«Δεν βρήκαμε καμία στήριξη κατά το πραξικόπημα από την Δύση και στραφήκαμε προς την Μόσχα» δήλωσε εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν ο ανταυτού δηλαδή του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ.Ερντογάν.

Επί της ουσίας αφήνει αιχμές οτι οι Δυτικοί είτε βρίσκονταν πίσω από το πραξικόπημα είτε το γνώριζαν και το ανέχτηκαν κατά παράβαση των υποτιθέμενων δυτικών αρχών της Δημοκρατίας. Αναφέρεται επίσης και στο μετά του πραξικοπήματος. Καμία στήριξη που και αυτό κατά την Άγκυρα (αλλά και σύμφωνα με τους κανόνες της Λογικής) προδίδει ενοχή.

«Κανένας Δυτικός ηγέτης δεν επισκέφτηκε την Τουρκία, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ενώ η Τουρκία περίμενε την υποστήριξή τους.»

«Αναζητώντας συνεργασίες προς διασφάλιση της άμυνάς μας δεν είχαμε την υποστήριξη που αναμέναμε από τους Δυτικούς φίλους και συμμάχους, οπότε έπρεπε να διερευνήσουμε και άλλες εναλλακτικές» είπε αναφερόμενος στις «ολοκαίνουριες» σχέσεις με τη Ρωσία.

«Είναι πολύ νωρίς για να πούμε κατά πόσον υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει πολιτική μετάβαση στηΣυρία με τη συμμετοχή του Άσαντ», κατέληξε ο Ιμπραχίμ Καλίν.

Είναι σαφές πάντως ότι για πρώτη φορά αφήνει ανοιχτό παράθυρο στην παραμονή του Μ.Άσαντ στην εξουσία. Βέβαια θα πρέπει και αυτός με την σειρά του να συμφιλιωθεί με τον Ρ.Τ. Ερντογάν αλλά όπως φάνηκε στην περίπτωση με τον Β.Πούτιν όλα γίνονται όταν το απαιτεί το συμφέρον του κράτους.

Για την Ελλάδα η εξέλιξη αυτή είναι μοναδικής αξίας.

Είναι ευκαιρία γεωπολιτίκής αναβάθμισης της χώρας στα «μάτια» των Αμερικανών που παραδοσιακά υποστήριζαν την Τουρκία έναντι των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Ιστορικά οι Αμερικανοί δεν δένονται με κανέναν δεσμό με κανένα κράτος πλην του συμφέροντος. Τώρα έχουν συμφέρον εξ’ού και οι πιέσεις προς την ΕΕ για άμεσο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.

Είναι ευκαιρία να «στριμωχθούν» οι Ευρωπαίοι καθώς και οι Αμερικανοί πιέζουν ενώ όλως «τυχαίως» αποκαλύθηκε πως σε συνεργασία με το ΔΝΤ σκοπίμως έβλαψαν την χώρα μας το 2010 (με ευθύνη και της κυβέρνησης Παπανδρέου). Οι Ευρωπαίοι μετά το Brexit αλλά και την επικείμενη ήττα του Ρέντσι στο δημοψήφισμα του Οκτωβρίου δεν έχουν πολλά περιθώρια για αδιαλλαξίες.

Και είναι ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν οι παραδοσιακά καλοί δεσμοί με την ομόδοξη Ρωσία. Υπάρχει ένας South Stream που έρχεται.

Bέβαια για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται ένα πολιτικό σύστημα στοιχειώδους πολιτικής νοημοσύνης. Ελπίζουμε να υπάρχει.

Γενικά εάν δεν υπήρχε ένας Ρ.Τ.Ερντογάν στην Τουρκία θα έπρεπε… να τον εφεύρουμε.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ