Γιατί Αίγυπτος, Αλγερία και Ινδονησία αναγκάστηκαν να απορρίψουν το ρωσικό Su-35
Πώς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την κύρια επιλογή τους λόγω CAATSA
H Αίγυπτος, η Αλγερία και η Ινδονησία απέρριψαν την πιθανή προμήθεια των «Flanker-E», λόγω των οικονομικών κυρώσεων που έχει επιβάλλει η Δύση στη Μόσχα.
Aν και το ρωσικό μαχητικό θεωρείται κορυφαίο, ο φόβος των κυρώσεων από το νόμο CAATSA αναγκάζει τις χώρες αυτές να αναζητήσουν δυτική επιλογή.
Και οι τρεις ήταν μεγάλοι εισαγωγείς ρωσικού οπλισμού.
H Aίγυπτος διαθέτει 46 ρωσικά μαχητικά Mikoyan-Gurevich MiG-29, η Ινδονησία διαθέτει 11 Sukhoi Su-30 και 5 Sukhoi Su-27 και η Αλγερία 46 MiG-29, 13 MiG-25, 57 Sukhoi Su-30 (περιμένει άλλα 16 σε παραγγελία), όπως και 22 εκσυγχρονισμένα Sukhoi Su-24.
Η Αλγερία διαθέτει επίσης 42 επιθετικά ελικόπτερα Mil Mi-28 ενώ και ο μεταφορικός της εναέριος στόλος αποτελείται αποκλειστικά από ρωσικά αεροσκάφη.
Τα πολύ αυστηρά οικονομικά μέτρα που έχουν εφαρμόσει οι ΗΠΑ, μαζί με ευρωπαϊκές χώρες και το Ισραήλ έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στις ρωσικές αμυντικές εταιρείες, οι οποίες δεν μπορούν να προχωρήσουν στις απαιτούμενες εργασίες της γραμμής παραγωγής των αεροσκαφών, λόγω έλλειψης πρώτων υλών και εξαρτημάτων.
Όπως δήλωσαν πηγές πληροφόρησης στο Defence Blog, η Ρωσία ζήτησε από τις τρεις αυτές χώρες – εταίρους (Αίγυπτος, Αλγερία, Ινδονησία) μια χρονική παράταση, προκειμένου να βρεθεί μια λύση και να παρακαμφθεί το πρόβλημα ροής εξαρτημάτων και υλικών, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό:
«Η ρωσική αμυντική βιομηχανία έχασε τρεις μεγάλες παραγγελίες για τα μαχητικά αεροσκάφη τύπου Su-35, διότι απέτυχε να αντικαταστήσει τα ραντάρ AESA και τον εξοπλισμό αεροηλεκτρονικής [που διαθέτουν τα αεροσκάφη], τα οποία είχε εισάγει προηγουμένως από ευρωπαϊκές χώρες και το Ισραήλ».
Η Ινδονησία επιβεβαίωσε επίσημα πριν από μερικές ημέρες, ότι εγκατέλειψε την προσπάθεια απόκτησης των Su-35, με τον Αρχηγό της Αεροπορίας της χώρας να λέει χαρακτηριστικά ότι: «Με βαριά καρδιά, ναι, έχουμε εγκαταλείψει αυτό το σχέδιο. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτό» ενώ αναλυτές τόνισαν την σημασία που είχαν οι κυρώσεις του αμερικανικού νόμου CAATSA στην απόφαση της Τζακάρτα.
Από την άλλη, η Αίγυπτος φαίνεται πως έβαλε «στοπ» στην παραλαβή των προηγμένων ρωσικών μαχητικών, μέχρι η Μόσχα να λύσει το πρόβλημα με τα εισαγόμενα εξαρτήματα, παρά το γεγονός ότι ήδη έχουν κατασκευαστεί περίπου 11- με 12 αεροσκάφη.
Παράλληλα, η προμήθεια νέας παρτίδας γαλλικών μαχητικών Rafale, θεωρείται από αρκετούς ως η «εναλλακτική λύση» στην μη ολοκλήρωση της προμήθειας των «Flanker-E» ενώ και εκεί πιθανός ήταν ο αμερικανικός «δάκτυλος».
Σε ό,τι αφορά την Αλγερία, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εταίρους της Μόσχας, καθώς αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εισαγωγέα ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού στον κόσμο, αποκτώντας περισσότερο από το 60% του οπλισμού της από τη ρωσική αμυντική βιομηχανία.
Παρά τις «φήμες» περί απόκτησης των stealth μαχητικών αεροσκαφών πολλαπλών ρόλων πέμπτης γενιάς τύπου Su-57, πληροφορίες κάνουν λόγο για «στροφή» στις αμυντικές δαπάνες, οι οποίες θα επικεντρωθούν στον εκσυγχρονισμό του υφιστάμενου στόλο μαχητικών τύπου Su-30SM, αφήνοντας «στην άκρη» και τα Su-35.
Όπως γίνεται κατανοητό βρισκόμαστε σε μία εποχή που δεν υπάρχει πλέον ο ελεύθερος νόμος της αγοράς.
Ποιος πουλάει και ποιος αγοράζει, εξαρτάται από τον αμερικανικό νόμο CAATSA.
