Έφοδο πραγματοποίησαν οι ρωσόφωνοι της “παρτιζάνικης ταξιαρχίας” του Zaporzhsko-Dnieper-Mariupol “Nestor Ivanovich Makhno” σε κέντρο στρατολόγησης στην πολη Vysokopole στην περιφέρεια της Χερσώνας. 

Κατέλαβαν όλο τον οπλισμό του κέντρου και απελευθερωσαν νεοσυλεκτους Ουκρανούς (ρωσόφωνους) που είχαν αρνηθεί να καταταχθούν στον ουρκανικό Στρατό για να πολεμήσουν εναντίον των ομοφύλων τους όπως επιθυμεί το ναζιστικό Κίεβο και ο ολιγάρχης Ουκρανός “Νέρων” Π.Ποροσένκο.

Nα σημειώσουμε ότι η περιοχή της Χερσώνας ήταν το βασικό μέτωπο στο οποίο επιχέιρησε ο Ελληνικός Στρατός το 1919 κατόπιν της “φαεινής” ιδέας του Ε.Βενιζέλου να στείελι στρατεύματα κατά των Μπολσεβίκων στο πλευρό των Συμμάχων. Μια κίνηση που την πληρώσαμε πολύ ακριβά το 1922 αφού οι Σοβιετικοί μας επέστρεψαν την “φιλοφρόνηση” δίνοντας οπλισμό στα στρατεύματα του Κεμάλ, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η περιφέρεια της Χερσώνας είναι στρατηγικής σημασίας καθώς βρίσκεται στην “έξοδο” της Κριμαίας αποτελείται πλειοψηφικά από ρωσόφωνο πληθυσμό, και δεν είχε επεκταθεί η φλόγα της ανεξαρτησίας ακόμα σε αυτή την περιοχή. Η επίθεση αυτή καθώς και παρόμοια περιστατικά στην περιφέρεια του Χάρκοβο, δέιχνει ποιά θα είναι τα νέα μέτωπα εάν το Κίεβο συνεχίσει να είναι αδιάλλακτο. Ήδη η πολιτική του του στίχισε τρεις περιφέρειες (Κριμαία, Λούγκανσγκ, Ντονέτσκ) όπου οι κάτοικοί τους επέλεξαν τον δρόμο που οδηγεί στην Μητέρα Ρωσία. Το αυτό επιθυμεί και η ρωσόφωνη πλειοψηφία στο Χάρκοβο και στην Χερσώνα. 

Οι ρωσόφωνοι απηύθυναν κάλεσμα και στους αιχμαλωτισθέντες Ουκρνούς στρατιώτες να έρθουν μαζί τους, ένας το αποδέχτηκε οι υπόλοιποι όμως φοβήθηκαν για τις οικογένειές τους μήπως πάθουν κακό από τους ναζί απογόνους του “χασάπη” Στέπαν Μπαντέρα, του δημιουργού των ουκρανικών SS.Πολλοί κάτοικοι της Χερσώνας εγκαταλείπουν την περιοχή και με βάρκες περνούν ρωσικά σύνορα και πάνε στην Κριμαία όπου προσδοκούν ότι θα βρουν άσυλο μακριά από τους εγκληματιες του Δεξιού Τομέα που προξένησαν απέχθεια ακόμα και στους δυτικούς παρατηρητές του ΟΑΣΕ με αυτά που αντίκρυσαν στους ομαδικούς τάφους των χωριών του Ντονέτσκ. Εκεί τα τάγματα εγκληματιών του Αιντάρ, και του Αζόφ, σκότωσαν εκατοντάδες γυναίκες, γέροντες και παιδιά.

Οι γυναίκες βιάστηκαν πριν εκτελεστούν, κάποιες από αυτές είχαν αποκεφαλισθεί και ήταν δεμένες πισθάγκωνα, από τους δυτικούς Ουκρανούς ναζί που δεν μπορούν να ξεχάσουν την γερμανοχαζαρική βάρβαρη καταγωγή τους.

Την ίδια στιγμή στην πόλη Nikishin (μεταξύ του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσγκ) διεξήχθησαν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των ρωσόφωνων και της ουκρανικής Εθνοφρουράς (που αποτελείται εξ’ολοκλήρου από ναζί του Δεξιού Τομέα). Οι μάχες έλαβαν χώρα μέσα στο κέντρο της πόλης. Η μισή καταλήφθηκε από τις δυνάμεις της Νέας Ρωσίας. Προκειται για το τελευταίο προγεφύρωμα των Ουκρανών στη νοερωσική ενδοχώρα. Παρά την κατάπαυση του πυρός διατάχθηκε επίθεση διότι από αυτή την πόλη διεξάγονται βολές πυροβολικού  προς την πόλη του Ντονέτσκ με αποτέλεσμα ακόμα να σκοτώνονται άμαχοι πολίτες.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ