Χωρίς αποτέλεσμα η ουκρανική αντεπίθεση μέχρι στιγμής : Βαριές απώλειες για το Κίεβο και μηδαμινά κέρδη στο πεδίο της μάχης

Η ουκρανική αντεπίθεση έχει ξεκινήσει εδώ και τρεις ημέρες και με βάση τα όσα έχουν φανεί στις πρώτες μάχες που είχαν αρνητική έκβαση για τους Ουκρανούς τείνει να εξελιχθεί σε επανάληψη των μαχών του «Κουρσκ» και της «αντεπίθεσης των Αρδενών» του Β’ ΠΠ.

Δηλαδή έχουμε επανάληψη των καταστάσεων των δύο αυτών μαχών σε σύγχρονη εκδοχή.

Πρώτον, οι Ρώσοι δημιούργησαν στο σύνολο της γραμμής επαφής αρκετούς θύλακες τύπου «Κουρσκ», δηλαδή βαριά οχυρωμένες τοποθεσίες με πολυεπίπεδες κύριες, εναλλακτικές και συμπληρωματικές γραμμές άμυνας, τις οποίες χρησιμοποιούν ως «δόλωμα» για τις δυνάμεις του Κιέβου ώστε να επιχειρήσουν διείσδυση, η οποία θα καταστραφεί από μαζικά διασταυρούμενα ρωσικά πυρά.

Οι Ρώσοι σκοπίμως πραγματοποιούν τοπικές υποχωρήσεις ώστε οι Ουκρανοί να θεωρήσουν πως κάτι κερδίζουν και να τους ακολουθήσουν στο εσωτερικό του θύλακα όπου και εξουδετερώνονται.
Αυτό το οποίο καταφέρνουν οι Ρώσοι είναι να αναγκάζουν τους Ουκρανούς να αναλώνουν τις τελευταίες εφεδρείες τους σε έμψυχο και άψυχο υλικό χωρίς να έχουν κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ό,τι ακριβώς είχε συμβεί στο κουρ το 1943. Όταν η μάχη αυτή τελείωσε οι Γερμανοί πλέον είχαν αναλώσει όλες τους εφεδρείες και οι Σοβιετικοί είχαν αναλάβει την πολεμική πρωτοβουλία των κινήσεων μέχρι και την είσοδο τους στο Βερολίνο.

Δεύτερον, έχουμε επανάληψη τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες και των γεγονότων που συνέβησαν στην αντεπίθεση των Αρδεννών το 1944.

Τότε οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να προωθηθούν τις πρώτες ημέρες με μία ορμητική αντεπίθεση, εν συνεχεία όμως οι απώλειες που είχαν δεν μπορούσαν να αναπληρωθούν ενώ τα καύσιμα και τα πυρομαχικά ξεκίνησαν να λιγοστεύουν επικίνδυνα.

Με λίγα λόγια διέσπασαν την πρώτη γραμμή άμυνας των Αμερικανών και δεν μπόρεσαν να περάσουν την δεύτερη γραμμή άμυνας. Η ουκρανική αντεπίθεση έχει ξεκινήσει εδώ και τρεις ημέρες και με βάση τα όσα έχουν φανεί στις πρώτες μάχες που είχαν αρνητική έκβαση για τους Ουκρανούς τείνει να εξελιχθεί σε επανάληψη των μαχών του «Κουρσκ» και της «αντεπίθεσης των Αρδενών» του Β’ ΠΠ.

Δηλαδή έχουμε επανάληψη των καταστάσεων των δύο αυτών μαχών σε σύγχρονη εκδοχή.

Πρώτον, οι Ρώσοι δημιούργησαν στο σύνολο της γραμμής επαφής αρκετούς θύλακες τύπου «Κουρσκ», δηλαδή βαριά οχυρωμένες τοποθεσίες με πολυεπίπεδες κύριες, εναλλακτικές και συμπληρωματικές γραμμές άμυνας, τις οποίες χρησιμοποιούν ως «δόλωμα» για τις δυνάμεις του Κιέβου ώστε να επιχειρήσουν διείσδυση, η οποία θα καταστραφεί από μαζικά διασταυρούμενα ρωσικά πυρά.

Οι Ρώσοι σκοπίμως πραγματοποιούν τοπικές υποχωρήσεις ώστε οι Ουκρανοί να θεωρήσουν πως κάτι κερδίζουν και να τους ακολουθήσουν στο εσωτερικό του θύλακα όπου και εξουδετερώνονται.
Αυτό το οποίο καταφέρνουν οι Ρώσοι είναι να αναγκάζουν τους Ουκρανούς να αναλώνουν τις τελευταίες εφεδρείες τους σε έμψυχο και άψυχο υλικό χωρίς να έχουν κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ό,τι ακριβώς είχε συμβεί στο κουρ το 1943. Όταν η μάχη αυτή τελείωσε οι Γερμανοί πλέον είχαν αναλώσει όλες τους εφεδρείες και οι Σοβιετικοί είχαν αναλάβει την πολεμική πρωτοβουλία των κινήσεων μέχρι και την είσοδο τους στο Βερολίνο.

Δεύτερον, έχουμε επανάληψη τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες και των γεγονότων που συνέβησαν στην αντεπίθεση των Αρδεννών το 1944.

Τότε οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να προωθηθούν τις πρώτες ημέρες με μία ορμητική αντεπίθεση, εν συνεχεία όμως οι απώλειες που είχαν δεν μπορούσαν να αναπληρωθούν ενώ τα καύσιμα και τα πυρομαχικά ξεκίνησαν να λιγοστεύουν επικίνδυνα.

Με λίγα λόγια διέσπασαν την πρώτη γραμμή άμυνας των Αμερικανών και δεν μπόρεσαν να περάσουν την δεύτερη γραμμή άμυνας.