Όπως αποκάλυψε το pronews.gr στις 14 Αυγούστου η Γαλλία προσέφερε στην Ελλάδα 12 μαχητικά αεροσκάφη Rafale σε μια μίξη παλαιότερων και νεότερων εκδόσεων του μαχητικού έναντι 1 δισ. ευρώ συν τα 19 παλαιά μαχητικά Mirage 2000EGM/BGM.

Οι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν έφεραν την ΠΑ να απαιτεί τουλάχιστον 18 μαχητικά προκειμένου να συμπληρωθεί μία Μοίρα και να υπάρξει αντικατάσταση σχεδόν 1:1 στα αποσυρθέντα μαχητικά με πολλαπλασιαστική βέβαια ισχύ λόγω των μεγάλων ικανοτήτων των Rafale που θα αντικαθιστούσαν ως ισχύ ακόμα και μέρος των A-7 Corsair.

Μέχρι το 2025 θα έχουν αποσυρθεί τα 17 Mirage 2000EGM/BGM από την Τανάγρα και τα 36 F-4E PI από την Ανδραβίδα, και προφανώς θα έχουν πουληθεί τα 32 F-16 Block 30.

Με τρομακτικό κόστος χρήσης του F-35, ακόμα και αν η αγορά του ανά μονάδα συμπιεστεί στα 80 εκατ. ευρώ το 2025, η χρήση του θα κοστίζει άνω των 10 εκατ. ευρώ σε ανταλλακτικά κλπ. ανά μονάδα και ανά έτος!

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προμηθευτούμε F-35, αλλά ποτέ δεν θα αρκούν τα κονδύλια για την προμήθεια περισσότερων από 30 ή ιδανικά 40 μαχητικών, όταν η Πολεμική Αεροπορία, ακόμα και με οροφή 250 αεροσκαφών (έναντι των 300 που θεωρητικά είναι σήμερα) δεν θα μπορεί να παρατάξει περισσότερα από 150: Τα εκσυγχρονισμένα F-16, τα αναβαθμισμένα με τα κιτ των Adv. και 52+, F-16 Block 50 και τα Μirage 2000-5!

Αν υπάρξει και τοποθέτηση ραντάρ AESA και προμήθεια βλημάτων αέρος-αέρος Meteor (κοινή και για τα δύο μαχητικά), θα μπορούν να αποκαταστήσουν το μεγαλύτερο μέρος της απωλεσθείσας ελληνικής αεροπορικής ισχύος σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Αλλά και χωρίς το AESA ραντάρ, οι Meteor με ακτίνα δράσης 120 χλμ, και 6 Mach ταχύτητα, μπορούν να κάνουν τεράστια ζημιά στην τουρκική Αεροπορία

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η ΠΑ θα αντιμετωπίσει οξύ πρόβλημα διαθεσιμότητας μαχητικών τα επόμενα χρόνια, ακόμα οξύτερο από το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα.

Το πρόγραμμα αναβάθμισης των 82 F-16 δεν θα ολοκληρωθεί πριν το 2028. Στα δύσκολα χρόνια μεταξύ 2020 και 2028 που τα F-16 θα αποσύρονται ανά δωδεκάδες για να αναβαθμιστούν, θα έχουν αποσυρθεί τα 17 Mirage 2000EGM/BGM από την Τανάγρα και τα 36 F-4E PI από την Ανδραβίδα και προφανώς θα έχουν πουληθεί τα 32 F-16 Block 30.

Η προμήθεια νέων μαχητικών, ανώτερων των τουρκικών F-16, όπως συνιστούν αυτή την ανωτερότητα τα EF-2000 Typhoon και τα Rafale θα είναι μονόδρομος.

Εκτός και αν υπάρξει δυνατότητα προμήθειας F-15C με την προοπτική να αναβαθμιστούν σε “E”, μια λύση που αναλύεται σε άλλο άρθρο του παρόντος τεύχους.

Η έκδοση F.1 των Rafale, σαφώς μειονεκτούσε της Tranche 1 του EF-2000. Δεν ήταν καλή ούτε σε αποστολές αέρος-αέρος, ούτε σε αποστολές αέρος-εδάφους, αφού π.χ. στο Αφγανιστάν απαιτούσε την αρωγή Mirage 2000, καθώς δεν έχει αποκτήσει ακόμα αυτόνομη δυνατότητα κατάδειξης στόχων.

Το αεροσκάφος «γεννήθηκε» από τις «στάχτες» της συνεργασίας με τους μετέπειτα αντιπάλους του Εurofighter. Οι γαλλικές ανάγκες «έδειχναν» προς ένα μαχητικό υψηλών επιδόσεων, εστιασμένο σε αποστολές κρούσης εδάφους, που θα αντικαθιστούσε το Mirage 2000N στις αποστολές πυρηνικής κρούσης, όπως και θα αποκαθιστούσε τις απωλεσθείσες ικανότητες στον ίδιο ρόλο, μετά την απόσυρση του Μirage IV.

Το Mirage 2000-5 εθεωρείτο αποτελεσματικό σε αποστολές αεροπορικής υπεροχής, ενώ το νέο αεροσκάφος, εστιασμένο σχεδιαστικά σε αποστολές κρούσης, θα έπρεπε να αντικαταστήσει και τα Super Etendard των αεροπλανοφόρων και συμπληρωματικά τα «αρχαία» F-8P Crusader.

Δηλαδή πρόκειται για ένα αεροσκάφος που εξαρχής σχεδιάστηκε ως πλατφόρμα μεταφοράς όπλων και συστημάτων για προσβολή στόχων επιφανείας.

Η πρώτη έκδοση του αεροσκάφους που εντάχθηκε σε υπηρεσία ήταν το Rafale Standard F1, το οποίο αποτελούσε παραγγελία του Γαλλικού Ναυτικού με σκοπό να αντικαταστήσει τα «κουρασμένα» F-8P Crusader.

Η συγκεκριμένη διαμόρφωση του Rafale Standard F1 αναπτύχθηκε κυρίως για αποστολές αέρος-αέρος, αξιοποιώντας συνδυασμό βλημάτων MICA EM (Elerctro-Magnetic) καθοδηγούμενων από το ραντάρ του αεροσκάφους, του μικρότερης εμβέλειας, υπέρυθρης καθοδήγησης Magic 2 (IR) και του πυροβόλου Nexter 30M791 των 30 χιλ.

Η επόμενη βελτιωμένη έκδοση του αεροσκάφους ήταν το Rafale Standard F2, το οποίο έχει τη δυνατότητα εκτέλεσης αποστολών κρούσης, χάρη στην αξιοποίηση του βλήματος cruise SCALP EG.

Επιπροσθέτως, το αεροσκάφος μπορεί να αξιοποιήσει και το νέο κατευθυνόμενο όπλο ακριβείας μακρού βεληνεκούς AASM (Armement Air Sol Modulaire) της Sagem. Ήταν η έκδοση, στην οποία το αεροσκάφος απέκτησε πραγματικές δυνατότητες πολλαπλού ρόλου, αφού αρχικά είχε σχεδιαστεί για αποστολές κρούσης, με δευτερεύοντα ρόλο την εναέρια υπεροχή.

Γενικότερα όμως οι δυνατότητες του αεροσκάφους Rafale Standard F2 αναβαθμίστηκαν με την εισαγωγή σε χρήση του υπέρυθρης καθοδήγησης βλήματος αέρος-αέρος MICA IR (Infra-Red), που αντικατέστησε το Magic 2, την τοποθέτηση συστήματος ψηφιακής διαμόρφωσης λειτουργίας που επιτρέπει την παρακολούθηση του αναγλύφου του εδάφους, καθώς και βελτιώσεις στο ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης RBE 2 της εταιρείας Thales. Επιπλέον, τοποθετήθηκε το νέο Σύστημα Ηλεκτρονικού Πολέμου Spectra της ίδιας εταιρείας.

Μια ακόμα σημαντική εξέλιξη ήταν η υιοθέτηση για πρώτη φορά σε γαλλικό μαχητικό του Συστήματος Πολλαπλών Λειτουργιών Διανομής Πληροφοριών, του συστήματος Link16 MIDS, καθώς και το γεγονός ότι τα Rafale F2 θα είναι τα πρώτα που θα εφοδιαστούν με νέο σύστημα αποστολής MDPU (Modular Data Processing Unit), το οποίο θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό την ολοκλήρωση μελλοντικών οπλικών συστημάτων.

Η αποδοχή του Rafale F2, πραγματοποιήθηκε από τη Γαλλική Υπηρεσία Εξοπλισμών (DGA) τον Ιούνιο του 2006. Για την άμεση κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών αλλά και την ολοκλήρωση του αεροσκάφους ως οπλικού συστήματος πολλαπλού ρόλου, με ταχύτατες διαδικασίες, υιοθετήθηκαν οι κατευθυνόμενες βόμβες GBU-12, αυξάνοντας έτσι τις δυνατότητες του αεροσκάφους σε αποστολές προσβολής στόχων εδάφους.

Εκείνο που πιθανόν δεν θα μπορέσει να εκτελέσει με την ίδια αποτελεσματικότητα είναι οι αποστολές εναέριας υπεροχής, επιχειρήσεις για τις οποίες, όπως προαναφέραμε, δεν είναι σχεδιασμένο το αεροσκάφος.

Εδώ σημειώνουμε, ότι ενώ ένα μαχητικό μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε πολλαπλού ρόλου, έστω και αν η αρχική του σχεδίαση είναι εναέριας υπεροχής, (όπως π.χ. τα αμερικανικά F-15 ή F-16), αν βέβαια συντρέχουν κάποια τεχνικά δεδομένα (ισχύς, χαμηλός πτερυγικός φόρτος κ.λπ.), το αντίθετο συμβαίνει με ένα μαχητικό που έχει σχεδιαστεί για αποστολές κρούσης εδάφους και καλείται στην πορεία να αποκτήσει δυνατότητες αέρος-αέρος. Και αυτό είναι κάτι που προβληματίζει ιδιαίτερα την Πολεμική Αεροπορία.
 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ