Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδεται στην εκπαίδευση ελεύθερων σκοπευτών στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ (USMC) αλλά και το Στρατό (US ARMY) αποτέλεσμα των διδαγμάτων από τις πολεμικές επιχειρήσεις που διαρκούν πάνω από μια 10ετία στο θέατρο του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Η χρήση τους στο πεδίο της μάχης έχει καταστεί πιο επιθετική και το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η δράση τους είναι ιδιαίτερα επιτυχής. Η τάση αυτή φαίνεται να υιοθετείται και από άλλες χώρες που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις που με τη σειρά τους, επηρεάζουν την εκπαίδευση και το δόγμα επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων που διαθέτουν.

Οι αλλαγές έχουν φυσικά περάσει απαρατήρητες στο ευρύ κοινό και μπορούν να γίνουν μονάχα αντιληπτές από βετεράνους σε συζητήσεις με εν’ ενεργεία στελέχη των Πεζοναυτών. Γενικά η τάση που έχει καθιερωθεί είναι: «Λιγότερες σφαίρες και περισσότερη ακρίβεια».

Φυσικά αυτός ο τρόπος δράσης αποτελούσε πάντα το στυλ δράσης επίλεκτων μονάδων και σχηματισμών όπως οι Special Forces, οι SEALS και η Delta Force και αυτό διότι είχαν το προσωπικό με τα κατάλληλα προσόντα και το χρόνο για τους εκπαιδεύσουν αποκλειστικά με τον τρόπο αυτό.

Ακόμη και το Σώμα Πεζοναυτών έχει ξεχωριστή φήμη στους ελεύθερους σκοπευτές. Αντίθετα ο Στρατός των ΗΠΑ πέτυχε να προσεγγίσει το στόχο αυτό αλλά με τη χρήση νέων όπλων, εξοπλισμού και τακτικών, συν την εμπειρία που ήρθε αναπόφευκτα από την παρατεταμένη εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις.  

Σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι είχε και η χρήση ειδικής εκπαίδευσης με εξομοιωτές βολής που εξοικονόμησαν χρόνο και μεγάλο κόστος από τη βολή πυρομαχικών στο πεδίο βολής.

Αυτή τη στιγμή περίπου 10% του μάχιμου προσωπικού σε μονάδες πρώτης γραμμής έχουν εκπαιδευτεί ως ελεύθεροι σκοπευτές και έχουν αποδώσει πολλαπλάσια καθώς εκτός από μονάδες πυρός υψηλής ακρίβειας, παρέχουν ως ζευγάρι (σκοπευτής – ανιχνευτής) περισσότερες πληροφορίες για το πεδίο της μάχης στους διοικητές τους.

Οι Ελεύθεροι σκοπευτές είναι διαπιστωμένο ότι μπορούν να βρουν πιο εύκολα το στόχο τους, χωρίς να επισημανθούν και να τον εξουδετερώσουν με λίγο θόρυβο χωρίς να τραβήξουν τη προσοχή του εχθρού.

Νέα τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή με προηγμένα σκοπευτικά ημέρας και νύχτας αναβάθμισαν την ικανότητα και του Πεζικού, ώστε να μπορεί να εμπλέκει στόχους με ακρίβεια και να τους εξουδετερώνει με τη πρώτη βολή.

Τα τελευταία 4 χρόνια εισήλθε μαζικά σε υπηρεσία στον Αμερικανικό Στρατό το τυφέκιο M110 SASS (Semi-Automatic Sniper System) το οποίο τεχνολογικά βασίζεται στο τυφέκιο εφόδου AR-10. Διαθέτει όμως ενσωματωμένο σιγαστήρα 15εκ ο οποίος μειώνει δραστικά το θόρυβο και τη λάμψη της εκπυρσοκρότησης του όπλου στη κάνη.

Η επιλογή ισχυρότερων διαμετρημάτων από τους σκοπευτές είναι επίσης μια καταγεγραμμένη τάση καθώς φαίνεται ότι προτιμάται το διαμέτρημα .338 Lapua Magnum και το διαμέτρημα .300 Magnum.

Στο παρελθόν οι σκοπευτές προτιμούσαν ημί-αυτόματα  τροποποιημένα τυφέκια Μ-14 και Μ-24 κατασκευής 1960, χωρίς όμως να καλύπτει πλήρως τις απαιτήσεις. Αντίθετα τα τροποποιημένα AR-10 παρέχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία και ακρίβεια βολής.

Το Μ-110 λοιπόν αντικατέστησε το Μ-24 αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα των ελεύθερων σκοπευτών αλλάζοντας τις συνθήκες του πεδίου μάχης καθώς οι μονάδες Πεζικού αναγκάζονται να εμπλέκονται σε μικρότερο βαθμό σε ανταλλαγή πυρών ενώ εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερο έλεγχο του πεδίου της μάχης

Με έμφαση στη διατήρηση του δυνατότερα χαμηλού ποσοστού απωλειών σε άμαχο πληθυσμό και με δεδομένη την τάση του αντιπάλου να χρησιμοποιεί πολίτες ως ανθρωπινές ασπίδες, η μαζική χρήση ελεύθερων σκοπευτών για μεγάλες αλλά και μικρές αποστάσεις εμπλοκής σύμφωνα με τα διδάγματα των επιχειρήσεων του Αφγανιστάν και του Ιράκ είναι η καλύτερη λύση.

Και όπως λένε οι ίδιοι οι σκοπευτές των Πεζοναυτών: “ Οι κακοί εύκολα ξεχωρίζουν αφού είναι αυτοί που ανοίγουν πυρ κατά ριπάς και κάνουν πολύ θόρυβο. Οι αμερικανοί στρατιώτες αντίθετα χρησιμοποιούν λιγότερα πυρά και εξουδετερώνουν τον αντίπαλο με μία βολή. Και είναι συνήθως και αυτοί που μένουν στο τέλος όρθιοι και αποχωρούν..».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ