Πολλοί μπορεί να είναι ευχαριστημένοι με την όποια ενίσχυση της ΠΑ και του ΠΝ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο Στρατός Ξηράς πρέπει να μείνει πίσω δεκαετίες και να μην ακολουθήσει η εκπλήρωση και των δικών του εξοπλιστικών κενών.

Γιατί χωρίς ισχυρό Στρατό Ξηράς δεν υπάρχει επί της ουσίας υπεράσπιση εθνικού εδάφους ή κατάληψη εχθρικού εδάφους που εν συνεχεία θα χρησιμοποιηθεί σε διαπραγματεύσεις.

Το Πυροβολικό είναι το εργαλείο εκείνο του Στρατού Ξηράς που αναλαμβάνει την υποστήριξη των επιθετικών ενεργειών για την προετοιμασία του εδάφους και την πρόκληση απωλειών και σύγχυσης στον αντίπαλο.

Ταυτόχρονα αναλαμβάνει την υποστήριξη των δυνάμεων ελιγμού, καθήκοντα αντιπυροβολικού και τέλος την αύξηση του βάθους επιχειρήσεων με την πλήρη εκμετάλλευση πληροφοριών που συλλέγονται από επίγεια και εναέρια μέσα των μονάδων αναγνώρισης του ΕΣ. Το ελληνικό Πυροβολικό αν και ενισχυμένο τα τελευταία έτη σε αυτοκινούμενα πυροβόλα και συστήματα ΠΕΠ παρουσιάζει ελλείψεις οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Το κύριο πρόβλημα στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού του Πυροβολικού είναι όχι μόνο η οικονομική δυστοκία αλλά και η ανυπαρξία πολιτικής ενεργού προώθησης των ζητημάτων που αφορούν το Όπλο.

Στον αντίποδα η Τουρκία που για άλλη μια φορά δείχνοντας την δέουσα σοβαρότητα στο ζήτημα της ανανέωσης του πυροβολικού της και κάτω από την ομπρέλα της ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας, καλύπτει πλέον πλήρως τις ανάγκες της με δικά της συστήματα. Τα συστήματα αυτά αν και δεν έχουν φτάσει τις επιδόσεις των υπολοίπων ανταγωνιστικών της χωρών δεν παύουν όμως να είναι υψηλότερων δυνατοτήτων από τον κύριο όγκο των δικών μας συστημάτων..Παράδειγμα τα συστήματα ΠΕΠ Kasirga σε σχέση με τα RM-70.

Τέλος το κόστος ανάπτυξης και παραγωγής εκτός από μειωμένο θα μπορούσε να καταστεί και πλεόνασμα με την εκτέλεση εξαγωγών προς φίλιες χώρες.

Από την πλευρά μας η πλέον πρόσφατη αξιόλογη προμήθεια που και αυτή παλινδρόμησε αρκετές φορές και λίγο έλειψε να μην πραγματοποιηθεί ήταν αυτή για 223 Α/Π M-109A3GE2 από τα αποθέματα του γερμανικού Στρατού που πραγματοποιήθηκε το 2010.

Από εκεί και μέχρι σήμερα ουδέν νεώτερο υπάρχει όσον αφορά τις εξοπλιστικές προμήθειες του ελληνικού Στρατού εν αντιθέσει με τον καταιγισμό παραλαβών του αντίστοιχου σώματος στον τουρκικό στρατό.

Οργάνωση του τουρκικού Πυροβολικού

Οι μηχανοκίνητες και τεθωρακισμένες ταξιαρχίες πλέον διαθέτουν από δύο μοίρες Α/Κ ΠΒ των 15 ή 18 σωλήνων με συνδυασμό Μ-44Τ ή Μ-52Τ ή τέλος Τ-155 FIRTINA. Σε επίπεδο μεραρχιών βρίσκονται τα Μ-110(244 πυροβόλα) των 203χλστ. και τα Μ-107 (36 πυροβόλα) των 175χλστ.

Αντίστοιχα οι ταξιαρχίες πεζικού διαθέτουν δυο μοίρες Ρ/Κ ΠΒ με Μ-114 (517 πυροβόλα) των 155 χλστ. και Μ-101 (640 πυροβόλα) των 105 χλστ. Το μεραρχιακό πυροβολικό είναι μοίρες με βαρέα Ρ/Κ ΠΒ Μ-115 (162 πυροβόλα) των 203χλστ.

Οι μονάδες ορεινών επιχειρήσεων χρησιμοποιούν τα Μ-116 των 75 χλστ. (180 ΠΒ) που θα αντικατασταθούν από το νέο ελαφρύ ρυμουλκούμενο πυροβόλο των 105 χλστ. που αναπτύσσεται εγχώρια και θα μπορεί να εκτελεί πυρά με την χρήση ψηφιακού ΣΕΠ μέχρι και στα 30χλμ.

Σε επίπεδο σώματος Στρατού διαθέτει από ένα σύνταγμα πυραύλων με το καθένα να διαθέτει 1 Μοίρα με 18 ΠΕΠ Τ-122 Sakarya με 40 ρουκέτες των 122 χλστ. εμβέλειας 40χλμ. (130 εκτοξευτές με στόχο τους 180),1 Μοίρα με ΠΕΠ T-300 Kasirga (25 εκτοξευτές) με 4 σωλήνες των 302χλστ. και εμβέλεια 100 χλμ. ή ΠΕΠ MLRS με 12 σωλήνες των 227 χλστ. και εμβέλεια 35 χλμ.

Επίσης κάθε ένα από αυτά τα συντάγματα διαθέτει και μια πυροβολαρχία με 6 J-600T Yildirim SRBM Ι/ΙΙ (36 εκτοξευτές) με εμβέλεια 150 με 300χλμ. ανάλογα την έκδοση του συστήματος.

Το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι όλα αυτά τα συστήματα έχουν εκσυγχρονιστεί και κατασκευαστεί στην Τουρκία από την εγχώρια πολεμική βιομηχανία.

Μ-44Τ – Το πρώτο εγχώρια εκσυγχρονισμένο Α/Κ ΠΒ στην Τουρκία

Ο αριθμός των Μ-44Τ είναι 168 μονάδες (όσες δηλαδή συνολικά εκσυγχρονίστηκαν) από τα συνολικά 222 που παρελήφθησαν αν και διάφορες πηγές λένε ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία σταδιακής απόσυρσης. Έφερε πυροβόλο του Μ-114 των 155 χλστ./L23cal.

Ο κινητήρας του ήταν βενζινοκίνητος Continental A05-895-3 500 ίππων που του προσέδιδε αυτονομία της τάξης των 122χλμ.

Ο όγκος του αριθμού και οι υψηλές απατήσεις μηχανοκίνησης του τουρκικού Στρατού την δεκαετία του ’80 επέβαλλαν την εκτέλεση προγράμματος εκσυγχρονισμού. Τα συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν είναι γερμανικής και τουρκικής κατασκευής με πολλά από αυτά να έχουν παρθεί αυτούσια από την εμπλοκή των γερμανικών εταιρειών στο M-109A3G.

Το πρωτότυπο δοκιμάστηκε το 1986 και ο εκσυγχρονισμός έγινε μεταξύ του 1987-1992 σε τουρκικά εργοστάσια βάσης με κόστος ανά μονάδα 190.000 δολάρια σε τιμές του 1987.

Το πακέτο εκσυγχρονισμού περιελάμβανε το πυροβόλο της γερμανικής Rheinmetall 155χλστ./L39cal το ίδιο που χρησιμοποιείται και στα και στα M-109A3G του ΕΣ.

Με αυτό η εμβέλεια επεκτάθηκε στα 24 χλμ. με απλά πυρομαχικά και μέχρι 30χλμ. με υποβοηθούμενα. Το πυροβόλο μπορεί να κινηθεί μόνο καθ’ύψος +65ο/-5ο ενώ τα μεταφερόμενα πυρομαχικά είναι μόνο 24.

Οι πρώτοι 20 σωλήνες παραδόθηκαν από την γερμανική εταιρεία ενώ στην συνέχεια κατασκευάζονταν κατόπιν αδείας από την τουρκική ΜΚΕΚ που ήταν και ο κύριος υπεργολάβος.

Επίσης τοποθετήθηκε ο γερμανικός πετρέλαιο-κινητήρας MTU MB 833 Aa-501 V-6 των 450 ίππων μαζί με σύστημα μετάδοσης κίνησης Allison CD-500-3 με τη χρήση ZF κιβωτίου ταχυτήτων που μαζί με την αύξηση του μεταφερόμενου καυσίμου στα 780λ. προσέδωσε αύξηση της εμβέλειας στα 620 χλμ. τέλος έγινε γενική επισκευή σε όλα τα συστήματα ηλεκτρικά και υδραυλικά του οχήματος με παράλληλη τοποθέτηση εκτός των νέων ψηφιακών ασυρμάτων και συστήματος διαχείρισης πυρών πυροβολικού.

Μ-52Τ

Το συγκεκριμένο αυτοκινούμενο πυροβόλο του τουρκικού Στρατού μετά τον εκσυγχρονισμό του αποτελεί την ραχοκοκαλιά των μονάδων πυρός άμεσης υποστήριξης. Το όχημα βασίζεται στο σκάφος του άρματος M-41 WALKER BOLLDOG όπως και το Μ-44 αλλά περιελάμβανε περίκλειστο περιστρεφόμενο πύργο με πυροβόλο των 105 χλστ. καθώς απαιτήθηκε η προστασία του πληρώματος για τις αποστολές πρώτης γραμμής από απειλές πυρών.

Η παραγωγή ξεκίνησε το 1951 αλλά σε υπηρεσία εντάχθηκε το 1955 και τελικά κατασκευάστηκαν 684 μονάδες που άρχισαν να αποσύρονται από τις τάξεις του αμερικανικού Στρατού το 1963 προς χάρη του Μ-108 με πυροβόλο του ίδιου διαμετρήματος.

Ο κινητήρας ήταν ο Continental AOS-895-3 500 ίππων με σύστημα μετάδοσης της Allison CD-500-3, με εμβέλεια 160χλμ. Ο πύργος είχε δυνατότητα περιστροφής 60ο αριστερά-δεξιά ενώ το πυροβόλο είχε δυνατότητα ανύψωσης +65ο /-10ο με τα μεταφερόμενα πυρομαχικά να είναι 102 βλήματα. Αυτή τι στιγμή υπηρετούν 365 πυροβόλα της έκδοσης Μ-52Τ.

Τα συγκεκριμένα πυροβόλα εκσυγχρονίστηκαν μεταξύ των ετών 1995 και 2000 μετά την εκτέλεση των δοκιμών το 1994. Τα εκσυγχρονισμένα πυροβόλα Μ-52Τ με βάρος πλέον στους 29τ. έχουν το ίδιο πυροβόλο, το ίδιο σύστημα κίνησης και τα ίδια ηλεκτρονικά συστήματα (ΣΔΠΠ και ασυρμάτους) με τα Μ-44Τ αλλά μεταφέρουν 30 βλήματα των 155χλστ. στο σκάφος και τον πύργο.

FIRTINA

Το νεότερο απόκτημα, το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα αλλά και καύχημα του τουρκικού πυροβολικού είναι το T-155 FIRTINA μια σχεδίαση βασισμένη στο κορεάτικο Κ-9 της Samsung Techwin με την προσθήκη τουρκικών συστημάτων οπού ήταν δυνατόν και τουρκικής κατασκευής.

Το πυροβόλο είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας με την Ν.Κορέα καθώς είχαν αποτύχει οι προσπάθειες ανάπτυξης εγχώριας σχεδίασης Α/Κ πυροβόλου την δεκαετία του ’90.

Μετά από μία συμφωνία που κόστισε 1 δισ. οι Τούρκοι αγόρασαν τα δικαιώματα κατασκευής του πυροβόλου εγχώρια με κύρια υποσυστήματα που παραχωρούσε η νοτιοκορεάτικη εταιρεία.

Εν συνεχεία και μετά την τοποθέτηση πολλών εγχώριας ανάπτυξης συστημάτων όπως το FCS της ASELSAN ο τουρκικός Στρατός το αποδέχθηκε το 2004 μετά την εκτέλεση των δοκιμών μεταξύ 2002-2004 από τα 8 ΠΒ που απευθείας είχαν παραδώσει οι Νοτιοκορεάτες.

Το σύστημα μπορεί να δράσει ως αυτόνομη μονάδα χρησιμοποιώντας και την διαδικασία “shoot & scout” αφού έχει πολύ μικρούς χρόνους εκτέλεσης βολής από κίνηση κάτω από ένα λεπτό και χρόνο από θέση μάχης σε πορεία 30 δευτερόλεπτα.

Μια κύρια διαφορά με το Κ-9 είναι η έλλειψη του ανεξάρτητου περισκοπίου του αρχηγού πληρώματος στην τουρκική έκδοση. Από την άλλη το FCS της ASELSAN προσδίδει ακρίβεια απόκλισης από τον στόχο 17 μ. στα 40 χλμ. βολής.

Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του το πυροβόλο είναι στον μέσο όρο των σύγχρονων πυροβόλων της κατηγορίας.

Έτσι διαθέτει σωλήνα 155λχλστ/52cal με 48 βλήματα απόθεμα και εμβέλεια 30 χλμ. με απλά πυρομαχικά και 40χλμ. με BB (Base Bleed) και μέγιστο ρυθμό βολής 6-8 βλήματα το λεπτό με την χρήση αυτόματου συστήματος επαναγέμισης.

Το πλήρες βάρος είναι 56τ. και το υλικό κατασκευής είναι ο χάλυβας που παρέχει προστασία από πυρά ελαφρών όπλων και θραυσμάτων πυροβολικού ενώ έχει πλήρη NBC προστασία.

Ο κινητήρας του είναι ο γερμανικός MT-881 Ka-500 των 1.000 ίππων. Μέχρι και σήμερα έχουν παραδοθεί 300 πυροβόλα του τύπου με στόχο τα 370 κάτι που γίνεται με ετήσιο ρυθμό παράδοσης 24 πυροβόλων.

Επίσης έχουν ξεκινήσει και οι παραδόσεις των 71 οχημάτων ARV ΚΟΜΑ. Το όχημα μεταφέρει 91 πλήρη βλήματα των 155χλστ. ενώ διαθέτει και APU για να έχει χαμηλότερη κατανάλωση σε στάση.

PANTER

Το έτερο πρόγραμμα ανανέωσης του τουρκικού Πυροβολικού είναι το Ρ/Κ ΠΒ T-155 PANTER με αυτόνομο σύστημα κίνησης βασιζόμενο σε κινητήρα Deutz των 160 ίππων που του προσδίδει μέγιστη ταχύτητα σε άσφαλτο 20χλμ./ω.

Η τουρκική εταιρεία που είναι υπεύθυνη για το πρόγραμμα είναι η ΜΚΕΚ και το όλο σχέδιο είναι το αποτέλεσμα του προγράμματος ADOP-2000 ενώ η κατασκευή γίνεται στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Cankiri.

Το πυροβόλο με διάμετρο 155χλστ. και 52cal μήκος μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα τα πυρομαχικά που είναι τυποποιημένα κατά ΝΑΤΟ όπως και το FIRTINA ενώ και εδώ η μέγιστη εμβέλεια βολής είναι τα 40χλμ. με πυρομαχικά εκτεταμένης εμβέλειας.

Το σύστημα του πυροβόλου μεταφέρεται σε διαιρούμενο 6τροχο κιλλίβαντα ενώ διαθέτει και ημιαυτόματο σύστημα επαναγέμισης που του προσφέρει μέγιστο ρυθμό βολής 6 β.α.λ. και διαρκή 3 β.α.λ. με την σκόπευση να γίνεται αυτόματα με ψηφιακό FCS Aselsan BAIKS-2000.

Η κίνηση του όπλου είναι 20ο αριστερά/δεξιά και +65ο /-3ο καθ’ύψος. Για την κίνηση σε πορεία το πυροβόλο περιστρέφεται κατά 180ο ώστε να είναι παράλληλα με τον κιλλίβαντα και έλκεται από φορτηγό ΜΑΝ 6Χ6 των 7,5τ.

Ο χρόνος τάξης για βολή είναι 5 λεπτά από κίνηση και 2 λεπτά από την πραγματοποίηση της βολής μέχρι την μετακίνηση σε νέα θέση. Ο τουρκικός στρατός διαθέτει αυτή τι στιγμή 500 πυροβόλα.

Ελληνικό Πυροβολικό: Η οργάνωση

Ο οικονομικοί δείκτες μπορεί να είναι στο ναδίρ αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν προσθήκες που θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν καίρια το όπλο του Πυροβολικού.

Το θετικό στοιχείο είναι ότι μετά τις παραλαβές των μεταχειρισμένων Μ-109 από την Γερμανία έχει επιτευχθεί η πλήρη αυτοκίνηση στο Πυροβολικό όχι μόνο των τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων ταξιαρχιών αλλά και του πεζικού όπως και οι πολύπαθες μονάδες της ΑΣΔΕΝ που αναγκάζονταν να διατηρούν στις Μοίρες Γενικής Υποστήριξης (ΜΓΥ) τα πεπαλαιωμένα των εποχών του Β’ ΠΠ Μ-114 των 155 χλστ. και Μ-101 των 105 χλστ.

Έτσι σήμερα οι Μοίρες γενικής υποστήριξης των ταξιαρχιών της ηπειρωτικής χώρας έχουν από 18 Α/Κ ΠΒ τύπου Μ-109 ενώ οι μονάδες της ΑΣΔΕΝ διαθέτουν και περισσότερους σωλήνες ανά Μοίρα.

Σε επίπεδο μεραρχιών αλλά και σε κάθε μονάδα των νησιών βρίσκονται οι Μοίρες βαρέως πυροβολικού με 12 ΠΒ του τύπου Μ-110Α2 (145 πυροβόλα) εκτός των μονάδων υποστήριξης των μηχανοκίνητων μεραρχιών στον Έβρο που διαθέτουν από μία Μοίρα των 12 PZH-2000 των 155/52cal.

Επιπλέον σε επίπεδο ΑΔΤΕ, μεραρχιών και σωμάτων Στρατού διατίθενται και τα πυραυλικά συστήματα κατηγορίας ΠΕΠ Μ-270MLRS και RM-70.

Τέλος ρυμουλκούμενες μονάδες πλέον είναι ΤΑΞ Α/Μ με 18 Ρ/Κ ΠΒ Μ-56 pack(ελαφρά αερομεταφερόμενα με μέγιστο βεληνεκές 10χλμ. ιταλικής κατά σκευής που πρωτοεισήχθησαν σε υπηρεσία το 1972) και η ΜΓΥ της ΤΑΞΠΖΝ που χρησιμοποιεί 18 Ρ/Κ ΠΒ Μ-101.

Τα υπόλοιπα Ρ/Κ έχουν μεταπέσει σε κατάσταση εφεδρείας και θα καλύψουν τις δυνάμεις πεζικού σε περίπτωση επιστρατεύσεως με τα Μ-114Α1/Α2 (266 μονάδες) και τα Μ-101Α1 (445 μονάδες).

PzH-2000

Το καλύτερο σύστημα στην κατηγορία των αυτοκινούμενων πυροβόλων στις τάξεις του ελληνικού Στρατού είναι το ανώτερο παγκοσμίως από άποψης ικανοτήτων Α/Κ ΠΒ γερμανικής προελεύσεως των εταιρειών KMW και Rheinmetall Panzerhaubitze 2000 (τεθωρακισμένο πυροβόλο 2000) ή ποιο απλά PzH-2000.

Το πυροβόλο ξεκίνησε την ανάπτυξή του το 1987 με τον γερμανικό Στρατό τελικά να δίνει παραγγελία για 185 μονάδες το 1996.

Ο αρχικός στόχος για άλλα 410 πυροβόλα δεν υλοποιήθηκε καθώς η λήξη του «ψυχρού πολέμου» έφερε και μειώσεις στους προϋπολογισμούς και στις οροφές των οπλικών συστημάτων.

Το σύστημα θεωρείται ως η επιτομή της τεχνολογίας στα Α/Κ ΠΒ με πλήθος τεχνολογικών συστημάτων να μεγιστοποιούν την απόδοση του.

Έτσι εκτός του πυροβόλου του διαμετρήματος 155χλστ./52cal που διαθέτει και μπορεί να εκτελεί βολές στα 30 χλμ. με απλά πυρομαχικά, στα 42χλμ. με αυξημένης εμβέλειας και στα 56 έως 65χλμ με ειδικά πυρομαχικά υποβοήθησης όπως το V-LAP της νοτιοαφρικανικής DENEL το εξελιγμένο σύστημα αυτόματης γέμισης επιτρέπει στο πυροβόλο να έχει ρυθμό βολής 3 βολές σε 9 δευτερόλεπτα ή 10 βολές στα 56 δευτερόλεπτα η 12 βολές το λεπτό, ενώ η παρατεταμένη διάρκεια προς είναι 8 β.α.λ. Επιπλέον μπορεί να εκτελεί βολές συγκεντρωτικές επί του στόχου με την τεχνική MRSI (Multiple Rounds Simultaneous Impact) που επιτρέπει να βληθούν 5 βολές επί συγκεκριμένου στόχου που θα πέσουν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο.

Το πυροβόλο είναι κατασκευασμένο από χάλυβα για να αντέχει πλήγματα ελαφρών και μεσαίας κατηγορίας όπλων καθώς και θραυσμάτων από όλμους και ρουκέτες.

Έχει βάρος μάχης 56τ. και μεταφέρει 60 πλήρη πυρομαχικά (κεφαλές και γεμίσματα). Υπηρετείται από 5μελές πλήρωμα ενώ σε περίπτωση ανάγκης μπορεί να επιτελέσει τα καθήκοντα του και με 3μελές προσωπικό.

Ο κινητήρας MTU 881 Ka-500 των 986 ίππων συνδεδεμένος με το κιβώτιο Renk HSWL 284 C προσδίδει αναλογία 17,8 ίππων/t μέγιστη ταχύτητα 67 χλμ./ω. και εμβέλεια 420 χλμ. οι υψηλές αποδόσεις βολής που προαναφέρθηκαν δεν οφείλονται μόνο στο εξελιγμένο σύστημα γέμισης αλλά και στα σκοπευτικά και το FCS που το όχημα φέρει και που επιτρέπει εκτέλεση πρώτης βολής από κίνηση στο 1 λεπτό και αποχώρηση στα 30 δευτερόλεπτα.

Αυτά είναι το FCS on-board MICMOS που στην αυτόματη λειτουργία του δεσμεύει πλήρως όχι μόνο το ΣΕΠ αλλά και την περιστροφή του πύργου και του πυροβόλου. Επίσης για παρατήρηση και σκόπευση ο αρχηγός πληρώματος διαθέτει το ανεξάρτητο πανοραμικό σκοπευτικό Leica-PERI/RTNL-80 που επιτρέπει σκόπευση μέρα-νύχτα ενώ έχει και καταδείκτη λέιζερ.

Ο πυροβολητής διαθέτει δικό του σκοπευτικό Leica/PzF TN-80 μέρας νύχτας ενώ έχει και ικανότητα εξαγωγής και δεδομένων για απευθείας βολή σε ρόλο αντιαρματικού. Τέλος το πυροβόλο μπορεί να περιστραφεί κατά 360ο και να εκτελεί ανυψώσεις σε +65ο /-2,5ο.

Ο ΕΣ έχει προμηθευτεί όμως μόνο 24 πυροβόλα που είναι ενταγμένα σε 2 Μοίρες βαρέως Πυροβολικού που ενεργούν προς ωφελεία των 16 η (163 Α/Κ ΜΜΠ) και 12η Μ/Κ (156 Α/Κ ΜΜΠ) μεραρχιών στην περιοχή του Δ’ΣΣ στον Έβρο.

Η προμήθεια υπογράφηκε στις 5 Ιουλίου 2001, ήταν ύψους 193.121.848 ευρώ που περιελάμβανε και άλλο ένα πυροβόλο που διαχωρίστηκε ο πύργος για εκπαίδευση στις βολές και στο σκάφος που εκτελείται εκπαίδευση των οδηγών. Επίσης το πακέτο περιελάμβανε 24 MAN 32.403 VFX-MULTI για μεταφορά πυρομαχικών 4 οχήματα φορτοεκφόρτωσης και υλικά εκπαίδευσης και συντηρήσεως.

Μ-109

Ο κυρίως όγκος του Α/Κ ΠΒ του ΕΣ όμως είναι τα αμερικανικής κατασκευής Μ-109 που υπηρετούν στις εκδόσεις του 51 Μ-109Α1Β, 82 Μ-109Α2, 12 Μ-109Α5, 50 Μ-109A3GEA1 και 223 Μ-109A3GEA2.

Όλα τα γερμανικά Μ-109Α3 βρίσκονται στις μονάδες της ηπειρωτικής Ελλάδας σε Μοίρες γενικής υποστήριξης (ΜΓΥ) των 18 σωλήνων ενώ όλα τα αμερικανικά –Α1Β,Α2,Α5 θα περάσουν στις μονάδες της ΑΣΔΕΝ σε μοίρες που σε ορισμένες περιπτώσεις θα έχουν ακόμα και 30 σωλήνες.

Το όχημα έχει βάρος 27τ. περίπου (αναλόγως της έκδοσης) με δυνατότητα περιστροφής 360ο και καθ’ύψος-3ο / +65ο.

Έχει δυνατότητα 4 βολών το λεπτό για το πρώτο λεπτό και 2 βολές το λεπτό παρατεταμένα. Τα εκδόσεως –Α1Β,-Α2 χρησιμοποιούν την κάνη Μ-185/39cal, τα –Α3 την κάνη του ευρωπαϊκού ρυμουλκούμενου πυροβόλου FH-70 στα 39 διαμετρήματα επίσης και τα –Α5 την Μ-284/39cal.

Οι εμβέλεια των βλημάτων είναι μεταξύ 18-22χλμ. ανάλογα της έκδοσης και μέγιστη 30χλμ. με πυρομαχικά τύπου ΒΒ.

Διαθέτουν κινητήρα Detroit Diesel 8V71T των 450hp ενώ η εμβέλεια του οχήματος αγγίζει τα 350χλμ. τα μεταφερόμενα πυρομαχικά είναι 28 στις εκδόσεις –Α1Β,Α2, 34 στα –Α3GEA1/A2 και 36 στα –Α5. Τα γερμανικής προελεύσεως πυροβόλα εκτός της νέας κάνης στην έκδοση Α2 διαθέτουν και τα δύο πολύ χρήσιμα συστήματα AURORA που είναι Αυτόνομο σύστημα Τάξης και Προσανατολισμού και πλέον θα συνεργάζεται με το σύστημα ΔΙΑΣ και το ελληνικό σύστημα επικοινωνιών.

Το άλλο σύστημα είναι το AHK Σύστημα Διαχείρισης Πυρομαχικών και που επιτρέπει την μεταφοράς 24 πυρομαχικών των 155 χλστ. στο πίσω μέρος του πύργου, βαρούλκο ανύψωσης πυρομαχικών, ηλεκτρονικά ελεγχόμενο σύστημα γέμισης και εμβολισμού, ταινία τροφοδοσίας πυρομαχικών από το πίσω μέρος του σκάφους, νέες θέσεις μεταφοράς προωθητικών γεμισμάτων και νέα κιβώτια αποθήκευσης παρελκόμενων στο εμπρόσθιο και οπίσθιο τμήμα του πύργου.

Επιπλέον τα M-109A3GEA2 επιτρέπουν στα πυροβόλα να δράσουν και ως αυτόνομες μονάδες βολής καθώς αυτός ήταν ο στόχος του δευτέρου εκσυγχρονισμού να μπορεί δηλαδή να λαμβάνει ψηφιακά μέσω ζεύξης δεδομένων στοιχεία βολής.

Επίλογος

Η ποσοτική υπεροχή του ελληνικού Πυροβολικού έναντι του τουρκικού ποτέ δεν υπήρχε. Αυτό όμως που διατηρούσε την ισορροπία δυνάμεων ήταν η ποιοτική αναβάθμιση που γινόταν μέσω των επιλεγμένων προμηθειών σε επίπεδο καινούργιων ή μεταχειρισμένων υλικών. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η πλάστιγγα έχει ξεκινήσει να γέρνει προς την τουρκική πλευρά και σε αυτό το τομέα.

Ένας σημαντικός παράγοντας εξισορρόπησης ήταν η προμήθεια των 223 M-109A3GEA2 ειδικά αν σκεφτεί κανείς το τίμημα για αυτήν την προμήθεια, μόλις 17 εκ.ευρώ μαζί με την μεταφορά.

Αυτή όμως η προμήθεια δεν πρέπει να μας καθησυχάσει καθώς όπως είδαμε ο τουρκικός στρατός εκτελεί καταιγισμό εξοπλιστικών προγραμμάτων και σε λίγα χρόνια θα έχει στις τάξεις του πάνω από 700 πυροβόλα των 155 χλστ./52cal, 500 πυροβόλα των 155 χλστ./39cal μαζί με τα παλαιότερα πυροβόλα αυτοκινούμενα και ρυμουλκούμενα ενώ για τις ειδικές μονάδες του θα διαθέτει ευέλικτα νέας γενιάς Ρ/Κ των 105 χλστ.

Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον ανερχόμενο κλάδο των ΠΕΠ και των τακτικών βαλλιστικών πυραύλων καθώς λόγο και της μεγάλης εμπλοκής της τουρκικής βιομηχανίας θα διατεθούν γενναίοι πόροι.

Αυτό πρέπει να μας κάνει να προχωρήσουμε σε ριζική ενίσχυση του δικού μας πυροβολικού και επειδή η οικονομική μας κατάσταση δεν επιτρέπει να προμηθευτούμε νέο υλικό θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να «σκουπίσουμε» οποιοδήποτε υλικό είναι διαθέσιμο στην αγορά και καλύπτει τις ανάγκες μας.

Συστήματα ΠΕΠ στον ελληνικό και τουρκικό Στρατό

Δύο κύρια συστήματα χρησιμοποιεί στις τάξεις του ο ΕΣ: Το αμερικανικής κατασκευής MLRS (36 μονάδες) και το τσεχοσλοβακικής κατασκευής RM-70 (116 μονάδες).

Το σύστημα Μ-270 υπηρετεί σε δυο μοίρες τις 193 και 194 ΜΠΕΠ υπαγόμενες στο 1ο Σύνταγμα Πυροβολικού στη Δράμα. Πολλαπλός Εκτοξευτής Πυροβολικού (ΠΕΠ) M-270 MLRS βασίζεται στο πήγμα του Μ2/Μ3 «Bradley» που παρέχει και θωράκιση και αυτονομία 480 χλμ. με 3μελές πλήρωμα και εκτοξεύει ρουκέτες των 8,9ιντσών/227 χλστ. που φορτώνονται σε 2 εξαπλούς φορείς για ένα σύνολο 12 ρουκετών.

Χρησιμοποιούνται από πυροβολαρχίες των 6 εκτοξευτών μαζί με 3 οχήματα διοίκησης Μ-577 και 8 φορτηγά μεταφοράς ρουκετών για τον ανεφοδιασμό τύπου Μ-985 HEMTT.

Το σύστημα επίσης μπορεί να εκτοξεύσει και μέχρι 2 TBM MGM-140 ATACMS από τους οποίους ο ΕΣ διαθέτει 152 πυραύλους στις εκδόσεις block1 (165χλμ.) και block1A(300χλμ.).

Το άλλο σύστημα ΠΕΠ του ΕΣ είναι οι 116 από τους συνολικά 150 εκτοξευτές που παρελήφθησαν λόγο της εφαρμογής της συνθήκης CFE από τα αποθέματα του πρώην ανατολικογερμανικού στρατού. Αποτελείται από μία θωρακισμένη έκδοση του τσεχοσλοβάκικου φορτηγού TATRA-813 (8×8) εφοδιασμένη με τον εκτοξευτή του σοβιετικού ρουκετοβόλου BM-21(40Χ122mm) και ένα πρόσθετο πακέτο 40 ρουκετών που δίνει τη δυνατότητα ταχείας επαναγέμισής του.

H θωρακισμένη καμπίνα του οχήματος παρέχει πλήρη προστασία από πυρά ελαφρών όπλων και θραύσματα οβίδων, ενώ εξοπλίζεται με σύστημα NBC.

Ο εκτοξευτής έχει βάρος 25τ. και υπηρετείται από 5 άτομα πλήρωμα. Έχει βεληνεκές 20,4χλμ. και η πλήρη ρίψη των ρουκετών γίνεται εντός χρόνου 20 δευτερολέπτων.

Οι χρόνοι αντίδρασης από κίνηση σε βολή είναι 2,3 λεπτά και από βολή σε κίνηση 3λεπτών. Διαθέτει κινητήρα T-903-3 V-12 των 250hp και έχει εμβέλεια 400χλμ. ενώ μπορεί να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 85χλμ./ω.

Μπορεί να χρησιμοποιήσει τις τυπικές ρωσικές ρουκέτες 9M22 και 9M28 ή τις τσεχικές JROF εμβέλειας 20.75χλμ., οι JROF-K εμβέλειας 11χλμ., οι «Trnovnik» με 63 HEAT-υποπυρομαχικά εμβέλειας 17.5χλμ., οι «Kuš» με 5 PPMI-S1 νάρκες κατά προσωπικού ή τις «Krizhna-R» με 4 αντιαρματικές νάρκες PTMI-D εμβέλειας 19,450χλμ M-21-OF/DB-1B και OKZ-B. Οι εκτοξευτές χρησιμοποιούνται από μοίρες ΠΕΠ των 18 σωλήνων σε επίπεδο μεραρχίας /σώματος και σε συνδυασμό με τα βαρέα Α/Κ ΠΒ Μ-110Α2 στις ΑΔΤΕ των οποίων η σύνθεση αλλάζει αναλόγως με το μέγεθος του νησιού και της αποστολής του.
Το κυριότερο ελαφρύ ΠΕΠ είναι το Τ-107 της MKEK και του TUBITAK – SAGE αλλά με ρουκέτες πλέον της ROKETSAN και είναι αυτό που έχει τεθεί σε μαζική παραγωγή με 240 εκτοξευτές να βρίσκονται στα χέρια των ταξιαρχιών πεζικού και των ορεινών κατά κύριο λόγο. Το σύστημα ουσιαστικά είναι reverse engineered του κινεζικού  Type 63 της NORINCO.
Αποτελείται από 12 σωλήνες των 107 χλστ. με τις ρουκέτες να έχουν εμβέλεια 11χλμ. Το δεύτερο κυριότερο σύστημα είναι το T-122 Sakarya της ROKETSAN που πλέον η παραγωγή του έχει φτάσει τις 170 μονάδες με τελικό στόχο της 210. Βασίζεται στο σκάφος της ΜΑΝ  26.372 το οποίο φέρει δύο ατρακτίδια των 20 ρουκετών το καθένα (5Χ4) και στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ατρακτιδίων και θαλάμου οδήγησης υπάρχει ο γερανός φορτοεκφόρτωσης των ρουκετών.

Οι χρόνοι επαναγέμισης είναι της τάξης των 5 λεπτών.το σύστημα εκτοξεύει κα τις 40 ρουκέτες σε χρόνο 80 δευτερολέπτων με τις ρουκέτες βάρους 65 κιλών σε απόσταση 40χλμ. στις νέες εκδόσεις τους καλύπτοντας έτσι μια επιφάνεια 500μ.x 500μ.

Ο τουρκικός Στρατός διαθέτει επίσης 12 εκτοξευτές Μ-270 MLRS μετά την κατάρρευση του προγράμματος εγχώριας παραγωγής για 168 εκτοξευτές. Ο κάθε εκτοξευτής διαθέτει δύο ατρακτίδια με 6 σωλήνες των 227 χλστ. και με το βεληνεκές να φτάνει τα 35χλμ. Το Τ-300 KASIRGA φέρεται επί σκάφους ΜΑΝ διαθέτει 4 σωλήνες των 302χλστ. με ρουκέτες βάρους 524 κιλών και εμβέλειας 80χλμ. με κεφαλή εκρηκτική βάρους 150 κιλών. Συνολικά κατασκευάστηκαν 30 εκτοξευτές συν τους 6 που είχαν προμηθευτεί απευθείας και άλλοι 18 της έκδοσης αυξημένης εμβέλειας στα 100 χλμ.

Τέλος σημαντικό ρόλο στην τουρκική προσπάθεια για απόκτηση τέτοιας κατηγορίας όπλων έχει το σύστημα TOROS στις εκδόσεις 230/260 ένα σύστημα που ξεκίνησε την ανάπτυξή του το 1997 και εκτέλεσε τις πρώτες βολές του το 1999. θα αποτελείται από εποχούμενους εκτοξευτές το μεν SAGE 230A σε δύο 6πλούς σωλήνες διαμέτρου 230 χλστ. με εμβέλεια 65 χλμ. το δε SAGE 260A από δύο 4πλούς σωλήνες των 260 χλστ. με εμβέλεια 100χλμ.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ