Τα Τυφέκια Μυλωνά του Μουσείου Εγκληματολογίας!

Πολλά από τα όπλα που εκτίθενται στο μουσείο έχουν μεγάλη ιστορική αξία, π.χ. τα τουφέκια Μυλωνά.

Ο Μυλωνάς ήταν ένας Υδραίος οπλουργός και στρατηγός του στρατού του βασιλιά Γεωργίου Α’.

Tο τυφέκιο Μυλωνά, γνωστό επίσης στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία ως M1872 Greek Mylonas ήταν όπλο του ελληνικού στρατού επινόησης του Ευστάθιου Μυλωνά, αρχιτεχνίτη του Οπλοστασίου, όταν εργαζόταν στις τεχνικές εγκαταστάσεις στην Εφορεία Υλικού Πολέμου, ΕΥΠ στην Αθήνα, εκ του οποίου και έλαβε το όνομα. Το τυφέκιο αυτό έλαβε το αριθμό υποδείγματος 1872 από το έτος της πρώτης κατασκευής του.

Το 1874 το Υπουργείο των Στρατιωτικών μετά από πολλές επιτυχείς δοκιμές ενέκρινε την προμήθειά του από τον ελληνικό στρατό, αλλά καθώς δεν υπήρχαν εγκαταστάσεις ικανές για τη μαζική του παραγωγή η κατασκευή του ξεκίνησε στο εργοστάσιο Emile et Leon Nagant της Λιέγης, στο Βέλγιο.

Το “τυφέκιο Μυλωνά” ήταν ένα οπισθογεμές τυφέκιο με μεταλλικό κάλυκα κατά το σύστημα Κομπλαίν βελγικού υποδείγματος 1871 με το οποίο είχε οπλιστεί τότε η Βελγική Εθνοφρουρά. Υπήρχε σε τρεις εκδόσεις σύμφωνα με την αντίστοιχη γαλλική κατασκευαστική συνήθεια: τυφέκιο του πεζικού, αραβίδα του ιππικού και βραχύκαννο του πυροβολικού.

Οι διαστάσεις τους ήσαν οι αντίστοιχες των όπλων γαλλικού υποδείγματος 1866 (Σασεπώ). Ο μηχανισμός διάνοιξης του εμφράγματος του ουραίου της κάννης ενεργοποιούνταν με τη βοήθεια μοχλού που απέληγε σε σχετικά μεγάλη σφαιροειδή λαβή. Η τροφοδοσία γινόταν με εισαγωγή ενός ολομεταλλικού κεντρόφλεκτου φυσιγγίου όπως του γαλλικού τυφεκίου υποδείγματος 1874 Γκρα το οποίο υιοθετήθηκε ως επίσημο υπόδειγμα του ελληνικού στρατού το 1877.

Το τυφέκιο Μυλωνά είναι βέβαιο ότι χρησιμοποιήθηκε από ορισμένες μονάδες κατά την εισβολή του στρατού στη Θεσσαλία τον Ιανουάριο του 1878 και στις μετέπειτα κινητοποιήσεις, όχι όμως και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου δεν γίνεται αναφορά για τη χρήση τέτοιων όπλων.

Είναι όλα χειροποίητα και χρησιμοποιήθηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρονολογούνται από το 1876. Έχουμε και ένα όπλο πολύ σπάνιο, του 1831, τοπομαχικό, γαλλικό, του Όθωνα. Είναι πολύ βαρύ τουφέκι. Θεωρείται το τουφέκι των επάλξεων, των φρουρίων, της άμυνας των κτιρίων, και είναι για μακρινούς στόχους.

Το χρησιμοποιούσαν επάνω στα κάστρα. Έβλεπαν τους πειρατές να έρχονται από μακριά και πυροβολούσαν σε πολύ μεγάλη απόσταση». 

Το Εγκληματολογικό Μουσείο σταμάτησε να έχει εισροή νέων πειστηρίων το 1950. Από το ’50 και μετά άρχισε να τα συλλέγει η Εγκληματολογική Υπηρεσία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr