Οι απόγονοι των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας των ετών 1914-23 μπορούν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από το τουρκικό κράτος.

«Πολύ ενδιαφέρον, από νομικής άποψης», χαρακτήρισε, το ενδεχόμενο αυτό, ο επίκουρος καθηγητής Διεθνούς και Δημοσίου Δικαίου του ΑΠΘ, Μίλτος Σαρηγιαννίδης.

Μιλώντας σε ρ/φ , ο κ. Σαρηγιαννίδης εξέφρασε την άποψη, ότι η δυνατότητα εξακολουθεί να υπάρχει για όποιον το επιθυμεί, καθώς πρόκειται για έγκλημα πολέμου.

«Όταν μιλάμε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και η γενοκτονία, αλλά και η εθνοκάθαρση είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν υπάρχουν τέτοιου είδους προθεσμίες προσφυγής στη δικαιοσύνη, διευκρίνισε ο καθηγητής και παρέπεμψε σε υποθέσεις, στις οποίες δεσμοφύλακες ναζί από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου προσάγονται σε δίκες ακόμη και τώρα κι ας είναι γηραλέοι, 90 και 100 ετών, διότι ακριβώς έχουν διαπράξει τέτοιου είδους εγκλήματα», είπε.

Ο κ. Σαρηγιαννίδης είπε ότι, αν κάποιος θελήσει να προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια, πρέπει να προσφύγει στα τουρκικά δικαστήρια και αφού εξαντληθούν όλα τα ένδικα μέσα, αν απορριφθεί η προσφυγή του, μπορεί να προσφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε, ότι η διάκριση, που επιχειρείται ανάμεσα σε γενοκτονία και εθνοκάθαρση είναι καθαρά νομικό θέμα και ότι πολλές φορές είναι άνευ νοήματος, διότι μιλάμε για πρακτικές οι οποίες σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό προσεγγίζουν η μια την άλλη.

«Η εθνοκάθαρση είναι υποσύνολο της γενοκτονίας. Διότι, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για εθνοκάθαρση και όχι γενοκτονία, δεν αλλάζει το δεδομένο των 350.000 θυμάτων», εξήγησε.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ