Τα σκάφη LCS είναι η γνωστή κλάση των προβληματικών πλοίων του αμερικανικού Ναυτικού το οποίο και αποσύρει μεγάλο αριθμό από αυτά.

Ένα πρόγραμμα με συνεχή  προβλήματα, τόσο με το σύστημα μετάδοσης κίνησης που συνέδεε τους αεριοστρόβιλους με τους κινητήρες ντίζελ  όσο και την ανυπαρξία οπλισμού.

Το τελευταίο αφορά μόνο τον οπλισμό για αντιαεροπορικό αγώνα ή αγώνα επιφανείας αλλά και τον ανθυποβρυχιακό.

Το Μάιο του 2017 το αμερικανικό Ναυτικό είχε δώσει  συμβόλαιο ύψους 27,9 εκατ. $ στην εταιρεία Raytheon για την ανάπτυξη και παραγωγή ενός συρόμενου σόναρ μεταβλητού βάθους (VDS) για το σύνολο των σκαφών της κατηγορίας LCS. Το σύστημα θα ήταν κοινό και για τις δύο κλάσεις (Freedom, Independence) και στόχος της σχεδίασης ήταν η ανάπτυξη ενός σόναρ μικρού μεγέθους και βάρους που θα ήταν εύκολο στον χειρισμό του.

Η ανθυποβρυχιακή ικανότητα που ήθελε να δώσει το αμερικανικό Ναυτικό στα σκάφη ήταν ένα από τα τρία πακέτα οπλισμού στα οποία περιλαμβανόταν ακόμη το πακέτο οπλισμού κατά στόχων επιφανείας και το πακέτο για αντι-ναρκικές επιχειρήσεις.

Γενικότερα τα συρόμενα σόναρ μεταβλητού βάθους έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να επιχιερούν σε διαφορετικά βάθη, θερμοκρασίες και αλμυρότητας νερού αποκαλύπτοντας στόχους που σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν δύσκολο να εντοπιστούν από τα σόναρ κύτους.

Το σόναρ είχε επιδειχθεί  στο αμερικανικό Ναυτικό ένα χρόνο περίπου νωρίτερα τον Αύγουστο το 2016 στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο  του πανεπιστημίου της Φλόριντα και η Raytheon είχε αναλάβει την υποχρέωση να κατασκευάσει δύο τέτοια συστήματα προπαραγωγής, πριν τα δοκιμάσει στα LCS το 2018  για τα θέσει στη συνέχεια σε πλήρη παραγωγή.

Εάν γινόταν αυτό το συμβόλαιο που θα κέρδιζε η Raytheon θα ανερχόταν στα 300 εκατ. $.

Έτσι στας 6 Δεκεμβρίου του 2018 η εταιρεία παρέδωσε στο αμερικανικό Ναυτικό ένα ολοκληρωμένο σύστημα AN/SQS-62  γνωστό επίσης και ως DART (Dual-mode Array Transmitter) προκειμένου το USN να προχωρήσει στις δοκιμές αποδοχής πριν ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του.

Το αμερικανικό Ναυτικό είχε αναφέρει ότι θα δοκίμαζε το SLQ-62 πρώτα στο κέντρο υποθαλάσσιας έρευνας και αξιολόγησης στο Άντρος στις Μπαχάμες και μετά θα το τοποθετούσε σε ένα από τα σκάφη LCS για τις τελικές δοκιμές, όπως και έγινε.

Έτσι μετά τις δοκιμές από στις Μπαχάμες το σύστημα εγκαταστάθηκε στην LCS κλάσης Freedom USS Fort Worth (LCS 3) τις οποίες και ξεκίνησε το 2019. Γρήγορα όμως διαπιστώθηκε ότι ο συνδυασμός του SLQ-62 και των Freedom ήταν σκέτη καταστροφή

Όπως έγινε αντιληπτό μετά τις δοκιμές το DART αντιμετώπιζε προβλήματα ευστάθειας κατά τη ρυμούλκηση, λόγω του συστήματος πρόωσης της LCS όπως και προβλήματα στον μετατροπέα σήματος. .

Οι δοκιμές κράτησαν πάνω από δύο χρόνια: Σε ανακοίνωσή της τον Φεβρουάριο του 2022 η υπηρεσία NAVSEA του αμερικανικού Ναυτικού είχε κάνει γνωστό ότι:

«Το Ναυτικό των ΗΠΑ έχει ζητήσει προτάσεις για  εναλλακτικά υποψήφια συστήματα σόναρ  (VDS) για το πρόγραμμα Φρεγάτας κλάσης CONSTELLATION.

Ο σχεδιασμός του προγράμματος χρησιμοποιεί επί του παρόντος το σύστημα DART της  Raytheon που βρίσκεται υπό ανάπτυξη για το πρόγραμμα Littoral Combat Ship (LCS).

Οι συνεχιζόμενες δοκιμές του DART έχουν εντοπίσει προκλήσεις στην υδροδυναμική σταθερότητα και την αξιοπιστία και την απόδοση του μορφοτροπέα, οι οποίες με τη σειρά τους έχουν καθυστερήσει τη δοκιμή και την παραγωγή του συστήματος.

Ενώ συνεχίζονται οι προσπάθειες από τη Raytheon για την επίλυση των προβλημάτων με το DART, η καθυστέρηση ανάπτυξης του συστήματος έχει αυξήσει τον κίνδυνο για τη Φρεγάτα κλάσης CONSTELLATION, η οποία απασχολεί τόσο το Ναυτικό όσο και τη ναυπηγική εταιρεία  Fincantieri.

Συνεπώς, το αμερικανικό  Ναυτικό θα αξιολογήσει το πρόγραμμα και τον τεχνικό κίνδυνο που σχετίζεται με άλλες ώριμες εναλλακτικές λύσεις VDS που προσδιορίζονται από τις απαντήσεις του προμηθευτή σε αυτήν την πρόσκληση. Αυτή η αξιολόγηση θα παράσχει μια μεταγενέστερη απόφαση σχετικά με τη διαμόρφωση της φρεγάτας.»

Αν και η Raytheon υποσχέθηκε να τα λύσει γρήγορα διαπιστώθηκε ότι αυτά ήταν ανυπέρβλητα.

Έτσι ένα μήνα μετά την ανακοίνωση του NAVSEA  το Μάρτιο του 2022 το αμερικανικό Ναυτικό ακύρωσε το συμβόλαιο με την εταιρεία, ακυρώνοντας επίσης και το πακέτο ανθυποβρυχιακού πολέμου συνολικά για τις LCS.

Έτσι τα σκάφη έμειναν και εξακολουθούν να είναι χωρίς ανθυποβρυχιακές ικανότητες, πλην του MH-60R που φέρουν.

Με την ακύρωση του ανθυποβρυχιακού πολέμου για τις LCS  το USN ανακοίνωσε την ίδια περίοδο ότι επέλεξε το σόναρ CAPTAS-4 της THALES όχι για τις LCS αλλά για τις νέες φρεγάτες Constellation  

Οποιαδήποτε εγκατάσταση συρόμενου σόναρ στις LCS (είτε αυτό είναι το CAPTAS-4 είναι οποιοδήποτε άλλο)  θα απαιτήσει εκτεταμένες δοκιμές για να γίνει σίγουρο ότι η συρόμενη δεν επηρεάζεται από το σκάφος και το σύστημα πρόωσης, κάτι που βέβαια δεν θα γίνει ποτέ, γιατί το αμερικανικό Ναυτικό έχει διαγράψει την πιθανότητα Α/Υ πολέμου από τις LCS.

Έτσι τα σκάφη εάν έρθουν στο ΠΝ θα έρθουν χωρίς καμία απολύτως εγκατεστημένη ικανότητα ανθυποβρυχιακού πολέμου.

Αλλά και στο πακέτο οπλισμού  επιφανείας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

Τα σκάφη διαθέτουν μόνο ένα πυροβόλο Mk 110  των 57 χλστ. και δύο σταθμούς  2 Mk44 Bushmaster με πυροβόλα των 30 χλστ. Το αμερικανικό Ναυτικό βρισκόταν στην διαδικασία εγκατάστασης κάθετων εκτοξευτών SSMM για 24 βλήματα  AGM-114L Longbow Hellfire, πάνω από το υπόστεγο του ελικοπτέρου πίσω από το RAM. Οι συγκεκριμένοι πύραυλοι προορίζονται μόνο κατά ελαφρών σκαφών επιφανείας και ταχύπλοων με μέγιστη εμβέλεια περί τα 10 χλμ. Ένα τουλάχιστον σκάφος το USS Detroit (LCS-7) (Fligh I) έχει εγκατεστημένο τον συγκεκριμένο εκτοξευτή.

Συνολικά το αμερικανικό Ναυτικό έχει ζητήσει 12 τέτοιους εκτοξευτές. Είναι άγνωστο σε ποια πλοία έχουν εγκατασταθεί και ποια από αυτά θα καταλήξουν -εάν καταλήξουν- στο ΠΝ. Θεωρείται αδύνατο όμως, εάν δοθεί κάποιο σκάφος με τον εκτοξευτή SSMM να δοθεί και φορτίο με Hellfire. Κατά συνέπεια ξεχνούμε και αυτή την απομακρυσμένη πιθανότητα βλημάτων στις LCS. Σκέψεις υπάρχουν  για εγκατάσταση τετραπλών Mk141 με βλήματα Harpoon από τις φρεγάτες “S” που θα αποσυρθούν. Ο μόνος χώρος  που υπάρχει είναι πίσω από το κύριο πυροβόλο μπροστά από τη γέφυρα.

Έτσι επιγραμματικά το ΠΝ «σκέπτεται» να δεχθεί σκάφη με μία Α/Υ ικανότητα πλην του ελικοπτέρου και με ανύπαρκτο φορτίο βλημάτων κατά σκαφών επιφανείας.

Και εις ανώτερα…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ