Την λύση εξοπλισμένων ελικόπτερων UH-60A/L εξετάζει ο Ε.Σ. (βίντεο)
Tην μετατροπή αριθμού 4-6 μεταφορικών ελικοπτέρων UH-60A/L από τα 40 που έχουν ζητηθεί από τον αμερικανικό Στρατό σε εξοπλισμένα ειδικών επιχειρήσεων (σχετικό αποκαλυπτικό άρθρο για την προμήθεια των ελικοπτέρων UH-60A/L στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ) μελετά το ΓΕΣ. Βέβαια προϋπόθεση είναι κατ'αρχήν να ικανοποιηθεί το ελληνικό αίτημα, δεδομένων των υψηλών αναγκών που εξακολουθούν και υπάρχουν σε διάφορα μέτωπα. Με δεδομένο ότι ελικόπτερα ειδικών επιχειρήσεων ΝΗ-90 θα αποκτηθούν περί το 2015 (τότε θα έχουν ολοκληρωθεί οι παραδόσεις των 4 ΝΗ-90 από τα 20 που συνολικά έχουν παραγγελθεί), Ο Ε.Σ. βρίσκεται σε αδιέξοδο σε ότι αφορά τις δυνατότητες αερομεταφοράς γενικότερα, αλλά και τις δυνατότητες αερομεταφοράς ειδικών δυνάμεων, ειδικότερα. "Το δύσκολο είναι να βρούμε 40 διαθέσιμα ελικόπτερα. Αν τα βρούμε έχουμε διάφορες λύσεις για τον εξοπλισμό κάποιων από αυτά" ανέφερς στο defencenet.gr αξιωματικός της Αεροπορίας Στρατού. Σύμφωνα με τις Το ελικόπτερο UH-60A/L αποτέλεσε την βάση για την πραγματοποίηση αρκετών τροποποιήσεων και μετασκευών ώστε να μπορούν να συμμετέχουν σε ειδικές αποστολές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η έκδοση ΑΗ-60L Direct Action Penetrator/DEP η οποία παρουσιάστηκε το 1993, η οποία περιελάμβανε την εγκατάσταση στο ελικόπτερο του FLIR AAQ-16D AESOP και του ραντάρ παρακολούθησης αναγλύφου APQ-174B. Ο οπλισμός του ΑΗ-60L DEP περιελάμβανε βλήματα HELLFIRE και Stinger, ρουκέτες των 2,75' σε 19πλούς καλάθους Μ-261, πυροβόλα Μ-230 των 30 χλστ στους εσωτερικούς πυλώνες, σε σταθερή διάταξη (χωρίς ατρακτίδιο), περιστροφικά πολυβόλα Μ-134 Minigun ή/ και πολυβομβιδοβόλα M-129 ή Mk19 των 40 χλστ σε σύστημα εστόρων M-93 και Μ-94 αντίστοιχα, στις θύρες της καμπίνας. Μία ακόμη ειδική έκδοση του UH-60A ονομάστηκε Arpia I και υιοθετήθηκε από το Στρατό της Κολομβίας. Η συγκεκριμένη έκδοση μπορεί να μεταφέρει εξωτερικές δεξαμενές είναι εξοπλισμένη με εκτοξευτές ρουκετών στους εξωτερικούς πυλώνες των πτερυγίων του ελικοπτέρου, και τρίκαννα βαρέα πολυβόλα GAU-19 των 0.5’ στους εσωτερικούς, σε σταθερή διάταξη. Στις θύρες της καμπίνας εγκαταστάθηκαν έστορες με ελαφρότερα εξάκαννα M-134/GAU-17 Minigun των 7,62 χλστ. Ακολούθησε η έκδοση Arpia II όπου τα GAU-17 αντικαταστάθηκαν από τα GAU-19 ώστε αφενός να αυξηθεί η περιμετρική ισχύς πυρός και αφετέρου να απλοποιηθεί η λογιστική υποστήριξη και να ενιαιοποιηθεί το απόθεμα πυρομαχικών. Η πλέον πρόσφατη έκδοση ήταν η Arpia ΙΙΙ (ή ΑΗ-60) οποία διαθέτει τα ίδια οπλικά συστήματα με την προηγούμενη έκδοση, αλλά είναι εξοπλισμένη με FLIR της εταιρείας Elbit, ραντάρ πλοήγησης (παρακολούθησης αναγλύφου), προβολικό κράνος, σύστημα αυτοπροστασίας, σύστημα διαχείρισης όπλων και ψηφιακά όργανα. Όλες οι παραπάνω προτάσεις είναι δοκιμασμένες και βρίσκονται σε υπηρεσία από το 1993 (ΑΗ-60L DEP) και το 1995 (Arpia) εδώ και χρόνια ενώ τα ελικόπτερα έχουν δοκιμαστεί σε επιχειρήσεις υπό ρεαλιστικές συνθήκες. Από την άλλη πλευρά το κόστος τροποποιήσεως των ελικοπτέρων είναι χαμηλό της εξάλειψης του τεχνολογικού κινδύνου. Σε γενικές γραμμές η Αεροπορία Στρατού μπορεί μέσα από προγράμματα χαμηλού κόστους σαν και αυτά να αποκτήσει εντός εύλογου χρονικού διαστήματος μία υπολογίσιμη δύναμη ελικοπτέρων κατάλληλων για την πραγματοποίηση ειδικών επιχειρήσεων μέχρις ότου παραλάβει τα NH-90 και μπορεί να τα αξιοποίησε σε αυτού του είδους αποστολές.
Tην μετατροπή αριθμού 4-6 μεταφορικών ελικοπτέρων UH-60A/L από τα 40 που έχουν ζητηθεί από τον αμερικανικό Στρατό σε εξοπλισμένα ειδικών επιχειρήσεων (σχετικό αποκαλυπτικό άρθρο για την προμήθεια των ελικοπτέρων UH-60A/L στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ) μελετά το ΓΕΣ. Βέβαια προϋπόθεση είναι κατ’αρχήν να ικανοποιηθεί το ελληνικό αίτημα, δεδομένων των υψηλών αναγκών που εξακολουθούν και υπάρχουν σε διάφορα μέτωπα.
Με δεδομένο ότι ελικόπτερα ειδικών επιχειρήσεων ΝΗ-90 θα αποκτηθούν περί το 2015 (τότε θα έχουν ολοκληρωθεί οι παραδόσεις των 4 ΝΗ-90 από τα 20 που συνολικά έχουν παραγγελθεί), Ο Ε.Σ. βρίσκεται σε αδιέξοδο σε ότι αφορά τις δυνατότητες αερομεταφοράς γενικότερα, αλλά και τις δυνατότητες αερομεταφοράς ειδικών δυνάμεων, ειδικότερα.
“Το δύσκολο είναι να βρούμε 40 διαθέσιμα ελικόπτερα. Αν τα βρούμε έχουμε διάφορες λύσεις για τον εξοπλισμό κάποιων από αυτά” ανέφερς στο defencenet.gr αξιωματικός της Αεροπορίας Στρατού.
Σύμφωνα με τις Το ελικόπτερο UH-60A/L αποτέλεσε την βάση για την πραγματοποίηση αρκετών τροποποιήσεων και μετασκευών ώστε να μπορούν να συμμετέχουν σε ειδικές αποστολές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η έκδοση ΑΗ-60L Direct Action Penetrator/DEP η οποία παρουσιάστηκε το 1993, η οποία περιελάμβανε την εγκατάσταση στο ελικόπτερο του FLIR AAQ-16D AESOP και του ραντάρ παρακολούθησης αναγλύφου APQ-174B. Ο οπλισμός του ΑΗ-60L DEP περιελάμβανε βλήματα HELLFIRE και Stinger, ρουκέτες των 2,75′ σε 19πλούς καλάθους Μ-261, πυροβόλα Μ-230 των 30 χλστ στους εσωτερικούς πυλώνες, σε σταθερή διάταξη (χωρίς ατρακτίδιο), περιστροφικά πολυβόλα Μ-134 Minigun ή/ και πολυβομβιδοβόλα M-129 ή Mk19 των 40 χλστ σε σύστημα εστόρων M-93 και Μ-94 αντίστοιχα, στις θύρες της καμπίνας.
Μία ακόμη ειδική έκδοση του UH-60A ονομάστηκε Arpia I και υιοθετήθηκε από το Στρατό της Κολομβίας. Η συγκεκριμένη έκδοση μπορεί να μεταφέρει εξωτερικές δεξαμενές είναι εξοπλισμένη με εκτοξευτές ρουκετών στους εξωτερικούς πυλώνες των πτερυγίων του ελικοπτέρου, και τρίκαννα βαρέα πολυβόλα GAU-19 των 0.5’ στους εσωτερικούς, σε σταθερή διάταξη.
Στις θύρες της καμπίνας εγκαταστάθηκαν έστορες με ελαφρότερα εξάκαννα M-134/GAU-17 Minigun των 7,62 χλστ. Ακολούθησε η έκδοση Arpia II όπου τα GAU-17 αντικαταστάθηκαν από τα GAU-19 ώστε αφενός να αυξηθεί η περιμετρική ισχύς πυρός και αφετέρου να απλοποιηθεί η λογιστική υποστήριξη και να ενιαιοποιηθεί το απόθεμα πυρομαχικών.
Η πλέον πρόσφατη έκδοση ήταν η Arpia ΙΙΙ (ή ΑΗ-60) οποία διαθέτει τα ίδια οπλικά συστήματα με την προηγούμενη έκδοση, αλλά είναι εξοπλισμένη με FLIR της εταιρείας Elbit, ραντάρ πλοήγησης (παρακολούθησης αναγλύφου), προβολικό κράνος, σύστημα αυτοπροστασίας, σύστημα διαχείρισης όπλων και ψηφιακά όργανα. Όλες οι παραπάνω προτάσεις είναι δοκιμασμένες και βρίσκονται σε υπηρεσία από το 1993 (ΑΗ-60L DEP) και το 1995 (Arpia) εδώ και χρόνια ενώ τα ελικόπτερα έχουν δοκιμαστεί σε επιχειρήσεις υπό ρεαλιστικές συνθήκες.
Από την άλλη πλευρά το κόστος τροποποιήσεως των ελικοπτέρων είναι χαμηλό της εξάλειψης του τεχνολογικού κινδύνου. Σε γενικές γραμμές η Αεροπορία Στρατού μπορεί μέσα από προγράμματα χαμηλού κόστους σαν και αυτά να αποκτήσει εντός εύλογου χρονικού διαστήματος μία υπολογίσιμη δύναμη ελικοπτέρων κατάλληλων για την πραγματοποίηση ειδικών επιχειρήσεων μέχρις ότου παραλάβει τα NH-90 και μπορεί να τα αξιοποίησε σε αυτού του είδους αποστολές.
