Η CIA εκπαίδευσε τους Ουκρανούς νεοναζί για να διαπράττουν βασσανισμούς σε Ρώσους και ρωσόφωνους

Τα δυτικά (όπως και τα ελληνικά) ΜΜΕ δεν λένε κουβέντα σε ότι αφορά τις εμφανείς πρακτικές βασανιστηρίων από τους πράκτορες του Κιέβου εναντίον των Ρώσων, οι οποίες, περιέργως, παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με τις ήδη γνωστές τεχνικές βασανιστηρίων που εφαρμόζει η CIA.

Το θέμα εγείρει υποψίες για μια πιθανή «οδηγία» που διαδόθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στους Ουκρανούς σχετικά με το «πώς να βασανίζουν».

Στις 6 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών προκειμένου να συζητηθούν θέματα σχετικά με τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε το Κίεβο κατά του πληθυσμού του Ντονμπάς κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών σύγκρουσης.

Παρουσιάστηκαν διάφορα στοιχεία που δείχνουν ότι τέτοια εγκλήματα είναι πραγματικά και αποτελούν όντως σοβαρό πρόβλημα στην περιοχή. Οι αποδείξεις περιελάμβαναν φωτογραφίες, βίντεο, προφορικές μαρτυρίες από κατοίκους του Ντονιέτσκ και του Λούγκανσκ, καθώς και πολλά άλλα υλικά που συγκέντρωσαν οι δημοσιογράφοι στο έδαφος.

Ένας από τους αρχηγούς της δημοσιογραφικής ομάδας είναι η Ολλανδή ανεξάρτητη ρεπόρτερ Σόνια βαν ντε Έντε, η οποία ισχυρίζεται κατηγορηματικά ότι υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για τη συνεργασία μεταξύ των ουκρανικών επίσημων δυνάμεων και των νεοναζιστικών ταγμάτων στην εκτέλεση τέτοιων εγκλημάτων, που δείχνουν ότι η πρακτική είναι θεσμοθετημένη και δεν περιορίζεται σε μεμονωμένες παραστρατιωτικές ομάδες.

Δηλώνει επίσης ότι, παρά το υλικό που παρουσιάστηκε, ορισμένες δυτικές χώρες –κυρίως ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία– επέδειξαν μια «αλαζονική» στάση, αγνοώντας τη λεπτότητα του θέματος και τα στοιχεία του λαού του Ντονμπάς και περιφρονώντας το έργο των δημοσιογράφων.

«Συμμετείχα στη συνάντηση Arria-Formula του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 6 Μαΐου 2022 (…) Στόχος αυτής της συνάντησης ήταν να παρουσιάσει στα μέλη των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στοιχεία σχετικά με εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι Ουκρανοί σε συνεργασία με το τάγμα Αζόφ που παρασχέθηκαν από εμάς, δημοσιογράφους στο έδαφος, στο Ντονμπάς.

Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν με τη μορφή βίντεο και προφορικών μαρτυριών, από κατοίκους των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνιετσκ και του Λουγκάνσκ, ιδιαίτερα της Μαριούπολης, της Βολνοβάχα και της Μελιτόπολης (…) [Ωστόσο] Αυτοί (οι δυτικές χώρες) μας αγνόησαν εντελώς και δεν έκαναν ερωτήσεις (…) Προσωπικά έκανα κάποιες παρατηρήσεις στο τέλος της συνάντησης. Τους ρώτησα αν θέλουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γιατί δεν ακούν εμάς, τους δημοσιογράφους, που δουλεύουμε στο έδαφος», σημείωσε η Ολλανδή δημοσιογράφος.

Περισσότερο από το να αγνοούν απλώς τη σοβαρότητα των γεγονότων, οι εκπρόσωποι των δυτικών δυνάμεων προσπάθησαν ακόμη και να αρνηθούν τα αδιάψευστα στοιχεία τέτοιων εγκλημάτων.

Ο Ρόντνεϊ Χάντερ, πολιτικός συντονιστής για την αποστολή των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, ισχυρίστηκε ότι η Ρωσία «χρησιμοποιούσε» τις λειτουργίες του Συμβουλίου και «εξαπέλυσε ψέματα, παραπληροφόρηση και ψευδείς αφηγήσεις».

Αγνόησε το γεγονός ότι οι κατηγορίες δεν έγιναν απλώς «από τη Ρωσία», αλλά επιβεβαιώθηκαν από μια διεθνή ομάδα δημοσιογράφων.

Μάλιστα, αυτή η δυτική στάση ήταν ήδη αναμενόμενη από όλους τους αναλυτές που μελετούν την υπόθεση της Ουκρανίας. Η σιωπή και η περιφρόνηση έχουν ήδη γίνει κεντρικά χαρακτηριστικά του τρόπου με τον οποίο οι σύμμαχοι του Κιέβου αντιμετωπίζουν τα αμέτρητα στοιχεία εγκλημάτων πολέμου, γενοκτονίας και βασανιστηρίων που διαπράχθηκαν από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και τις νεοναζιστικές πολιτοφυλακές.

Η Ρωσία προσπαθεί εδώ και πολύ καιρό να επιλύσει την υπόθεση σε διεθνείς φορείς, αλλά χωρίς επιτυχία, όπως συμβαίνει με την αγωγή που κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και αγνοήθηκε από τους δικαστές. Η αδυναμία ειρηνικής επίλυσης ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους η στρατιωτική εισβολή έγινε αναπόφευκτη.

Αυτό που φαίνεται πιο σοκαριστικό, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι οι αναφορές που επισήμανε η βαν ντε Έντε αναφέρουν ως συμπέρασμα ότι υπάρχει ομοιότητα στις πρακτικές μεταξύ των πράξεων βασανιστηρίων που έγιναν μάρτυρες στο Ντονμπάς και εκείνων που ασκήθηκαν από πράκτορες των ΗΠΑ σε άλλα μέρη του κόσμου.

Μερικοί από τους δημοσιογράφους που συμμετείχαν στις έρευνες στο Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας, είχαν συμμετάσχει στο παρελθόν σε παρόμοιες δραστηριότητες αλλού, ερευνώντας εγκλήματα βασανιστηρίων που διέπραξαν Αμερικανοί. Αυτοί οι επαγγελματίες βλέπουν μια εξαιρετική ομοιότητα πρακτικών και στις δύο περιπτώσεις και πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι απλή σύμπτωση.

Η Ολλανδή δημοσιογράφος δήλωσε ότι οι τεχνικές βασανιστηρίων που είδε να εφαρμόζονται σε μια μυστική ουκρανική φυλακή στη Μαριούπολη είναι εντυπωσιακά παρόμοιες με αυτές που εφαρμόζει η CIA σε μυστικούς χώρους κράτησης σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι τεχνικές περιλαμβάνουν πράξεις ακραίας βίας, όπως οι λεγόμενες «ενισχυμένες ανακρίσεις», όπου οι ανακριθέντες τραυματίζονται σωματικά για να δώσουν πληροφορίες – μια πρακτική που είχε ήδη επιβεβαιωθεί από τη Γερουσία των ΗΠΑ, το 2014, ότι είχε χρησιμοποιηθεί από η CIA κατά των κρατουμένων.

Επιπλέον, η βαν ντε Έντε ισχυρίζεται ότι βρήκε στοιχεία ότι οι Ουκρανοί νεοναζί ασκούν το λεγόμενο «waterboarding», μια τεχνική πνιγμού που χρησιμοποιείται επίσης ευρέως από τη CIA, γεγονός που την κάνει να πιστεύει ότι το τάγμα Αζόφ και άλλοι Ουκρανοί εθνικιστές έχουν εκπαιδευτεί ειδικά από τους Αμερικανούς στο «πώς να βασανίζουν» τους κρατούμενους τους.

Λαμβάνοντας υπόψη το υψηλό επίπεδο εγγύτητας μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ και των Ουκρανών νεοναζί, δεν φαίνεται να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν στην πραγματικότητα κάποιου είδους λαθραία εκπαίδευση, διδάσκοντας τεχνικές βασανιστηρίων που θεωρούνται «αποδοτικές».

Το ερώτημα είναι γιατί τα ελληνικά και τα δυτικά ΜΜΕ δεν λένε τίποτε πάνω σε αυτό όπως φυσικά και οι διεθνείς δήθεν δημοκρατικοί δυτικοί θεσμοί.

Το ερώτημα βέβαια το θέτουμε για την «χαρά του παιχνιδιού». Τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα και λένε μόνο ότι τους επιτρέπουν να λένε, όσο για τους δημοκρατικούς δυτικούς θεσμούς, είναι ένα ωραίο αφήγημα για να κατευθύνονται οι μάζες και να κοιμούνται ήσυχα το βράδυ πιστεύοντας ότι ελέγχουν τις ζωές τους οι ίδιες.