WVR. Βέβαια ο εκπρόσωπος της LM σημείωσε πως το συγκεκριμένο μοντέλο δεν λαμβάνει υπόψη του την περίπτωση των εμπλοκών BVR που θα εξελιχθούν σε WVR.

Θα υποκύψουμε στον πειρασμό να πούμε ότι με την εμφάνιση των πυραύλων αέρος-αέρος, μία Αεροπορία έσπευσε να καταργήσει τα πυροβόλα από τα μαχητικά της για να τα επαναφέρει λίγο αργότερα υπό το βάρος οδυνηρών εμπειριών στους ουρανούς της Ν.Α. Ασίας. Όλοι βιάζονται να “τελειώσουν” την “κλειστή” αερομαχία, χωρίς κανείς μέχρι σήμερα να το έχει καταφέρει…

Στην περίπτωση λοιπόν της εμπλοκής BVR το μοντέλο και προσομοίωση που χρησιμοποιήθηκε (Brawler modeling and simulation tool) κατέδειξε την ανωτερότητα του F-35 σε αναλογία καλύτερη από 6 προς 1 ενώ τα υπόλοιπα αεροσκάφη είχαν αναλογία επιτυχίας προς απώλεια περίπου 1 προς 1. Το σενάριο που χρησιμοποιήθηκε περιλάμβανε καταστάσεις και εμπλοκές «4 εναντίον 4».

Η L.M. εξήγησε την συγκεκριμένη επίδοση του F-35 στα stealth χαρακτηριστικά του καθώς και στα ηλεκτρονικά (ραντάρ ΑΕSA) τα οποία φέρει και τα οποία του δίνουν πλήρη εικόνα της τακτικής κατάστασης.

Δύο είναι τα ερωτήματα που τίθενται μετά από αυτές τις δηλώσεις. Πρώτον, πως μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος πως το F-35 θα εξακολουθήσει να διαθέτει την ίδια υπεροχή σε εμπλοκές BVR όταν οι ανταγωνιστές θα διαθέτουν ραντάρ AESA και αυτοί (π.χ. Eurofighter ή MiG-35 ή Su-35BM ή ακόμα και έναντι του “συνεταίρου” του στο USN, του F/A-18E/F Super Hornet που ήδη διαθέτει πιό προηγμένο ραντάρ AESA από αυτό που θα διαθέτει το F-35);

Δεύτερον, ποιο θα μπορούσε να είναι το δυνητικό πλεονέκτημα ενός αεροσκάφους το οποίο σε αποστάσεις WVR, μια απόσταση στην οποία οι συνθήκες του Αιγαίου ευνοούν ώστε να είναι ο κανόνας, η ίδια η εταιρεία παραδέχεται πως δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, και επαφίεται στις ικανότητες του χειριστή;

Αν λοιπόν η ικανότητα επιτυχούς εμπλοκής BVR πρόκειται να ισορροπήσει μεταξύ των κύριων ανταγωνιστών και η ικανότητα εμπλοκής VWR είναι ήδη σε κατάσταση ισορροπίας τότε ποιο θα μπορούσε να είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του F-35;

Τμήμα ειδήσεων www.defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ