Οι Τούρκοι αμφισβητούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα μέσω… ψαρέματος στο Αιγαίο
«Παράνομη αλιεία από τουρκικές μηχανότρατες»
Οι Τούρκοι με την γνωστή μέθοδο του ψαρέματος σε περιοχές όπου βρίσκεται η ελληνική δυνητική ΑΟΖ, όπως αυτή θα έπρεπε να ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο, αναπτύσσουν τα αλιευτικά τους για να παγιώσουν την οικονομική τους εκμετάλλευση.
Σε ανακοίνωσή του το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» αναφέρει πως «στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Φούρνων και Σάμου εντοπίσαμε δύο τουρκικές μηχανότρατες, 1,5 μίλι από τις ελληνικές ακτές. Είχαν μόλις ξεκινήσει να αλιεύουν παράνομα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, σέρνοντας στο βυθό τα βαριά αλιευτικά τους εργαλεία (σε μία εποχή μάλιστα που απαγορεύεται η αλιεία με μηχανότρατες στην Ελλάδα, για να δοθεί στα ιχθυοαποθέματα μία ευκαιρία να ανακάμψουν από την υπεραλίευση)».
«Τα συγκεκριμένα τουρκικά αλιευτικά σκάφη είναι γνωστά τόσο σε εμάς, όσο και στις αρχές για την “πειρατική αλιεία” που διεξάγουν στα ελληνικά νερά. Και τα προηγούμενα χρόνια είχαμε καταγράψει τις γρήγορες διεισδύσεις τους στα χωρικά ύδατα, ενώ σε προηγούμενα περιστατικά είχαν φτάσει μέχρι και το κεντρικό Αιγαίο.
Πάντοτε διατηρούν κλειστό το σύστημα εντοπισμού AIS, αξιοποιόντας παράλληλα τη μεγάλη κυκλοφορία σκαφών κατά τους θερινούς μήνες» συνεχίζει το «Αρχιπέλαγος» και προσθέτει πως «έπειτα από την κοντινή προσέγγιση του ερευνητικού σκάφους Aegean Explorer, γνωρίζοντας ότι η έντονη παρουσία μας σημαίνει την άμεση διακοπή της καταστροφικής αλιείας, οι τουρκικές μηχανότρατες ανέκτησαν άμεσα τα αλιευτικά τους εργαλεία και αποχώρησαν γρήγορα προς τα τουρκικά νερά. Ταυτόχρονα ενημερώθηκαν και οι λιμενικές αρχές, οι οποίες δεν χρειάστηκε να μεταβούν στην περιοχή λόγω της άμεσης αποχώρησης των τουρκικών σκαφών.
Τα στοιχεία των περιστατικών καταστροφικής και παράνομης αλιείας, κοινοποιούνται από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος προς τις αρμόδιες ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές».
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο, στόχος της καταγγελίας αυτής είναι «η προστασία και συνεχής άμυνα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, που πότε δεν ήταν τόσο αναγκαία όσο σήμερα».