Οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται εν μέσω μιας διαρκούς κρίσης η οποία ξεκίνησε από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας με την οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα. Δέκα χρόνια μετά και ενώ οι περισσότεροι ήλπιζαν ότι η κατάσταση θα είχε βελτιωθεί, ελάχιστα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Τα προβλήματα στις διαθεσιμότητες των μέσων είναι μεγάλα.

Ένα από τα πλέον πρόσφατα η βλάβη στην φρεγάτα «Ύδρα» όπου δεν έγινε δυνατό να μετάσχει στην επιχείρηση «Ειρήνη» της ΕΕ στην Λιβύη. Άλλο ατυχές περιστατικό αυτό με τη θραύση του ριναίου τροχού μεταφορικού αεροσκάφους της ΠΑ C-130H. Εκτός όμως από τα συνεχή προβλήματα στη συντήρηση των μέσων τα εξοπλιστικά προγράμματα στο σύνολό τους έχουν βαλτώσει κυριολεκτικά. Μόνα παραδείγματα εξοπλιστικών προγραμμάτων οι αναβαθμίσεις υλικού (F-16 και P-3B) και η προσφορά από τις ΗΠΑ μεταχειρισμένου υλικού, όπως τα ελικόπτερα OH-58 Kiowa Warrior ή τα ελικόπτερα CH-47D. defencenet.gr

Είναι επομένως αυταπόδεικτο ότι οι ΕΔ χρειάζονται συνολική ενίσχυση και μάλιστα σε μια περίοδο όπου οι αντίστοιχες τουρκικές έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε όριο. Οι πόροι όμως είναι περιορισμένοι και όσοι υπάρχουν κατευθύνονται για το κλείσιμο παλαιών εκκρεμοτήτων.

Ο προβληματισμός αυτός εντείνεται από μια μικρή λίστα εξοπλιστικών προγραμμάτων τα οποία το ΥΠΕΘΑ θέλει να προωθήσει αμέσως.

Αυτά είναι εν συντομία:

  • Προμήθεια 18 αεροκινητήρων Τ55-GA-714A εκτιμώμενης αξίας 29,6 εκ. ευρώ για τα ελικόπτερα CH-47D.
  • Μερική αναβάθμιση των φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ πρόγραμμα ύψους μόλις 150 εκατομμυρίων ευρώ.
  • Προμήθεια 4 ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων MH-60R έναντι 250 εκατ.€.
  • Συντήρηση όπλων των αεροσκαφών F-16 και F-4 AUP ύψους 28,5 εκατ.€
  • Πρόγραμμα υποστήριξης των F-16 όλων των block παραγωγής.

Από τα παραπάνω το πρόγραμμα φυσικά της απόκτησης των 4 ελικοπτέρων MH-60R είναι αυτό που συγκεντρώνει -και δικαίως- την μεγαλύτερη κριτική, ως προς την σκοπιμότητα υλοποίησής του. Αυτό γιατί ενώ υπάρχουν κρίσιμες ελλείψεις στο Στόλο το ΥΠΕΘΑ προχωρά με ένα πρόγραμμα που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε το χαρακτήρα του «επείγοντος». Κατά συνέπεια τα ερωτήματα για το ποιος και με ποιο αιτιολογικό εισηγήθηκε την αγορά των ελικοπτέρων είναι εύλογα.

Από εκεί και πέρα τι πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ αν και φαίνεται ότι προχωρά, εντούτοις το ποσό των 150 εκατ.€ είναι τόσο απελπιστικά μικρό που πρακτικά ισοδυναμεί σε μη εκσυγχρονισμό. Πρόκειται περισσότερο για μια συντήρηση με ελάχιστες προσθήκες νέου εξοπλισμού, Επομένως ας μην μας ξεγελά η περιγραφή του προγράμματος ως εκσυγχρονισμό.

Τα υπόλοιπα προγράμματα είναι απαραίτητα τόσο για τον ΕΣ όσο και για την ΠΑ.

Η σύντομη αυτή περιγραφή δείχνει όμως ταυτόχρονα και την συνολική ένδεια που επικρατεί στις ΕΔ.

Δεν υπάρχουν τα μακρόπνοα προγράμματα που υπήρξαν στα χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων και τα οποία απέδωσαν τις αγορές , πάνω στις οποίες στηρίζει σήμερα η χώρα την όποια αποτρεπτική της ισχύ. Ακόμη και αυτό το πρόγραμμα της προμήθειας δύο νέων γαλλικών φρεγατών (FDI) γίνεται αποσπασματικά.

Το ίδιο ισχύει και για την ΠΑ η οποία έχει εισέλθει σε μια διαδικασία αναβάθμισης υλικού αποστερώντας κονδύλια από ένα πρόγραμμα ΝΜΑ.
 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ