Επιχειρήσεις σε βάθος
Με την πρόσφατη κήρυξη ως πλήρως επιχειρησιακών των πρώτων επιλαρχιών μέσων αρμάτων (ΕΜΑ) Leopard 2HEL και Leopard 2A4, καθώς και με την επίσης πρόσφατη υπογραφή από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Μεϊμαράκη της αρχικής εντολής προμήθειας για τα 420 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-3GR, ο Ελληνικός Στρατός (Ε.Σ.) βαίνει (έστω και με καθυστέρηση) προς την ολοκλήρωση της αναβάθμισης των βαρέων τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων δυνάμεών του, δαπανώντας συνολικά πιστώσεις που θα ξεπεράσουν τα 3,5 δισ. ευρώ. Την επόμενη τριετία τα νέα οπλικά συστήματα εκτιμάται ότι θα έχουν εισέλθει σε επαρκή αριθμό σε υπηρεσία, προσδίδοντας, λόγω των ιδιαίτερων επιχειρησιακών και τεχνικών, νέες και πολύ σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες. Η αξιοποίηση στο έπακρο αυτών ακριβώς των δυνατοτήτων αποτελεί και τη δεύτερη (η πρώτη είναι η ομαλή ενσωμάτωση του νέου υλικού και η απόσυρση του πεπαλαιωμένου που θα παροπλιστεί) υψηλότερη προτεραιότητα του Ε.Σ. Η μελέτη και δημιουργία νέων τακτικών και δογμάτων, νέων πινάκων συγκρότησης και οργάνωσης-υλικού, καθώς και νέων προγραμμάτων τακτικής εκπαίδευσης είναι επιβεβλημένη ώστε τα στελέχη του Ε.Σ. να «δαμάσουν» το νέο υλικό και να αντλήσουν από αυτό όλο το δυναμικό στρατιωτικής ισχύος. Σε μια προσπάθεια υποβοήθησης του προβληματισμού αλλά και της γόνιμης συζήτησης που είμαστε σίγουροι ότι θα πραγματοποιηθεί εσωτερικά στους επιτελικούς φορείς του Ε.Σ., παραθέτουμε στο παρόν άρθρο κάποια στοιχεία για τις επιχειρήσεις σε βάθος (deep operations Οι επιχειρήσεις σε βάθος αναπτύχθηκαν ως δόγμα στην πρώην Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 και αποτυπώθηκαν σε ολοκληρωμένο εγχειρίδιο το 1936. Ήταν απόρροια των εμπειριών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, του εμφυλίου πολέμου στη Ρωσία και του πολωνοσοβιετικού πολέμου. Σκοπός των επιχειρήσεων αυτών ήταν να προσβληθεί ο εχθρός στο βάθος της διάταξής του, με σχηματισμούς με μεγάλη κινητικότητα και να προκληθεί πλήγμα καίριο στο αμυντικό του σύστημα. Οι ταχυκίνητες δυνάμεις που θα ακολουθούσαν το πρώτο πλήγμα θα επέφεραν καταστροφές στο βάθος της εχθρικής τοποθεσίας και θα του στερούσαν τη δυνατότητα να αναδιοργανωθεί και να αποκρούσει τον επιτιθέμενο. Προβλεπόταν η μαζική χρήση των μεσαίων (επιπέδου Μεραρχίας) και μεγάλων σχηματισμών (επιπέδου Σώματος Στρατού), οι οποίοι σχεδιάστηκαν να χρησιμοποιηθούν με το νέο δόγμα ώστε να προσβάλλουν την εχθρική διάταξη, με παράλληλες ενέργειες και διαδοχικά κύματα που κατευθύνονταν στο βάθος της άμυνας του εχθρού. Η θεωρία αυτή διέβλεψε την τεχνολογική ανάπτυξη των τεθωρακισμένων και της Αεροπορίας και εκτίμησε ότι μπορεί με ένα πόλεμο ελιγμών και με τη χρήση της νέας τεχνολογίας να επιτευχθεί μια γρήγορη νίκη. Ο εμπνευστής του νέου δόγματος ήταν ο Μιχαήλ Τουχα- τσέφσκι, ο οποίος αποτύπωσε για πρώτη φορά τις απόψεις αυτές στο εγχειρίδιο «Κανονισμοί Πεδίου Μάχης» («Field Regulations») του Κόκκινου Στρατού το 1929, στη συνέχεια το 1935 στις «Οδηγίες για τη Μάχη σε Βάθος» («Instructions on Deep Battle») και τελικά το 1936 στο «Προσωρινοί Κανονισμοί Πεδίου Μάχης» («Provisional Field Regulations») (PU-36). Συνεργάτης του Τουχατσέφσκι υπήρξε ο Βλαντιμίρ Τριανταφύλλοφ (πιθανόν ελληνικής καταγωγής, γεννημένος στον Πόντο), πρώην λοχαγός του τσαρικού Στρατού, με εμπειρία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δράση σε πολλά μέτωπα στον εμφύλιο, ο οποίος ασχολήθηκε ειδικότερα με τις επιχειρήσεις σε βάθος και τον τρόπο διάσπασης της αμυντικής γραμμής και εκμετάλλευσης της αρχικής επιτυχίας. Ο Τριανταφύλλοφ σκοτώθηκε σε αεροπο- ρικό ατύχημα το 1931. Ο Τουχατσέφσκι θεωρήθηκε ο εμπνευστής του δόγματος των επιχειρήσεων σε βάθος, όμως, για να είμαστε ακριβείς εξέτασε περισσότερο τα γενικότερα θέματα της τακτικής, του επιχειρησιακού περιβάλλοντος και της στρατηγικής και έδωσε λύσεις για μια ολιστική προσέγγιση στην εφαρμογή των επιθετικών επιχειρήσεων. Μια και η συνολικότερη εργασία ολοκληρώθηκε από τον Τουχατσέφσκι και σε αυτόν αποδόθηκε η έμπνευση του συνολικότερου δόγματος, που περιλάμβανε και τις επιχειρήσεις σε βάθος, στη συνέχεια θα εξετάσουμε ποιος ήταν. Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ
Με την πρόσφατη κήρυξη ως πλήρως επιχειρησιακών των
πρώτων επιλαρχιών μέσων αρμάτων (ΕΜΑ) Leopard 2HEL
και Leopard 2A4, καθώς και με την επίσης πρόσφατη υπογραφή από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Μεϊμαράκη της αρχικής εντολής προμήθειας για τα 420 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-3GR, ο Ελληνικός Στρατός (Ε.Σ.)
βαίνει (έστω και με καθυστέρηση) προς την ολοκλήρωση
της αναβάθμισης των βαρέων τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων δυνάμεών του, δαπανώντας συνολικά πιστώσεις
που θα ξεπεράσουν τα 3,5 δισ. ευρώ. Την επόμενη τριετία
τα νέα οπλικά συστήματα εκτιμάται ότι θα έχουν εισέλθει σε
επαρκή αριθμό σε υπηρεσία, προσδίδοντας, λόγω των ιδιαίτερων επιχειρησιακών και τεχνικών, νέες και πολύ σημαντικές
επιχειρησιακές δυνατότητες. Η αξιοποίηση στο έπακρο αυτών
ακριβώς των δυνατοτήτων αποτελεί και τη δεύτερη (η πρώτη είναι η ομαλή ενσωμάτωση του νέου υλικού και η απόσυρση του
πεπαλαιωμένου που θα παροπλιστεί) υψηλότερη προτεραιότητα
του Ε.Σ.
Η μελέτη και δημιουργία νέων τακτικών και δογμάτων,
νέων πινάκων συγκρότησης και οργάνωσης-υλικού, καθώς και
νέων προγραμμάτων τακτικής εκπαίδευσης
είναι επιβεβλημένη ώστε τα στελέχη του Ε.Σ.
να «δαμάσουν» το νέο υλικό και να αντλήσουν
από αυτό όλο το δυναμικό στρατιωτικής ισχύος. Σε μια προσπάθεια υποβοήθησης του προβληματισμού αλλά και της γόνιμης συζήτησης που είμαστε σίγουροι ότι θα πραγματοποιηθεί εσωτερικά
στους επιτελικούς φορείς του Ε.Σ., παραθέτουμε στο παρόν άρθρο
κάποια στοιχεία για τις επιχειρήσεις σε βάθος (deep operations Οι επιχειρήσεις σε βάθος αναπτύχθηκαν
ως δόγμα στην πρώην Σοβιετική Ένωση
στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920
και αποτυπώθηκαν σε ολοκληρωμένο
εγχειρίδιο το 1936. Ήταν απόρροια των
εμπειριών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου,
του εμφυλίου πολέμου στη Ρωσία και του
πολωνοσοβιετικού πολέμου. Σκοπός των
επιχειρήσεων αυτών ήταν να προσβληθεί ο εχθρός στο βάθος της διάταξής
του, με σχηματισμούς με μεγάλη
κινητικότητα και να προκληθεί πλήγμα
καίριο στο αμυντικό του σύστημα. Οι
ταχυκίνητες δυνάμεις που θα ακολουθούσαν το πρώτο πλήγμα θα επέφεραν
καταστροφές στο βάθος της εχθρικής
τοποθεσίας και θα του στερούσαν τη
δυνατότητα να αναδιοργανωθεί και να
αποκρούσει τον επιτιθέμενο. Προβλεπόταν η μαζική χρήση των μεσαίων
(επιπέδου Μεραρχίας) και μεγάλων σχηματισμών (επιπέδου Σώματος Στρατού),
οι οποίοι σχεδιάστηκαν να χρησιμοποιηθούν με το νέο δόγμα ώστε να προσβάλλουν την εχθρική διάταξη, με παράλληλες
ενέργειες και διαδοχικά κύματα που
κατευθύνονταν στο βάθος της άμυνας
του εχθρού. Η θεωρία αυτή διέβλεψε την
τεχνολογική ανάπτυξη των τεθωρακισμένων και της Αεροπορίας και εκτίμησε ότι
μπορεί με ένα πόλεμο ελιγμών και με τη
χρήση της νέας τεχνολογίας να επιτευχθεί
μια γρήγορη νίκη. Ο εμπνευστής του
νέου δόγματος ήταν ο Μιχαήλ Τουχα-
τσέφσκι, ο οποίος αποτύπωσε για πρώτη
φορά τις απόψεις αυτές στο εγχειρίδιο
«Κανονισμοί Πεδίου Μάχης» («Field
Regulations») του Κόκκινου Στρατού το
1929, στη συνέχεια το 1935 στις «Οδηγίες
για τη Μάχη σε Βάθος» («Instructions
on Deep Battle») και τελικά το 1936 στο
«Προσωρινοί Κανονισμοί Πεδίου Μάχης»
(«Provisional Field Regulations») (PU-36).
Συνεργάτης του Τουχατσέφσκι υπήρξε
ο Βλαντιμίρ Τριανταφύλλοφ (πιθανόν
ελληνικής καταγωγής, γεννημένος στον
Πόντο), πρώην λοχαγός του τσαρικού
Στρατού, με εμπειρία στον Α’ Παγκόσμιο
Πόλεμο και δράση σε πολλά μέτωπα στον
εμφύλιο, ο οποίος ασχολήθηκε ειδικότερα με τις επιχειρήσεις σε βάθος και τον
τρόπο διάσπασης της αμυντικής γραμμής
και εκμετάλλευσης της αρχικής επιτυχίας.
Ο Τριανταφύλλοφ σκοτώθηκε σε αεροπο-
ρικό ατύχημα το 1931. Ο Τουχατσέφσκι
θεωρήθηκε ο εμπνευστής του δόγματος
των επιχειρήσεων σε βάθος, όμως, για να
είμαστε ακριβείς εξέτασε περισσότερο
τα γενικότερα θέματα της τακτικής, του
επιχειρησιακού περιβάλλοντος και της
στρατηγικής και έδωσε λύσεις για μια
ολιστική προσέγγιση στην εφαρμογή των
επιθετικών επιχειρήσεων. Μια και η συνολικότερη εργασία ολοκληρώθηκε από τον
Τουχατσέφσκι και σε αυτόν αποδόθηκε η
έμπνευση του συνολικότερου δόγματος,
που περιλάμβανε και τις επιχειρήσεις σε
βάθος, στη συνέχεια θα εξετάσουμε ποιος
ήταν.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ
