Άγκυρα: «Αν οι Έλληνες κάνουν επέκταση στα 12 ν.μ. είναι σα να εισβάλουν στην Σμύρνη»

Η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Aydinlik, ερμηνεύοντας το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, σύμφωνα με βάση τα τουρκικά συμφέροντα υποστηρίζει πως η Ελλάδα μετά την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο Πέλαγος πριν από ένα χρόνο, ετοιμάζει παρόμοια κίνηση και στην «Θάλασσα των Νησιών», όπως αποκαλούν οι Τούρκοι το Αιγαίο και την κίνηση αυτή την παρομοιάζουν με «νεα απόβαση στην Σμύρνη».

Η εφημερίδα η οποία απηχεί τις απόψεις της κυβέρνησης Ερντογάν και γενικότερα του τουρκικού κράτους (γιατί σε αυτό δεν διαφέρουν οι ερντογανικοί από τους κεμαλικούς και κάνουν μεγάλο λάθος στην Αθήνα όσοι πιστεύουν κάτι άλλο) αναφέρεται στο Casus Belli της τουρκικής βουλής του 1995, εφόσον η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ, από 6 ν.μ. που είναι σήμερα.

«Η απόφαση αυτή εξακολουθεί να ισχύει» τονίζει, σχολιάζοντας την πρόσφατη αναφορά Μητσοτάκη από την Σόφια στην απειλή κήρυξης πολέμου από την Τουρκία.

Αναφορά γίνεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), που η Ελλάδα έχει υπογράψει και είναι μέρος, αλλά όχι η Τουρκία, τονίζοντας πως η μοναδική συμφωνία που είναι σε ισχύ είναι η Συνθήκη της Λωζάνης, σύμφωνα με τα οποία τα χωρικά ύδατα στα νησιά του Αιγαίου, καθορίστηκαν στα 3 ν.μ.

«Το 1936, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την απειλή του Μουσολίνι, η Ελλάδα αύξησε μονομερώς τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια (…) Σήμερα, σύμφωνα με το καθεστώς των 6 ν.μ η ανοιχτή θαλάσσια περιοχή είναι 49%. Εάν η Ελλάδα αυξήσει στα 12 ν.μ, το ποσοστό των περιοχών ανοιχτής θάλασσας μειώνεται στο 20%» σημειώνει το δημοσίευμα.

Παράλληλα τονίζει πως «δεδομένου πως η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση UNCLOS, δεν έχει συμβατική υποχρέωση που απορρέει από το άρθρο 3. Λαμβάνοντας υπόψη την ειδική κατάσταση της ‘Θάλασσας των Νησιών’, φαίνεται ότι οι θαλάσσιοι περιορισμοί εδώ πρέπει να γίνουν με κοινή συμφωνία», δηλαδή η Άγκυρα θέλει μία συμφωνία βασισμένη στην αρχή της ευθυδικίας.

Μία συμφωνία που θα γίνει ανάμεσα στις δύο χώρες χωρίς παρεμβάσεις άλλων νομικών πλαισίων όπως του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο όπου δεν τους συμφέρει δεν το υπολογίζουν αλλά στην Μαύρη Θάλασσα το χρησιμοποιούν… μια χαρά για να εκμεταλλευτούν κοιτάσματα φυσικού αερίου.

«Η εφαρμογή 12ν.μ στη «Θάλασσα των Νησιών», όπου υπάρχουν σχεδόν 3.000 νησιά, νησίδες και βράχοι, κλείνει όλες τις περιοχές μετάβασης στην περιοχή και φυλακίζει την Τουρκία στη Θάλασσα του Μαρμαρά.

Σε μια τέτοια εφαρμογή, στην οποία δεν είναι δυνατό να προσεγγίσει κανείς τη Μεσόγειο χωρίς να διέλθει ελληνικά χωρικά ύδατα, η ανοιχτή θαλάσσια περιοχή στη Θάλασσα των Νησιών, που είναι πλέον 49%, πέφτει κάτω από το 20% (…) επάνω από τον διεθνή εναέριο χώρο επάνω από την ανοιχτή θάλασσα, ξένα αεροσκάφη μπορούν να πετούν ελεύθερα, ενώ ο εναέριος χώρος πάνω από τα χωρικά ύδατα είναι υπό την αποκλειστική κυριαρχία του παράκτιου κράτους και δεν έχει δικαίωμα αθρώας διέλευσης από τον εναέριο χώρο του.

Και πάλι, ενώ όλα τα κράτη έχουν την ελευθερία να διέρχονται από ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, εάν αυτές οι περιοχές μετατραπούν σε χωρικά ύδατα ενός κράτους, όλα τα δικαιώματα στο βυθό θα περάσουν στο παράκτιο κράτος.

Ενώ όλα τα κράτη έχουν την ελευθερία να τοποθετούν υποθαλάσσια καλώδια και σωλήνες σε ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, άλλα κράτη δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα στα χωρικά ύδατα εκτός από το παράκτιο κράτος.

Επιπλέον, τα υποβρύχια που διέρχονται από τα χωρικά ύδατα ενός ξένου κράτους πρέπει να πλέουν πάνω από το νερό και το παράκτιο κράτος μπορεί να αναστείλει το δικαίωμα αθρώας διέλευσης όταν το κρίνει απαραίτητο για να διατηρήσει την ασφάλειά του.

Με άλλα λόγια, το καθεστώς των 12 ν.μ. είναι απόλυτη παραβίαση της κυριαρχίας της Τουρκίας. Είναι η μετατροπή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Δεν διαφέρει από την απόβαση Ελλήνων στρατιωτών στη Σμύρνη».

Η Aydinlik τονίζει πως: «δεν υπάρχει καμία στρατιωτική, νομική ή ιστορική βάση για τις απαιτήσεις της Ελλάδας, πενταπλασίασε τα σύνορά της χωρίς να κερδίσει στον πόλεμο και διεκδικεί νησιά που κέρδισε η Τουρκία από τη Βενετία και τους Γενουάτες».

Εν ολίγοις η τουρκική κυβέρνηση προκαλεί την Ελλάδα να επιβάλει το δίκιο της με τα όπλα.

Το δημοσίευμα προβάλλει προκλητικό χάρτη που κατέθεσε στον ΟΗΕ και στον Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό (IHO) η Τουρκία το 2010, για τον διαχωρισμό του Αιγαίου Πελάγους από την Ανατολική Μεσόγειο, με μια νοητή γραμμή που ξεκινάει από την Ρόδο, Κάρπαθο, Κρήτη και καταλήγει στα Κύθηρα.

Aν προσέξει κάποιος τον Χάρτη θα δει πως στην ουσία αντικατοπρίζει το αφήγημα της τουρκικής «υφαλοκρηπίδας» που συναντά την λιβυκή «υφαλοκρηπίδα» όπως ορίζεται στο τουρκολιβυκό μνημόνιο το οποίο έγινε διεθνής συμφωνία του ΟΗΕ με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία δεν πρόβαλε καμία ένσταση.

Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι η τουρκική εφημερίδα χρησιμοποιεί ακόμα και τις πρόσφατες συμφωνίες Ελλάδας-Ιταλίας-Αιγύπτου, εις βάρος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αφού έχουν «αδύνατα σημεία».

«Στη διακρατική πρακτική, υπάρχουν επίσης πολλά παραδείγματα όπου τα νησιά δεν έχουν ή έχουν περιορισμένη επιρροή στην οριοθέτηση των χωρικών θαλασσών. Καταρχάς, φαίνεται ότι ακόμη και στις πρόσφατες συμφωνίες Ελλάδας με Ιταλία και Αίγυπτο, τα νησιά της δεν μπόρεσαν να τεθούν σε πλήρη ισχύ. Εδώ, τα ακόλουθα κριτήρια θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση των νησιών:

Σε ποια πλευρά της μέσης γραμμής βρίσκονται τα νησιά,

Πόσο μακριά είναι από την ηπειρωτική χώρα,

Το μέγεθός του, η οικονομική του ζωή, η κατάσταση πριν από τον εκσυγχρονισμό,

Είτε το παραποτάμιο κράτος έχει κλείσει τις πλωτές οδούς,

Η αρχή της αναλογικότητας και της ισότητας στο μήκος της ακτής.

Εκτός από αυτές τις βασικές προσεγγίσεις, φαίνεται ότι σε ορισμένες αποφάσεις δεν δίνεται θαλάσσια περιοχή ακόμη και στα νησιά στη δεξιά πλευρά της μέσης γραμμής. 

Για παράδειγμα, στη συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ της Κίνας και της βρετανικής διοίκησης του Χονγκ Κονγκ το 1899, το νησί Lan Tao, το οποίο βρίσκεται υπό βρετανική κυριαρχία αλλά πολύ κοντά στις κινεζικές ακτές. Στη συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της Δανίας και της Σουηδίας το 1930, αν και βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά του νησιού Ven, η θαλάσσια περιοχή δεν αναγνωρίστηκε. 

Στην απόφαση σχετικά με τη διαμάχη μεταξύ Μπαχρέιν και Κατάρ, το νησί Qit’at Jaradah, το οποίο ανήκει στο Μπαχρέιν, ορίστηκε ως «ασήμαντο θαλάσσιο στοιχείο», το οποίο είναι μικρό ως προς την επιφάνεια και ακατάλληλο για ανθρώπινη κατοίκηση και παραμελήθηκε. 

Ενώ υπάρχουν δεκάδες αποφάσεις σαν κι αυτές, δεν υπάρχει σταγόνα νερού που να μπορεί να λάβει νομίμως η Ελλάδα από το Διεθνές Δικαστήριο.»

Δεν πρόκειται για φαιδρό δημοσίευμα είναι ολόκληρη η επίσημη πολιτική της Άγκυρας μέσα σε ένα άρθρο.

Η Άγκυρα πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό επιλέγει να απαντά στην Ελλάδα μέσω εφημερίδων και όχι επίσημων διαύλων.

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει τακτική. Να αρχίσει να διεκδικεί. Από Ίμβρο και Τένεδο μέχρι και αποκατάσταση της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη.

Τότε θα δουν πόσο γρήγορα θα αλλάξουν στάση στην Άγκυρα όταν θα εκπλαγούν βλέποντας απέναντί τους κάποιους που διεκδικούν.