Το σύστημα συριακής αεράμυνας σύμφωνα με Ρώσους «ειδικούς στρατιωτικούς αναλυτές» διαθέτει την δυνατότητα να «αντισταθεί» με επιτυχία στην επερχόμενη αμερικανική επίθεση τουλάχιστον για τις 3 πρώτες κρίσιμες ημέρες έως την ελάττωση των αποθεμάτων σε πυραύλους Tomahawk των αμερικανικών πλοίων και των στρατηγικών αεροσκαφών.

Με μια πιο προσεκτική εξέταση προκύπτει ότι, παρά την πληθώρα των συστημάτων που διαθέτει η συριακή αεράμυνα.

Η κατανομή των στόχων – είναι πάντοτε ένα «δύσκολο πάζλ» κατά την επιχειρησιακή εκτέλεση τέτοιων συγκρούσεων τουλάχιστον από την πλευρά του επιτιθεμένου. Ο «εισβολέας» (ΗΠΑ) απλά πρέπει κατά τις πρώτες ώρες να καταστρέψει ολοσχερώς την συριακή αεράμυνα ( DEAD) για να έχει «καθαρό ουρανό» ώστε να περάσει στο επόμενο στάδιο, αυτό των αεροπορικών βομβαρδισμών.

Αντίθετα , η συριακή αεράμυνα θα επιδιώξει να «αποφύγει» πάση θυσία αυτές τις απώλειες για να μπορέσει στην συνέχεια να καταστρέψει τα «μέσα της επίθεσης» του αντιπάλου με σκοπό τον πολλαπλασιασμό των αμερικανικών απωλειών αυξάνοντας παράλληλα το «κόστος» των επιχειρήσεων για τις ΗΠΑ. Πρώτο στόχος για την Συρία αποτελούν οι πύραυλοι cruise.

Το σύστημα αεράμυνας της Συρίας θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει δύο παράλληλες αμερικανικές επιχειρήσεις . Η πρώτη , αφορά την απόκρουση της πρωτογενούς μαζικής επίθεσης πυραύλων» Τόμαχωκ » και η δεύτερη είναι η «παραδοσιακή προστασία» του εναέριου χώρου της από επιθέσεις βομβαρδιστικών αεροσκαφών διαφόρων τύπων συμπεριλαμβανομένων και F-22 Raptor κά .

Τώρα σχετικά με τα συστήματα που απαρτίζουν την συριακή αεράμυνα, το μεγαλύτερο μέρος τους αποτελεί κληρονομιά της σοβιετικής περιόδου με,συστήματα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς όπως τα συστήματα S – 125 Neva, C – 125M Pechora, Cube  ( μέχρι 200 συστήματα ), OSA ( 14 συστοιχίες ).

Αναμένεται ότι τα 50 σύγχρονα αντιαεροπορικά συστήματα Pantsir S  , «θα πράξουν το καθήκον τους στο ακέραιο» .

Όλες αυτές οι συστοιχίες πυραύλων σε συνεργασία με τα αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά πυροβόλα των 100 χιλιοστών, «KS – 19» τα 2500 πυροβόλα «Шилок» και τα 35 «Стрелι» θα αποτελέσουν το χαμηλότερο επίπεδο αντιαεροπορικής προστασίας των συριακών χερσαίων δυνάμεων που έχουν ήδη διασπαρθεί σε επιλεγμένες τοποθεσίες για την ασφάλεια τους από την επερχόμενη «καταιγίδα» .

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η συριακή αεράμυνα έχει δημιουργηθεί με κύριο σκοπό την αντίσταση έναντι των πιθανών αντιπάλων της εμβέλειας ενός Ισραήλ και κατά δεύτερον της Τουρκίας και όχι έναντι των ΗΠΑ  και της Γαλλίας, αλλά και των αραβικών χωρών του Κόλπου.

Το συριακό σύστημα αεράμυνας είναι ξεπερασμένο , επειδή δημιουργήθηκε για μεγάλης χρονικής διάρκειας χερσαίες επιχειρήσεις με χώρες επιπέδου Τουρκίας ή Ισραήλ αλλά όχι για επιθέσεις από αμερικανικούς πυραύλους Κρούζ και αεροσκάφη τύπου Στέλθ .

Η συριακή αεροπορία διαθέτει μέχρι στιγμής 150 μαχητικά αεροσκάφη MiG – 21 σε άγνωστη κατάσταση πτητικής διαθεσιμότητας αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι και τα 48 μαχητικά MiG – 29 τα πιο σύγχρονα που διαθέτει η συριακή αεροπορία, θα είναι σε θέση να συμμετέχουν σε αεροπορικές επιχειρήσεις.

Το ίδιο ισχύει και για τα 50 μαχητικά τύπου MiG – 23, και MiG-25. προφανώς η ισχυρότατη ισραηλινή αεροπορία .

Κατά τις πρώτες 48 ώρες ο «εχθρός» ( ΗΠΑ) θα εκτοξεύσει μαζικά πολλούς πυραύλους cruise και κατευθυνόμενες βόμβες σε εκατοντάδες στόχους σε όλη την συριακή επικράτεια με το «κύριο πιάτο» να αποτελούν τα συριακά συστήματα τύπου SAM , και τα ραντάρ.

Ωστόσο , κατά το τελευταίο έτος η συριακή ανώτατη στρατιωτική άλλαξε κάποια πράγματα στον τομέα αυτόν κάτω όμως από την πίεση των περιστάσεων .

Δημιούργησε δύο διοικήσεις αεράμυνας (Βόρεια και Νότια Διοίκηση) , συμπεριλαμβάνοντας τα σημεία ελέγχου των μονάδων που χρησιμοποιούν ακόμα το απαρχαιωμένο σύστημα βραχέων κυμάτων , και ενσύρματων συστημάτων επικοινωνίας .

Το αποτέλεσμα ήταν η «εύλογη αποκέντρωση» της διοίκησης και ελέγχου του συστήματος αεράμυνας της χώρας που εξασφαλίζει τον επιχειρησιακό έλεγχο ακόμα και κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες μάχης αντισταθμίζοντας το κύριο ελάττωμα του παλαιού συστήματος διοίκησης με την χρήση νέων τεχνολογιών πιο « έξυπνων και ευέλικτων» παραλαμβάνοντας κονσόλες ελέγχου και συστήματα από την Ρωσία.

Στην πραγματικότητα , η Συρία διαθέτει μόνο δύο πραγματικά σύγχρονα ραντάρ όλα ρωσικής κατασκευής . Ένα στο όρος Jabal al- Harrah κοντά στη Δαμασκό και ένα ακόμη στο όρος Sanin.

Τεχνικά , οι συριακές συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων έχουν το πλεονέκτημα έναντι του επιτιθέμενου στις τέσσερις μεγάλες πόλεις μίας και έχουν δημιουργήσει μία «αντιαεροπορική oμπρέλα» πάνω από Δαμασκό , Χαλέπι , Χάμα και Ιντλίμπ .

Η Homs δεν υφίσταται πλέον ως πόλη, διότι έχει μετατραπεί σε έναν σωρό από ερείπια και δεν υπάρχει τίποτα για να υπερασπιστεί κανείς, αναφέρει το δημοσίευμα.

Η διάμετρο που διαγράφει αυτή η αντιαεροπορική ομπρέλα καταλαμβάνει χώρο άνω των 100 χιλιομέτρων. Σε αυτή την περίπτωση αφύλακτο παραμένει το ανατολικό μέρος της Συρίας αλλά αυτό είναι αδύνατον να καλυφθεί

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ