F-16C/D Block 30: Γιατί πρέπει να αναβαθμιστούν

Αδικαιολόγητες κρίνονται οι καθηστερήσεις στο απαραίτητο για την Πολεμική Αεροπορία πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 Block 50 που θα έπρεπε να έχει ήδη δρομολογηθεί από την ημέρα που πάρθηκε η απόφαση να εκσυγχρονιστούν 84 F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced (83 πλέον λόγω ατυχήματος), σε επίπεδο Viper.

To πρόγραμμα όμως δεν έχει περάσει ακόμα ούτε καν από την Επιτροπή Εξοπλισμών και Άμυνας της Βουλής.

Όμως τα F-16 Block 50 είναι μόνο ένα εκ των ζητημάτων κύριας προτεραιότητας για την ΠΑ.

Τα μαχητικά F-16 ήταν αλλά και συνεχίζουν να είναι ο κορμός της πολεμικής αεροπορίας, με 155 μονάδες σε υπηρεσία σήμερα. Εν ολίγοις τι θα απογίνουν τα «πρώτα» ελληνικά F-16 δηλαδή τα Block 30;

Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία χρειάζεται τουλάχιστον 200 σύγχρονα μαχητικά για να διατηρήσει την ισχύ της (αν προσθέσουμε στα 155 τα 24 Rafale και μία ακόμα αγορά 16-20 νέων μαχητικών για να διατηρηθεί η απαραίτητη «οροφή»).

Με δεδομένο το έλλειμμα στο ισοζύγιο αεροπορικής ισχύος με την Τουρκία και την πλήρη αδυναμία υλοποίησης ουσιαστικού προγράμματος Νέου Μαχητικού (ακόμα κι αν αποκτήσουμε σε τι αριθμούς θα γίνει αυτό;), η ΠΑ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι χωρίς να έχει καμία πολυτέλεια απώλειας περαιτέρω χρόνου.

Παράλληλα οι διαρκείς προσπάθειες της ΠΑ να πωλήσει τα F-16 Block 30 σε διάφορες χώρες (κυρίως Κροατία) ευτυχώς δεν ευοδώθηκαν και έτσι 30 και πλέον πολύτιμα μαχητικά παραμένουν στην διάθεση της 330Μ.

Ο στόλος των F-16 όλων των Block, ο οποίος κατανέμεται σε 8 μοίρες, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της δύναμης μαχητικών της ΠΑ.

Ιδιαίτερα οι εκδόσεις Block 52+ και Advanced αποτελούν δικαίως την αιχμή του δόρατος που συμπληρώνεται από τα επίσης ικανότατα αλλά ελάχιστα στον αριθμό 24 Mirage-2000-5MK2 που αρκούν για τον εξοπλισμό μιας Μοίρας.

Παράλληλα ο κίνδυνος απαξίωσης σύγχρονων σχετικά μέσων όπως τα F-16 Block 30 και Block 50 του προγράμματος Peace Xenia Ι και II που έχουν να προσφέρουν πολλά ακόμα στο ελληνικό οπλοστάσιο και ειδικότερα στην ελληνική αεράμυνα ελλοχεύει, με αποτέλεσμα τη γήρανση του στόλου, που διατηρεί ωστόσο σε μεγάλο ποσοστό τις δυνατότητες που διέθετε την εποχή ένταξής τους σε υπηρεσία (1989 και 1997 αντίστοιχα).

Με την αγορά ενός νέου μαχητικού αεροσκάφους να παραπέμπεται στο… απώτερο μέλλον και εάν, η αναβάθμιση των αντίστοιχων τουρκικών F-16 ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2015 η τουρκική Αεροπορία (THK) να απολαμβάνει πλέον ένα ομογενοποιημένο επιχειρησιακό στόλο από F-16 C/D Block 40/50/50+.

Όταν αναφερόμαστε σε νέο μαχητικό, δεν εννοούμε την αγορά των 24 Rafale, διότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μία… ενδιάμεση λύση.

Νέο μαχητικό εννοούμε μαχητικό 5ης γενιάς.

Σε ότι αφορά τις τουρκικές αναβαθμίσεις να πούμε πως σε αυτές περιλαμβάνονται το ραντάρ AN/APG-68 (V) 9 με όλες τις προηγμένες διαμορφώσεις, ο νέος υπολογιστής αποστολής, αναβαθμισμένο πιλοτήριο στα πρότυπα CCIP, ικανότητα χρήσης κατευθυνόμενων όπλων JDAM/JSOW/HARM συνδυαστικά με σκοπευτικά επί κάσκας JHMCS, βλήματα off Boresight τύπου ΑΙΜ-9Χ και (το κυριότερο) τερματικά MIDS για υποστήριξη της ζεύξης δεδομένων Link 16, χάρη στα οποία οι πιλότοι των τουρκικών F-16 διαθέτουν πλήρη απεικόνιση τακτικής κατάστασης με εικόνα που αποστέλλουν απευθείας τα 4 νέα αεροσκάφη τύπου AEW&C 737 MESA που εντάχτηκαν στο στόλο της THK.

Οι ικανότητες αυτές έχουν καταλυτικές συνέπειες τόσο στη δυνατότητα διεξαγωγής αεροπορικού αγώνα όσο και στις δυνατότητες κρούσης που αναβαθμίζονται δραματικά σε αποτελεσματικότητα και φονικότητα, ενώ παράλληλα τροποποιούν το επίπεδο απειλής που παρουσιάζουν για τα μαχητικά της ΠΑ που θα κληθούν να τα αντιμετωπίσουν στον αέρα.

Ο στόλος των Block 30 σήμερα

Ο ρόσημο στην επιχειρησιακή αξιοποίηση των F-16C/D Block 30 της ΠΑ αποτέλεσε η αναστολή της λειτουργίας της 346 Μοίρας στην 110 Πτέρυγα Μάχης το 2011 και η μεταφορά των αεροσκαφών της στην 111 Πτέρυγα Μάχης της Νέας Αγχιάλου. Εκεί συγκεντρώθηκαν πλέον όλα τα F-16 Block 30 όπως και τα Block 50 της Πολεμικής Αεροπορίας.

Ειδικότερα, όσον αφορά τα Block 30, βρίσκονται ως γνωστόν ενταγμένα στο δυναμικό της 330Μ, η οποία πλέον με δύναμη 32 μαχητικών έχει το μέγεθος μιας «υπέρ-Μοίρας»!

Ωστόσο, το μοντέλο αυτό συγκεντρώνει τόσο πλεονεκτήματα όσο και μειονεκτήματα και τουλάχιστον για ένα διάστημα εξετάστηκε η επέκταση του μοντέλου αυτού και για το στόλο των F-4E AUP χωρίς όμως να ληφθούν μέχρι σήμερα συγκεκριμένες αποφάσεις προς την κατεύθυνση αυτή.

Επιπλέον στην 111ΠΜ επιχειρούν με F-16 Block 50 η 341 Μοίρα SEAD και η 347 Μοίρα LANTIRN «Περσεύς».

Το F-16 έχει αποδειχτεί αναμφισβήτητα ως ένα εξαιρετικά πετυχημένο μαχητικό που διαθέτει υψηλές επιδόσεις ώστε να είναι σε θέση να φέρει σε πέρας ένα ευρύ φάσμα αποστολών.

Η στιβαρή δομή του μαχητικού και το περιορισμένο ίχνος που παρουσιάζει τόσο στα αντίπαλα ραντάρ όσο και διά γυμνού οφθαλμού (λόγω του μικρού μεγέθους του αεροσκάφους) προσδίδει επιπλέον πλεονεκτήματα στην εναέρια μάχη, τα οποία οι χειριστές της 330Μ εκμεταλλεύονται στο έπακρο.

Εάν συνυπολογίσουμε την υιοθέτηση της εξαιρετικά πετυχημένης παραλλαγής που επέλεξε η ΠΑ, τότε είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί τα ελληνικά F-16 είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστούν οπτικά ειδικά, όταν πετάνε με φόντο τα σύννεφα.

Ας μη ξεχνάμε ότι τα μαχητικά της 330Μ ήταν τα πρώτα Fighting Falcon που «φόρεσαν» την χαρακτηριστική τρίχρωμη παραλλαγή με τα γαλανόλευκα εθνόσημα και πέταξαν στο Αιγαίο με αποστολή την υπεράσπιση των ελληνικών ουρανών.

Σε ειρηνική περίοδο οι χειριστές της 330Μ όπως και σε όλες τις Μοίρες με F-16 που χαρακτηρίζονται ως πολλαπλού ρόλου, ασχολούνται κατά κύριο λόγο με δύο ήδη δραστηριοτήτων. Οι πρώτες αφορούν εκπαιδευτικές δραστηριότητες και οι δεύτερες αποστολές αναχαίτισης.

Σε πολεμική περίοδο όμως η 330Μ θα κληθεί να εκτελέσει αποστολές συνοδείας και τακτικής κρούσης σύμφωνα με τα ισχύοντα σχέδια του ΑΤΑ.

Με δεδομένο ότι τα Block 30 στερούνται της ικανότητας μεταφοράς προηγμένων όπλων κρούσης, ο οπλισμός τους περιορίζεται στην άφεση συμβατικών βομβών ελεύθερης πτώσης των 500, 1.000 και 2.000 λιβρών και σπανιότερα σε κάλαθους ρουκετών, με αποτέλεσμα οι δυνατότητές τους να μην μπορούν να καλύψουν απαιτήσεις νυχτερινής κρούσης ή κρούσης υψηλής ακρίβειας.

Συνεπώς περιορίζονται σε ημερήσια κρούση εναντίον τακτικών στόχων περιοχής πεδίου μάχης και εγκαταστάσεων υποδομής.

Επιπλέον, η παντελής έλλειψη ειδικών όπλων όπως βλήματα AGM-65G ή βλημάτων αντι-ραντάρ AGM-88B, καθιστά τα συγκεκριμένα αεροσκάφη εξαρτημένα για υποστήριξη από άλλες Μοίρες εφοδιασμένες με νεότερες εκδόσεις του μαχητικού.

Η ΠΑ αντισταθμίζει τις αδυναμίες αυτές στο πλαίσιο συνδυασμένης δράσης σε μικτά πακέτα COMAO αλλά γεγονός παραμένει ότι τα Block 30 δυστυχώς δεν παρέχουν την ίδια ευελιξία ρόλων και ικανότητα κρούσης καθόλη τη διάρκεια του 24ωρου, σε σχέση με τους νεότερους τύπους αεροσκαφών.

Ραντάρ – ικανότητα BVR

Το F-16 αντιπροσώπευε ένα τεράστιο τεχνολογικό άλμα προς τα εμπρός για τα πληρώματα της Αεροπορίας στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Οι καινοτομίες που ενσωμάτωνε ήταν πολλές. Το ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου πτήσης, το ραντάρ του, το HUD και το πλευρικά τοποθετημένο χειριστήριο είναι μερικές από αυτές.

Το ραντάρ του F-16 Block 30, το APG-68 (V) 5 ήταν μέχρι και την άφιξη των νεότερων εκδόσεων του ίδιου τύπου, το τελειότερο στην κατηγορία των ελαφρών μαχητικών. Λειτουργίες όπως ο εντοπισμός στόχων που πετούν χαμηλότερα από το επίπεδο πτήσης του αεροσκάφους, ο πολλαπλός εγκλωβισμός ενώ συνεχίζεται η έρευνα, και η όξυνση της δέσμης Doppler για στόχους εδάφους ήταν πρωτόγνωρες για τους χειριστές των αεροσκαφών αναχαίτισης.

Τα ελληνικά F-16C Block 30 έφεραν ορισμένες επιπλέον τροποποιήσεις σε σχέση με άλλα αεροσκάφη του ίδιου Block παραγωγής.

Αυτές ήταν η εγκατάσταση αλεξιπτώτου πέδησης, για χρήση του σε αεροδρόμια με μικρούς διαδρόμους, καθώς και προβολέα τοποθετημένου στο δεξί πλευρό στο ύψος του κόκπιτ για τη διαδικασία αναχαιτίσεων τη νύκτα!

Όμως στα πρώτα χρόνια της επιχειρησιακής τους εκμετάλλευσης (και για αρκετό διάστημα), τα F-16 Block 30 ήταν χωρίς σύστημα αυτοπροστασίας και με μοναδικό εξοπλισμό αέρος-αέρος τα βλήματα AIM-9L Sidewinder.

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να ενσωματώσουν ορισμένες απαραίτητες βελτιώσεις και χαρακτηριστικά που συναντάμε στα νεότερα Block 50.

Τα Block 30 υπέστησαν τροποποιήσεις ώστε να είναι ικανά για τη μεταφορά βλημάτων AIM-120Β AMRAAM, με επεμβάσεις στο ραντάρ AN/APG-68 (V) 5 το οποίο εκπέμπει στη ζώνη X και διαθέτει 22 διαφορετικές λειτουργίες σε διαμόρφωση αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους.

Βεβαίως οι επιδόσεις του είναι (μοιραία λόγω ηλικίας) σαφώς υποδεέστερες των νεότερων εκδόσεων (V) 7 και (V) 9 – στα Block 50 και Block 52+ αντίστοιχα –με ότι αυτό συνεπάγεται στην ικανότητα να εμπλακούν σε εναέρια μάχη– ιδιαίτερα εναντίον πολλαπλών απειλών.

Πάντως σε κάθε περίπτωση με την ενσωμάτωση του AIM-120Β, τα ελληνικά Block 30 απέκτησαν τη δυνατότητα προσβολής στόχων πέραν του οπτικού ορίζοντα, αναβαθμίζοντας κατακόρυφα την επιβιωσιμότητα τους στον εναέριο αγώνα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι λόγω της βαρύτητας που δόθηκε αρχικά στην τακτική της κλειστής αερομαχίας με το βλήμα AIM-9L (ελλείψει του AMRAAM), οι χειριστές της 330Μ ήταν (και είναι) ιδιαιτέρως εξοικειωμένοι με τις μεθόδους τακτικής της εναέριας μάχης σε μικρές αποστάσεις.

Άλλωστε αυτές θεωρούνται απαραίτητες με βάση την ελληνική πραγματικότητα και τους περιορισμούς που ισχύουν ειδικά σε ειρηνική περίοδο.

Με αυτό το δεδομένο η επιχειρησιακή αξία του Block 30 θεωρείτο ικανή να παρέχει ικανή αποτροπή και με βάση το γεγονός ότι συγκριτικά με όλες τις μεταγενέστερες εκδόσεις (Block 40/50/52+) είναι πιο ελαφρό και συνεπώς πιο ευέλικτο με αποτέλεσμα να διαθέτει τα καλύτερα ενεργειακά αποθέματα σε κλειστή αερομαχία.

Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσαν πολλοί χειριστές της ΠΑ που πέρασαν από τις 330 και 346Μ και απέκτησαν εμπειρία σε αναχαιτίσεις στο Αιγαίο, προτού προχωρήσουν στην καριέρα τους σε άλλες Μοίρες που παρέλαβαν τις νέες εκδόσεις του F-16 που απέκτησε η ΠΑ.

Σήμερα όμως αυτό το πλεονέκτημα έχει εξανεμιστεί καθώς τα τουρκικά F-16 διαθέτουν πλέον, στο σύνολό τους σχεδόν, ικανότητα βολής με βλήματα off boresight ΑΙΜ-9Χ σε συνδυασμό με κάσκα JHMCS, καθιστώντας ουσιαστικά απαγορευτική την εμπλοκή σε πολεμική περίοδο μαχητικών που δεν διαθέτουν αντίστοιχη δυνατότητα.

Οι δομικές αναβαθμίσεις και το σύστημα αυτοπροστασίας

Το άλλο κύριο πρόγραμμα αναβάθμισης που εφαρμόστηκε στα F-16C Block 30 ήταν αυτό της δομικής ανανέωσης, πιο γνωστό ως Falcon Up. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα στόχευε στην αύξηση του επιχειρησιακού ορίου ζωής των αεροσκαφών από τις 4.000 ώρες πτήσης στις 8.000 και εφαρμόστηκε εξολοκλήρου στην ΕΑΒ.

Παράλληλα με το Falcon up τα αεροσκάφη τόσο της 330Μ όσο και της «αδελφής» μοίρας της 346Μ υποβλήθηκαν σε ένα άλλο πρόγραμμα. αυτό της εγκατάστασης του πακέτου αυτοπροστασίας ASPIS.

Αν και η παραλαβή των αεροσκαφών, όπως και αναφέρθηκε, ξεκίνησε το 1989 μέχρι και το 1999 (οπότε και ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση του συστήματος), τα F-16 πετούσαν για πολύ χρόνο χωρίς την παρουσία δέκτη προειδοποίησης σημάτων ραντάρ.

Κινητήρας

Ό πως είναι γνωστό τα ελληνικά F-16C/D Block 30 είναι εφοδιασμένα με τον κινητήρα General Electric F110-GE-100 ισχύος 28.894 lbs με μετάκαυση.

Η μέχρι σήμερα πείρα έχει δείξει ότι ο συγκεκριμένος κινητήρας αποδίδει ικανοποιητικά και είναι αξιόπιστος παρέχοντας την απαιτούμενη ώση που χρειάζεται το F-16 για να αποδώσει σε όλο το φάσμα του φακέλου πτήσης.

Κάποιες φήμες για προβλήματα που εμφάνισε ο κινητήρας της General Electric ήταν παντελώς ανακριβείς, αφού στην πραγματικότητα το πρόβλημα εστιαζόταν στα nozzles της εξαγωγής τα οποία φθείρονταν γρήγορα με τη χρήση της μετάκαυσης.

Έτσι προσωρινά τέθηκε ένας περιορισμός στη χρήση του Afterburner μέχρι και την ολοκληρωτική αντικατάσταση των ελαττωματικών nozzles με νέα μεγαλύτερης αντοχής που έλυσαν το πρόβλημα.

Τα Block 30 στην «αντίπερα» όχθη του Αιγαίου

Στις 10 Απριλίου 2015, η ΤΗΚ παρέλαβε από την Τουρκική Αεροδιαστημική Βιομηχανία (ΤΑΙ) το τελευταίο από 166 μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 40 και 50 που εκσυγχρονίσθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος Στρατιωτικής Πώλησης Εξωτερικού (FMS) Peace Onyx III.

Υπενθυμίζεται ότι το πρόγραμμα αναβάθμισης CCIP των μαχητικών F-16 της τουρκικής Αεροπορίας άρχισε τον Οκτώβριο του 2004 με την κοινοποίηση στο Κογκρέσο από την DSCA της πιθανής πώλησης μέσω πιστώσεων FMS ενός αρχικού πακέτου εκσυγχρονισμού 218 αεροσκαφών F-16 στην Τουρκία.

Τον Απρίλιο του 2005, υπογράφεται η LoA η οποία αφορούσε αρχικά τον εκσυγχρονισμό 41 F-16 Block 30, 76 F-16 Block 50 και 100 F-16 Block 40.

Στην πορεία όμως οι αριθμοί μεταβλήθηκαν προς τα κάτω με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να αφορά 166 αεροσκάφη, από τα οποία 97 είναι F-16C/D Block 40 και 69 F-16C/D Block 50.

Στα αεροσκάφη εκτός του APG-68(V)9 τοποθετήθηκαν ακόμη δύο έγχρωμες οθόνες CMFD, με δυνατότητα χρήσης κινούμενου χάρτη, εγκατάσταση του επεξεργαστή MMC-7000, δυνατότητα JHMCS, πιστοποίηση χρήσης διοπτρών νυκτερινής πτήσης AN/AVS-9, σύστημα ζεύξη δεδομένων Link16, σύστημα διανομής πληροφοριών πολλαπλής λειτουργίας MIDS για υποστήριξη επικοινωνιών Link-16, νέο σύστημα IFF APX-113 και σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου SPEWS II AN/ALQ-178 (V) 5+ της BAE Systems.

Επιπρόσθετα τα τουρκικά Block 40/50 πιστοποιήθηκαν για τη χρήση των βλημάτων SLAM-ER, AIM-120C, AGM-154C/A-1 JSOW, AIM-9X Sidewinder, καθώς και της τουρκικής κατευθυνόμενης με GPS βόμβας τύπου HGSS, και το επίσης τουρκικής κατασκευής ατρακτίδιο σκόπευσης ASELPOD.

Σε ότι αφορά όμως τα Block 30 φαίνεται ότι εφαρμόστηκε ένα πιο μετριοπαθές πρόγραμμα εκσυγχρονισμού το οποίο περιλαμβάνει νέο υπολογιστή αποστολής και τις βελτιώσεις στο πιλοτήριο που προβλέπει το πρόγραμμα CCIP, με ικανότητα χρήσης ευρείας γκάμας προηγμένων κατευθυνόμενων πυρομαχικών.

Τα 37 F-16 Block 30 αναβαθμίστηκαν πρακτικά με βάση ένα πρόγραμμα αναβάθμισης το οποίο αν και αποκαλείται «CCIP Lite» ουσιαστικά δεν έχει σχέση με το CCIP.

Αυτό περιλάμβανε την εγκατάσταση υπολογιστή αποστολής τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής ο οποίος είναι γνωστός ως Ozgur (το πρόγραμμα ανάπτυξης ξεκίνησε αρχές του 2007, και κατ΄ ουσία πρόκειται για αντίγραφο υπολογιστή που κατασκευάζει η BAE Systems), ενώ η εταιρεία που τον κατασκευάζει (Aselsan) ανέλαβε την ανάπτυξη του λογισμικού των πηγαίων κωδίκων του υπολογιστή και την ολοκλήρωσή του στο μαχητικό.

Πυρήνας των δυνατοτήτων είναι ο Εμπορικός Υπολογιστής Ελέγχου Βολής (Commercial Fire Control Computer: CFCC) της BAE Systems.

Με χαμηλό κόστος και υψηλή απόδοση, η συγκεκριμένη πρόταση θα πρέπει να αποτελέσει σημείο προβληματισμού για το κατά πόσον θεωρείται μέχρι σήμερα μη ορθολογικός ο εκσυγχρονισμός των Block 30 της ΠΑ.

Οι επιδόσεις που ενσωματώνει το μαχητικό, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες συνθήκες που χαρακτηρίζουν την ελληνική πραγματικότητα, ενδεχομένως θα πρέπει επιβάλουν την αναστροφή της απόφασης ώστε τελικά να υποβληθούν σε αναβάθμιση και τα F-16 Block 30 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Η άποψη αυτή ενισχύεται ακόμη περισσότερο από τον εξοπλισμό αποστολής που φαίνεται ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα Block 30 της THK. Ειδικότερα, στις 27 Μαρτίου 2015 ο διοικητής της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) πτέραρχος Ακίν Οζτούρκ πραγματοποίησε πτήση με F-16D Block 30 της 142 Μοίρας με αναρτημένο ατρακτίδιο στρατηγικής και τακτικής αναγνώρισης DB-110, παρουσιάζοντας «επίσημα» την είσοδο του συστήματος σε υπηρεσία!

Τα ατρακτίδια AAQ-33 Sniper XR δεν προορίζονται όπως φαίνεται αποκλειστικά για τα F-16 Block 50+ Adv. αλλά η χρήση τους επεκτείνεται στα Block 40/50 και πιθανότατα και στα Block 30, καθόσον διαθέτουν ικανή διασύνδεση και υπολογιστή αποστολής προκειμένου να υποστηρίξουν τη λειτουργία του.

Ας μη ξεχνάμε ότι η επιλογή της USAF μετά από διαγωνισμό για την πρόταση αναβάθμισης της BAE Systems τον Αύγουστο του 2005, με 350 συστήματα CFCC με διασύνδεση Ethernet του υπολογιστή –επιπλέον των συνδέσεων MIL-STD 1553– κατέστησε εφικτή την ενσωμάτωση προηγμένων συστημάτων στα F-16 + Block 30/32 που διαθέτει η αμερικανική αεροπορική Εθνοφρουρά.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι απόλυτα εφικτή η διασύνδεση οποιοδήποτε όπλου συμβατό με F-16 όπως τα ΑΙΜ-9Χ, JDAM, JSOW, HARM και WCMD παράλληλα με το σύστημα Σκοπευτικού επί Κράνους (ΗΜΙΤ), τύπου Scorpion της Gentex!

Παράγοντες που επηρεάζουν την αναβάθμιση

Η αναβάθμιση των μαχητικών F-16 της ΠΑ συνιστά από μόνο του ένα περίπλοκο θέμα, το οποίο εξαρτάται από σειρά παραγόντων που έχουν να κάνουν με τις επιχειρησιακές απαιτήσεις, τη διαθέσιμη χρηματοδότηση, τις γενικότερες δυσμενείς συνθήκες στον τομέα ικανότητας της χώρας να υλοποιήσει εξοπλιστικά προγράμματα και στις διαθέσιμες επιλογές σε πακέτα εκσυγχρονισμού που υπάρχουν αναλόγως της χρονικής περιόδου που ενδεχομένως θα ληφθεί μια σχετική απόφαση.

Βασική παράμετρος είναι ότι η ΠΑ διαθέτει 4 συνολικά εκδόσεις F-16 (30/50/52+/52+ Advanced) με σημαντικές διαφορές στον μεταξύ τους εξοπλισμό.

Πρωταρχικός στόχος είναι η ομογενοποίησή τους ώστε να αναβαθμιστεί η μαχητική ικανότητα και να μειωθεί το κόστος υποστήριξης.

Η επιλογή για τα Block 30 της ΠΑ

Η αρχική πρόταση της Lockheed το 2009 κόστους 1,3 δισ. δολαρίων αφορούσε συνολικό εκσυγχρονισμό του στόλου των Block 50/52+ σε επίπεδο Adv. ενώ προέβλεπε την εφαρμογή στα Block 30 του επιπέδου «CCIP Lite» (ύψους 400 εκατ. που περιλάμβανε αναβάθμιση ραντάρ στο επίπεδο (V) 9 και υπολογιστή αποστολής MMC 7000 χωρίς όμως υποδομή για JHMCS και Link 16).

Όμως η ανανεωμένη προσφορά το 2013 με προϋπολογισμό 900 εκατ. δολαρίων είχε αφαιρέσει εντελώς το κομμάτι των Block 30 εστιάζοντας μόνο στην αναβάθμιση των Block 50/52+ διατηρώντας συμβατικό ραντάρ στην έκδοση (V) 9 και υπολογιστή MMC 7000 με την εταιρεία προφανώς να ανταποκρίνεται στην απόφαση της ΠΑ να μην αναβαθμίσει τα F-16 του Peace Xenia I προκειμένου να μειωθεί το κόστος του προγράμματος.

Στις 19 Ιανουαρίου 2014 συνεδρίασε η διαρκής Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων. Μεταξύ των θεμάτων ήταν και αυτό της αναβάθμισης των F-16 block 50 και 52+.
H ένταση του εκσυγχρονισμού θα ήταν διαφορετική για τα δύο Βlock.

Έτσι για τα μεν F-16 Βlock 52+ το πρόγραμμα περιλάμβανε τοποθέτηση υπολογιστή αποστολής MMC 7000 στη θέση του MMC 5000, ολοκλήρωση του συστήματος Link 16 με τοποθέτηση τερματικού MIDS, προηγμένη μηχανική ολοκλήρωση του IRIS-T με την εισαγωγή τριών πρόσθετων χαρακτηριστικών έναντι των υπαρχόντων στα Βlock 52+ και ενσωμάτωση δυνατότητας ACMI.

Στα F-16 Βlock 50 το πρόγραμμα θα ήταν πιο εκτεταμένης μορφής, καθώς τα αεροσκάφη είναι παλαιότερα και θα απαιτήσουν μεγαλύτερο εύρος εργασιών και κόστους προκειμένου να αναβαθμιστούν στο επίπεδο Adv.

Βάσει του τελικού προγράμματος αναβάθμισης 85 μαχητικά  μονάχα των Block 52+ και Block 52+ Advanced θα εφοδιαστούν με ραντάρ AESA. Αυτό σημαίνει ότι τα απάρτια των δύο εκδόσεων (ραντάρ ΑΝ/ΑPG-68 (V) 9 και υπολογιστές MMC 5000/7000) μπορούν να εφοδιάσουν καταρχήν τα Block 50 και εν συνεχεία τα Block 30 με διαδικασίες φυσικά που σε κάθε περίπτωση απαιτούν ξεχωριστές πιστοποιήσεις.

Έτσι στην περίπτωση αυτή προβλέπεται τοποθέτηση καταρχήν στα Block 50 του νέου ραντάρ APG-68(V)9 στη θέση του APG-68(V)7, τοποθέτηση 2 νέων έγχρωμών οθονών πολλαπλών λειτουργιών, δυνατότητα χρήσης έγχρωμου κινούμενου χάρτη, υπολογιστής ΜΜC-7000, συμβατότητα με NVG, ενσωμάτωση δυνατότητας JHMCS, μεταφορά του βλήματος IRIS-T, δυνατότητα Link-16 με τερματικό MIDS και ενσωματωμένη δυνατότητα ACMI.

Επιπλέον, στο πακέτο αναβάθμισης θα συμπεριληφθεί η πιστοποίηση των όπλων των Adv.  JDAM και JSOW για τα Block 52+ και του Maverick ΑGM-65G για τα Βlock 50.

Προφανής είναι η πολυπλοκότητα της διαδικασίας, που προϋποθέτει την επιλογή του αρχικού κατασκευαστή για την υλοποίηση του εκσυγχρονισμού, δηλαδή την Lockheed Martin, σε συνδυασμό με την εφαρμογή μέτρων δομικής αναβάθμισης-ενίσχυσης για ασφαλή επέκταση του ορίου ζωής της ατράκτου των μαχητικών.

Οι βασικές αλλαγές/προσθήκες θα πρέπει να συνοδευθούν και από πιστοποιήσεις όπλων που έχει στη διάθεσή της ΠΑ, όπως το βλήμα IRIS-T ή κατευθυνόμενες βόμβες JDAM, JSOW και βελτιωμένες εκδόσεις του βλήματος AIM-120. Επιπλέον τα συστήματα αυτά θα πρέπει να αποκτηθούν σε ικανές ποσότητες προκειμένου να εφοδιάσουν τις Μοίρες που θα λάβουν τα εκσυγχρονισμένα αεροσκάφη ώστε η επένδυση να αποδώσει καρπούς.

Ειδικά σε ότι αφορά την πιστοποίηση χρήσης του σκοπευτικού JHMCS στα Block 30 και 50 θα πρέπει να συνοδευθεί και από ανάλογη παραγγελία νέων σκοπευτικών επί κράνους καθώς τα υπάρχοντα εκτός του ότι ο αριθμός τους δεν επαρκεί δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλο αεροσκάφος.

Τέλος, είναι απολύτως αναγκαία η απόκτηση ικανής ποσότητας ατρακτιδίων σκόπευσης AAQ-33 XR Sniper ή LITENING, ώστε να προσφέρουν πλήρη εκμετάλλευση σε ότι αφορά την ικανότητα στοχοποίησης για τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά που θα που θα μπορούν να μεταφέρουν τα αναβαθμισμένα  F-16 της ΠΑ.

Στην ίδια κατεύθυνση, η προμήθεια επιπλέον πιστοποιημένων ατρακτιδίων αναγνώρισης DB-110, θα ενισχύσει τις δυνατότητες αναγνώρισης.