Οι ρωσικές πυραυλικές δυνάμεις γιορτάζουν σήμερα τα γενέθλιά τους  με διάρκεια ζωής 53 ετών. Μεταξύ των άλλων στρατευμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας ξεχωρίζουν για τον προορισμό τους: να ευρίσκονται συνεχώς σε πολεμική ετοιμότητα . Σήμερα οι πυραυλικές δυνάμεις ανανεώνονται σταδιακά  όμως ποια θα είναι η εμφάνισή τους το 2020;

Σύμφωνα με τον αμυντικό αναλυτή  Ίγκορ Κοροτσένκο οι πυραυλικές δυνάμεις αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων της Ρωσίας, και το ότι βρίσκονται σε συνεχή στρατιωτική επιφυλακή αποτελεί ένα σημαντικότατο εργαλείο εξασφάλισης της  ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Προς το παρόν, πραγματοποιείται η διαδικασία του προγραμματισμένου επανεξοπλισμού των δυνάμεων αυτών με  νέους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους στερεών καυσίμων Rs-24 «Γιαρς» με δυνατότητα εκτόξευσης από σταθερές βάσεις  και από κινητές μονάδες .

Το γεγονός, ότι στην μετασοβιετική περίοδο οι πυραυλικές δυνάμεις  ήταν από τα λίγα στοιχεία της ρωσικής στρατιωτικής μηχανής που «κρατήθηκαν» σε υψηλό επίπεδο ετοιμότητας , οφείλεται στις προσπάθειες των πολιτικών οι οποίοι κατανόησαν και εκτίμησαν  τις πιθανές συνέπειες μιάς «αποτυχίας» σε αυτό το ζήτημα. Όμως εάν μιλούμε για συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία αποτελείται σήμερα η πολεμική ισχύ πυραυλικών δυνάμεων , θα πρέπει να επισημάνουμε, πως η σημερινή αναβάθμιση του σημαντικού αυτού κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων παραγματοποιήται  χάρη του Ινστιτούτου της Θερμομηχανικής της Μόσχας και του εργοστασίου Βότκινσκ, δηλαδή αντίστοιχα του σχεδιαστή και του κατασκευαστή των διηπειρωτικών πυραύλων «Τόπολ», «Τόπολ-Μ» και «Γιαρς».

Η ισχύς και το επίπεδο των κινητών συστημάτων στο οπλοστάσιο των πυραυλικών δυνάμεων έχει αυξηθεί κατά πολλές φορές μετά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ του αμερικανού Προέδρου  Μπαράκ Ομπάμα και του  Ντμίτρι Μεντβέντεφ με την ονομασία START-3 που  κατήργησε όλους τους περιορισμούς  των περιοχών που μπορούν να αναπτυχθούν τα κινητά συστήματα. Η αδυναμία να ανιχνεύσει  κανείς, από  ποιό συγκεκριμένα σημείο θα γίνει η εκτόξευση, δυσκολεύει κατά πολύ τον έγκαιρό  εντοπισμό και αναχαίτιση αυτών των πυραύλων. Με αυτόν τον τρόπο, η δυνατότητα μετακίνησης αποτελεί σήμερα το πιο  σημαντικό πλεονέκτημα  σε σύγκριση με τους χιλιάδες τόνους μπετόν οχύρωσης και τα  δεκάδες εκατοστά ατσάλινης θωράκισης των σιλό  εκτόξευσης διηπειρωτικών πυραύλων.

Οι πύραυλοι «Γιαρς» θα αντικαταστήσουν στα επόμενα 10 χρόνια όλους τους έως τώρα πυραύλους που υπάρχουν στο οπλοστάσιο των ρωσικών πυραυλικών δυνάμεων όπως οι πύραυλοι Τόπολ» σοβιετικής κατασκευής.

Εάν το πρόβλημα λυθεί, τότε θα μπορέσουμε να πούμε πως το ελάχιστο πρόγραμμα διατήρησης σε ετοιμότητα των πυραυλικών δυνάμεων στα πλαίσια ανάπτυξης των συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ, έχει εκπληρωθεί.

Το μέγιστο αποτέλεσμα του συγκεκριμένου προγράμματος εκσυγχρονισμού εξαρτάται από τους πόρους που διατίθενται για τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις. Παρά την δυνατότητα μετακίνησης, αυτά τα συστήματα επίσης έχουν ανάγκη από προστασία. Και σήμερα ο λόγος γίνεται για την δημιουργία προστατευμένων περιοχών, οι οποίες θα δίνουν την δυνατότητα αντιαεροπορικής κάλυψης με το  νέο σύστημα διαστημικής άμυνας, όπου τα κινητά πυραυλικά συστήματα θα είναι προστατευμένα από το ξαφνικό πρώτο χτύπημα και από τις 4 διαστάσεις .

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ