Σύγκρουση αντιλήψεων αναφορικά με την προμήθεια του νέου αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας φαίνεταιότι βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ κορυφαίων στελεχών του Π.Ν., καθώς ενώ σημαντική μερίδα αυτών εξακολουθεί να επιδιώκει την απόκτηση εξ ολοκλήρου νέου αεροσκάφους, η τάση για απόκτηση μεταχειρισμένου/αναβαθμισμένου αεροσκάφους δείχνει να κερδίζει έδαφος. Η εν λόγω κατηγορία οπλικού συστήματος αποτελεί κρίσιμη παράμετρο σε αποστολές επιτήρησης, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο ή σε περιοχές όπου τα σκάφη του Π.Ν. δεν έχουν συχνή παρουσία, όπως π.χ. η περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου.

Το ναυάγιο του διαγωνισμού του 2009 με αποκλειστική ευθύνη της τότε ΓΔΑΕΕ άφησε το Π.Ν. χωρίς την ύπαρξή μιας ολόκληρης κατηγορίας αισθητήρων, μετά την απόσυρση και του τελευταίου P-3B ΤΑCNAVMOD. Βέβαια η συγκεκριμένη κατηγορία θεωρείται “εκ των ουκ άνευ” όχι μόνο σε Ναυτικά που πρακτικά διεξάγουν επιχειρήσεις επιτήρησης σε πραγματικό επιχειρησιακό περιβάλλον, όπως είναι το ελληνικό, αλλά και σε Ναυτικά, όπως π.χ. το πορτογαλλικό, το σουηδικό, το ισπανικό κλπ, τα οποία χωρίς να αντιμετωπίζουν κάποια άμεση απειλή έχουν υψηλές δυνατότητες επιτήρησης από αέρος.

Άλλωστε παρά την παλαιότητά τους ήδη από την εποχή που είχαν εισέλθει σε υπηρεσία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τα εν λόγω αερδοκάφη, είχαν αποτελέσει λύση για το Π.Ν. που είδες για πρώτη φορά ότι μπορούσε να καλύψει σε αποστολές επιτήρησης την περιοχή από Ρόδο και Κρήτη μέχρι Κύπρο.

Το ζήτημα είναι ότι το  αρχικό κονδύλι (περίπου 250 εκατ. ευρώ) που προσδιορίστηκε για την απόκτηση 5+1 αεροσκαφών αρκεί για την προμήθεια μόλις και μετά βίας δύο αεροσκαφών. Aς θυμηθούμε τι έγινε στην απόπειρα διαγωνσιμού πέρσι το καλοκαίρι: Η ιταλική Alenia και η EADS-CASA ήταν οι μόνες ομάδες εταιρειών οι οποίες εμπρόθεσμα κατέθεσαν τις προτάσεις τους και οι οποίες θα αξιολογούντο. Η Alenia δεν κατέβηκε στον διαγωνισμό με την Thales, η οποία μάλιστα είχε αναλάβει “ηγετική” θέση στο δίδυμο Alenia-Thales, αλλά με άλλη ιταλική εταιρεία του ομίλου Finmeccanica, την Selex με το σύστημα Atos. 

H δεύτερη ανατροπή ήταν η μη κατάθεση προσφοράς από την ομάδα που έδειχνε φαβορί λόγω του αεροσκάφους (Dash-8), το οποίο ήταν το μόνο εκτός από το C-295 που πληρούσε με βεβαιότητα τις προδιαγραφές, αλλά και λόγω ελληνικού συστήματος μάχης (ΜΙΜS), το οποίο έδινε τεράστιο πλεονέκτημα στην ΕΒΣ και την ΕΠΑ. Όμως η εταιρεία που θα προχωρούσε στην σύζευξη των παραπάνω και είχε λάβει ηγετική θέση στο πρόγραμμα, η καναδική Field Aviation, αποφάσισε να μην μετάσχει λόγω χαμηλού προϋπολογισμούμ (249 εκατ. ευρώ θεωρείται πολύ χαμηλός προϋπολογισμός για 5+1 αεροσκάφη).

Έτσι, έμειναν μόνο το ισπανικό EADS-CASA C-295 (με σύστημα αποστολής FITS επίσης της EADS-CASA) και η ιταλική πρόταση της Alenia (ATR-72 με σύστημα αποστολής ATOS της ιταλικής SELEX). Ας σημειωθεί πως η βραζιλιάνικη Embraer με το P99 (με σύστημα αποστολής της αμερικανικής L-3) αποσύρθηκε.

Τότε η οποιαδήποτε μεταχειρισμένη λύση είχε απορριφθεί, αλλά σήμερα, λόγω της γενικότερης οικονομικής κατάστασης δείχνει φαβορί με τις προτάσεις των Lockheed Martin για εκσυγχρονισμένα P-3C Orion και της Alenia για τα παλαιά ATR-72-200 της Ολυμπιακής. Κατ’αρχήν να πούμε ότι η δεύτερη πρόταση δείχνει να μην “περπατάει” αφού η εταιρεία μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου που είχε οριστεί ως ημερομηνία τελικής κατάθεσης της σχετικής προσφροάς της, δεν την υπέβαλε, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν σημαντικά τεχνικά προβλήματα στην μετατροπή των επιβατικών αεροσκαφών σε αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Xωρις να αποκλείεται να επανέλθει, πάντως, αφού στο Π.Ν. θέλουν και μια δεύτερη προσφορά.

Έτσι έχει απομείνει μόνο η πρόταση της Lockheed Martin η οποία συμποσούται στα εξής: Άμεση ενεργοποίηση δύο αεροσκαφών P-3B από τα υπάρχοντα. Εργασίες δομικής αναβάθμισης κιαι εγκατάσταση ορισμένων νέων συστημάτων επιτήρησης, με παράδοση εντός εξαμήνου.

Τέσσερα “νέα” P-3C τα οποία θα προέλθούν από τα αποθέματα του αμερικανικού Ναυτικού, θα ενισχυθούν δομικά θα τοποθετηθεί νέο σύστημα μάχης, νέοι αισθητήρες (FLIR κλπ) και θα έχουν την ικανότητα μεταφοράς όπλων που θέλει το Π.Ν. να έχουν τα αεροσκάφη του. Η Lοckheed Martin, δίνει “ζωή” 25-30 ετών σε αυτή την λύση με κόστος περί τα 230 εκατ. ευρώ.

Οι προηγούμενες προτάσεις της ξεκινούσαν από τα 150 εκατ. ευρώ και έφταναν μέχρι τα 250, αλλά είχαν προσκρούσεις στην άρνηση της τότε ηγεσίας του Π.Ν. Πιθανότατα στα νέα αεροσκάφη θα τοποιετηθεί το σύστημα μάχης MIMS της ISI, το οποίο παρουσιάζεται αποκλειστικά στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί.

Αντίθετα μια λύση που έδειχνε ιδανική, αλλά προαπαιτούσε την έγκριση της Lockheed Martin η προμήθεια μεταχειρισμένων αεροσκαφών τζετ S-3 Viking, τα οποία προσφέρονταν σε μεγάλες ποσότητες, στην ίδια τιμή με τον Orion και σαφώς έχουν περισσότερα assets από αυτό, ως τα βασικά αεροσκάφη επιτήρησης και ανθυποβρυχιακού πολέμου των ομάδων μάχης των αμερικανικών αεροπλανοφόρων δεν προχώρησε.

Η ιδέα καλλιεργήθηκε από την Raytheon που θα τοποθετούσε το σύστημα μάχης, υπήρξε μια ανεπίσημη πρόταση, αλλά προσέκρουσε στην αντίδρασης της κατασκευάστριας εταιρείας Lockheed, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν και … παρεξηγήσεις στο ODC γύρω από το θέμα αυτό.

Η L.M. λογικό είναι να θέλει να προχωρήσει την πρόταση του Orion από την στιγμή που έχει σε εξέλιξη ένα τέτοιο πρόγραμμα για 160 αεροσκάφη στις ΗΠΑ.

Από εκεί και πέρα φαίνεται ότι αν δεν υπάρξει άμεσα επιπλέον χρηματοδότηση (απαιτούνται τουλάχιστον 300 επιπλέον δεκατ. ευρώ για να πάμε σε λύση 4 νέων ΑΦΝΣ + 2 option, μάλλον και για πολιτικούς λόγους θα κληρώσει στις ΗΠΑ ακόμα ένα πρόγραμμα, το οποίο φαινόταν μέχρι πρότινος ότι θα το κέρδιζαν ευρωπαϊκές εταιρείες. Πάντως στο Π.Ν. εξακολουθεί να υπάρχει μια ισχυρή ομάδα, η οποία επιδιώκει την προμήθεια εξ ολοκλήρου νέου αεροκάφους. Άλλωστε η νεοϊδρυθείσα Αεροπορία Ναυτικού δεν θέλει να στηριχθεί σε μεταχειρισμένα/αναβαθμισμένα αερόσκάφη.

 Σε οποιαδήποτε περίπτωση μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου του νέπου έτους θα έχει ληφθεί η οριστική απόφαση.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ