H ρωσική-σοβιετική σημαία της Νίκης υψώθηκε ξανά στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου 78 χρόνια μετά από την παράδοση της Γερμανίας το 1945!

Tην ίδια στιγμή η Wagner, η οποία ΔΕΝ θα αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή του Μπάκχμουτ καθώς παρέλαβε σημαντικές ποσότητες βλημάτων Πυροβολικού, «σφυροκοπάει» του τελευταίους Ουκρανούς που έχουν απομείνει στο… 2% της πόλης.

Στις μάχες του Μπάκχμουτ συμμετέχουν και οι Τσετσένοι του Καντίροφ και ο αντικειμενικός σκοπός είναι να κηρυχθεί η πόλη ως καταληφθείσα μέχρι τα μεσάνυχτα καθώς θα αποτελέσει έπαθλο για την αυριανή «Ημέρα της Νίκης».

Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο που δημοσίευσαν Τσετσένοι μαχητές του τάγματος ειδικών δυνάμεων «Άκχματ» με φόντο φλεγόμενο κτίριο, ένα από αυτά τα οποία χρησιμοποιούσαν οι Ουκρανοί ως οχυρά.

Σε ότι αφορά το Βερολίνο άγνωστοι (προφανώς Ρώσοι) κατάφεραν απαρατήρητοι να υψώσουν την γνωστή σημαία στην κορυφή του κτιρίου δίπλα στην γερμανική.

Πρόκειται για μία κίνηση υψηλού συμβολισμού με την οποία οι Ρώσοι διακηρύττουν στους Γερμανούς ότι… επανήλθαν.

Το Ράιχσταγκ (γερμ. Reichstag) είναι το κτήριο που στεγάζει το Γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο (γερμανικά: Bundestag) στο Βερολίνο.

Το κτήριο έχει πλούσια ιστορία, παράλληλη με την άνοδο της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή σκηνή, τις κρίσιμες στιγμές της νεότερης γερμανικής ιστορίας και την ανάπτυξη του κοινοβουλευτισμού.

Ξεκίνησε να σχεδιάζεται το 1881 από τη γερμανική βουλή. Τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό κέρδισε ο Paul Wallott, και οι εργασίες διήρκεσαν από το 1884 μέχρι την αποπεράτωση το 1894.

Σε αυτό το κτίριο διακήρυξε ο σοσιαλδημοκράτης Φίλιπ Σάιντεμαν στις 9 Νοεμβρίου 1918 την παραίτηση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ και, συνεπώς, την κατάργηση της μοναρχίας και την πρώτη γερμανική δημοκρατία (χωρίς μονάρχη), γερμ. Republik.

Το 1933 το Ράιχσταγκ πυρπολήθηκε, γεγονός με μεγάλη συμβολική και πολιτική σημασία, ίσως από τους εθνικοσοσιαλιστές (ναζί) με στόχο να ρίξουν την ευθύνη στους κομμουνιστές, προκειμένου να αρχίσουν μεγάλης κλίμακας διώξεις κατά των πολιτικών τους αντιπάλων και να οδηγήσουν τη Γερμανία στη δικτατορία.

Οι ναζί φρόντισαν να ισχύει η θανατική ποινή για εμπρησμό, ο νόμος είχε μάλιστα αναδρομική ισχύ. Έτσι ο Ολλανδός Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε (Marinus van der Lubbe), που συνελήφθη για την πράξη, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε με απαγχονισμό στη Λειψία το 1934.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπέστη τις περισσότερες ζημιές. Με τη διαίρεση της πόλεως από τους Συμμάχους (1945), το κτήριο βρισκόταν στο Δυτικό Βερολίνο, στο όριο του βρετανικού τομέα, επιδιορθώθηκε εν μέρει και χρησιμοποιήθηκε ως μουσείο.

Ο γνωστός θόλος του κτηρίου ανατινάχτηκε το 1954 για να ελαφρύνει την υπόλοιπη δομή. Από το 1961 μέχρι το 1989 το γνωστό «Τείχος του Βερολίνου» περνούσε λίγα μέτρα πίσω από το κτήριο, όπου ξεκινούσε ο σοβιετικός τομέας ή Ανατολικό Βερολίνο.

Μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, το 1990, αποφασίστηκε στις 20 Ιουνίου 1991 η μεταφορά της Βουλής από τη Βόννη στο Βερολίνο.

Στέγη της Βουλής θα γινόταν πάλι το κτίριο του Ράιχσταγκ, την ανακαίνιση του οποίου ανέλαβε, μετά από διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, ο Νόρμαν Φόστερ. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό του νέου σχεδίου είναι ο διαφανής θόλος, δωρεάν επισκέψιμος για το κοινό, σύμβολο της διαφάνειας στη νέα Γερμανία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ