Γιατί δεν συμφέρει ούτε Αθήνα ούτε Άγκυρα η πολεμική σύγκρουση

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μία κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σε ό,τι αφορά το Αιγαίο και τα νησιά, μόνο που η κλιμάκωση αυτή μέχρι τώρα είναι στα λόγια.

Δεν έχει υπάρξει κάποια πρακτική ενέργεια αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, όλα περιορίζονται στο λεκτικό επίπεδο.

Είναι ένα εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο να υπάρξει πολεμική σύγκρουση στο Αιγαίο άσχετα με το τι λένε οι διάφοροι στρατιωτική αναλυτές και απόστρατοι αξιωματικοί.

Για τους αναλυτές δεν έχουμε να πούμε πολλά παρά μόνο ότι σύμφωνα με αυτούς, οι Ουκρανοί αυτή τη στιγμή έχουν φτάσει στην… Μόσχα και οι Ρώσοι έχουν εξαφανιστεί ως έθνος.

Με βάση πάντα τα λεγόμενά τους από τις «επιτυχίες» των Ουκρανών στα πεδία των μαχών.

Όσο για τους απόστρατους των ενόπλων δυνάμεων, πολλοί από αυτούς δεν ήξεραν τι έκαναν όταν ήταν εν ενεργεία πόσο μάλλον δεν ξέρουν τι λένε τώρα που έχουν αποστρατευτεί.

Δεν συμφέρει στην παρούσα περίοδο καμιά από τις δύο χώρες να εμπλακεί σε πολεμική σύγκρουση καθώς και οι δύο χώρες προσδοκούν σε πολλά έσοδα από τον φετινό τουρισμό. Μετά από δύο χρόνια πανδημίας και η Άγκυρα και η Αθήνα έχουν ανάγκη όσο ποτέ από εισροή χρήματος.

Ειδικά οι Τούρκοι έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη τον τουρισμό καθώς το συνάλλαγμα είναι το μόνο που μπορεί να υποστηρίξει την τουρκική λίρα.

Ένας πόλεμος θα άφηνε την Τουρκία ουσιαστικά χωρίς συνάλλαγμα έρμαιο των αγορών και των επιθετικών διαθέσεων της Δύσης.

Επιπρόσθετα, η Ελλάδα δεν είναι Ουκρανία και η Τουρκία δεν είναι Ρωσία. Δηλαδή, η Ελλάδα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη μία χώρα τύπου Ουκρανίας και η Τουρκία δεν είναι τόσο ισχυρή όπως είναι μία χώρα τύπου Ρωσίας.

Οι Τούρκοι το γνωρίζουν αυτό και λαμβάνουν υπόψη ότι σε έναν πόλεμο με την Ελλάδα έχουν πιθανότητες να χάσουν.

Όλα αυτά που ακούγονται από τα τουρκικά ΜΜΕ περί ναυτικού αποκλεισμού σε ελληνικό νησί είναι από φαιδρά έως γραφικά.

Δεν μπορεί η Τουρκία να κάνει ναυτικό αποκλεισμό σε νησί του Αιγαίου. Κάθε νησί του Αιγαίου είναι μία παγίδα για τον τουρκικό Στόλο για αυτό άλλωστε οι Τούρκοι ζητούν την αποστρατιωτικοποίησή τους ενώ το ΠΝ στην περίκλειστη θάλασσα του Αρχιπελάγους και χρησιμοποιώντας τα ελληνικά νησιά ως σημεία ενέδρας είναι ικανό για να επιβληθεί.

Δεν είναι τα 6 Rafale που τρομάζουν τους Τούρκους. Είναι ότι δεν έχει εξελιχθεί η τουρκική Αεροπορία τα τελευταία έτη για να επιβάλει υπεροχή στον αέρα.

Το μόνο σοβαρό πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε το ΠΝ και οι άμυνες των νησιών θα ήταν τα τουρκικά UAV.

Άμα ήταν τόσο σοβαρή η κατάσταση θα έδινε η ελληνική κυβέρνηση τόσο μεγάλες ποσότητες οπλισμού και πυρομαχικών από τα αποθέματα των νησιών στην Ουκρανία;

Αν γίνει η «στραβή» δεν θα κινδυνεύουν μετά να δικαστούν ακόμα και για εσχάτη προδοσία;

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τούρκο πρόεδρο Ρ.Τ.Ερντογάν.

Άμα χάσει μία σύγκρουση την οποία θα έχει ξεκινήσει ο ίδιος, μετά ποιος τον σώνει; Μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι μία χώρα που εκτελούσε ακόμα και πρωθυπουργούς για όποιον δεν θυμάται τον απαγχονισμό Μεντερές.

Η λεκτική αυτή ένταση στο Αιγαίου γίνεται για πολιτικούς λόγους γιατί βολεύει και την ελληνική κυβέρνηση και τον Ρ.Τ.Ερντογάν.

Επειδή και οι δύο τα πάνε πολύ άσχημα δημοσκοπικά άσχετα με το τι λένε στην Ελλάδα οι ευφάνταστες δημοσκοπήσεις ζητούσαν κάτι που να τους προσφέρει πολιτικό «σωσίβιο».

Η ελληνική κυβέρνηση με την «ένταση στο Αιγαίο» κατάφερε να αλλάξει την εις βάρος της πολιτική ατζέντα και επιχειρεί να συσπειρώσει γύρω της τους ψηφοφόρους της.

Ο Ερντογάν από την άλλη επιζητά μία κρίση με την Ελλάδα για να συσπειρώσει την τουρκική κοινωνία γύρω από το πρόσωπο του.

Θέλει δηλαδή να κάνει μία εξαγωγή της πολιτικής και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την χώρα.

Οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν καλά αποτελέσματα για τον ίδιο και ο λόγος είναι ότι η οικονομική ευμάρεια που του χαρίζει τις εκλογικές νίκες επί δύο δεκαετίες έχει παρέλθει και δεδομένης της παγκόσμιας κατάστασης πολύ δύσκολα θα επανέλθει.

Πάντως υπάρχει ένα βασικό στοιχείο που δείχνει ότι ο Ερντογάν μπορεί ακόμα να πάρει τις εκλογές και αυτό είναι ότι στο ερώτημα «ποιος μπορεί να λύσει οικονομικό πρόβλημα της Τουρκίας» το 48,5% θεωρεί ότι μόνο ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να το κάνει.

Αν το ποσοστό είναι τόσο υψηλό ένα χρόνο πριν τις εκλογές τότε όσο αυτές πλησιάζουν αυτό θα αυξάνεται.

Πολλοί στην Ελλάδα είναι χαρούμενοι με το γεγονός ότι οι Κεμαλικοί και η Μεράλ Ακσενέρ που θα συμμετάσχει σε έναν πιθανό κυβερνητικό σχηματισμό, προηγούνται δημοσκοπικά των Ρ.Τ.Ερντογάν-Ν.Μπαχτσελί.

Γιατί άραγε; Η Μεράλ Ακσενέρ είναι εθνικίστρια ίδιας αν όχι ανώτερης αξίας με τον Ν.Μπαχτσελί και μία συμμετοχή της σε κυβερνητικό συνασπισμό προμηνύει μεγάλες εντάσεις.

Σε ότι αφορά τους Κεμαλικούς, προσφάτως ο Κ.Κιλιντζάρογλου δήλωσε πως αν τολμάει ο Ρ.Τ.Ερντογάν να επιτεθεί και να καταλάβει ελληνικά νησιά και αυτός θα τον στηρίξει.

Συγκεκριμένα είπε: «Αν έχεις ψυχή κάνε ένα βήμα για τα νησιά τα οποία καταλήφθηκαν και για τα στρατιωτικοποιημένα νησιά. Θα σε στηρίξουμε!».

Αυτά πρέπει να τα δει το ελληνικό πολιτικό και μιντιακό σύστημα που πανηγύριζαν με την νίκη του κεμαλικού Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη θεωρώντας πως ήρθε το τέλος του Ρ.Τ.Ερντογάν και με τους κεμαλικούς (κάποτε) στην εξουσία τα πράγματα θα γίνουν… μία χαρά.

Οι Έλληνες πολιτικοί ξεχνούν πως επί κεμαλικής εξουσίας ο Ελληνισμός υπέστη μεγάλες τραγωδίες. Την Μικρασιατική Καταστροφή, την Εισβολή στην Κύπρο και τα γεγονότα των Ιμίων.