Η Τουρκία δοκίμασε και εισάγει σε υπηρεσία α/α σύστημα ανάλογο των S-300PMU1!
«Δεν χρειαζόμαστε πλέον Patriot ή SAMP-T» δήλωσε ο Ισμαήλ Ντεμίρ - Τεράστιο πρόβλημα για την ΠΑ - Απαιτείται ριζική αναθεώρηση δογμάτων και νοοτροπίας
«Η Τουρκία απεξαρτήθηκε οριστικά από τα αντιαεροπορικά συστήματα μακρού βεληνεκούς της Δύσης» ανακοίνωσε ο Ισμαήλ Ντεμίρ, επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικών Βιομηχανιών της Τουρκικής Προεδρίας, «ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης και παραγωγής των δικών της αντίστοιχων όπλων και ως εκ τούτου αποσύρει το ενδιαφέρον της για την απόκτηση Patriot PAC-3 ή των γαλλικών SAMP/T»!
Αφού «έπαιξαν» με τους δυτικούς επί πέντε χρόνια με το δήθεν ενδιαφέρον που επιδείκνυαν για την αγορά των προαναφερόμενων συστημάτων, στην ουσία για να λειτουργήσει αυτό το ενδιαφέρον ως αντιπερισπασμός για τους ρωσικούς S-400, η Άγκυρα αποσύρεται από τις συζητήσεις ανακοινώνοντας «εθνική αυτονομία» με ένα σύστημα που το 2023 εισέρχεται σε υπηρεσία με βεληνεκές όσο οι ελληνικοί S-300PMU1 τους οποίου η κυβέρνηση θέλει να τους «απενεργοποιήσει» γιατί δεν είναι σύγχρονοι, όπως ανακοίνωσε σε συνέντευξή του ο Κ.Μητσοτάκης.
Η Τουρκία είχε αποδυθεί την τελευταία 15ετία στην ανάπτυξη δικών της αντιαεροπορικών συστημάτων και κατάφερε μερικές επιτυχίες στην παραγωγή μικρού και μέσου βεληνεκούς συστημάτων, αλλά στις 27 Μάιου δοκίμασε με απόλυτη επιτυχία τον αντιαεροπορικό σύστημα SIPER πλήττοντας στόχο στα 70 χιλιομέτρων απόσταση, ενώ οι τελικές του προδιαγραφές αναφέρονται σε 150 χλμ.!
Εδώ πλέον τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και η Ελλάδα απειλείται με την δημιουργία πολυστρωματικού αντιαεροπορικού στόλου άμυνας επάνω από το Αιγαίου με συστήματα μικρού, μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, SIPER/ HISAR.
Χωρίς να υπολογίζουμε τους S-400 οι οποίοι όπως απέδειξαν και στην Ουκρανία αποτελούν την κορωνίδα των αντιαεροπορικών sυστημάτων από άποψη επιχειρησιακής ευελιξίας και αποτελεσματικότητας: Όλα τα ουκρανικά αεροσκάφη που καταρρίφθηκαν από το σύστημa, έγιναν ενώ το α/α σύστημα βρισκόταν 100 χλμ. ή και περισσότερο από το σημείο δράσης των αεροσκαφών.
Όλα τα συστήματα S-400 δεν βγήκαν καν από τα σύνορα της Λευκορωσίας ή Ρωσίας, όταν έκαναν βολές.
Ο Ισμαήλ Ντεμίρ δήλωσε ότι «το πρόγραμμα των εγχώριων ανεπτυγμένων αντιαεροπορικών συστημάτων μας πάει πολύ καλά, κάθε τεστ είναι επιτυχημένο. Ως αποτέλεσμα η χώρα μας πλέον δεν θα έχει μέρος σε συζητήσεις αν “θα μας δώσουν Patriot” ή “αν θα αγοράσουμε SAMP/T”, ή “αν ισχύει το ένα ή το άλλο εμπάργκο”».
Η πρώτη δοκιμή ελεγχόμενης βολής με το SİPER (πρώην HİSAR-U, που σημαίνει SHIELD στα Αγγλικά) πραγματοποιήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021, στο πεδίο δοκιμών πυραύλων της Σινώπης στην Μαύρη Θάλασσα.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε μόλις το 2016 και υπογράφηκε σύμβαση μεταξύ της Aselsan, της Roketsan και της TÜBİTAK Sage Business Partnership και του Υφυπουργείου Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) μόλις στις 15 Ιανουαρίου 2018.
Η στρατηγική ανεξαρτησία που πέτυχε η Τουρκία στα αντιαεροπορικά συστήματα μακρού βεληνεκούς (το SIPER εισέρχεται σε υπηρεσία το 2023) είναι πολλαπλάσιας στρατηγικής αξίας από τους S-400 έστω και αν έχουν μικρότερη εμβέλεια από το ρωσικό σύστημα.
Μπορούν να εγκατασταθούν σε όλα τα παράλια, δεν εξαρτώνται από ανταλλακτικά από κανέναν ξένο προμηθευτή, άρα δεν είναι δεκτικοί σε «πιέσεις» και το κυριότερο μπορούν να κατασκευάσουν όσα θέλουν για να είναι βέβαιοι ότι θα πετύχουν καταστολή της ελληνικής αεροπορικής δραστηριότητας ακόμα και αν τα ελληνικά μαχητικά εξέλθουν νικηφόρα από μια αναμέτρησή τους από τα τουρκικά.
Τι απαιτείται: Νέα όπλα καταστολής αεράμυνας, νέα δόγματα και περισσότερα μαχητικά αεροσκάφη. Η απόκτηση μεγάλου αριθμού μαχητικών αεροσκαφών είναι πλέον κρίσιμη, για την Πολεμική Αεροπορία προκειμένου να «απορροφηθούν» οι απώλειες στον μέγιστο βαθμό.
Δεν αρκούν 24 Rafale F.3R ή 2ο F-35.
Η Ελλάδα για να επιβιώσει θέλει μια μαζική αγορά επιπλέον 60 νέων μαχητικών 4ης ή 5ης γενιάς για να αντικατασταθούν F-4E Termimator, F-16 Block 30 (αν δεν αναβαθμιστούν άμεσα με τα κιτ των Block 52 και Adv. (όπως αποφασίστηκε -επιτέλους- να συμβεί με τα Block 50) και Mirage 2000EGM/BGM. Συν βέβαια τα Viper.
Από τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα συμπεράσματα είναι καταλυτικά: Η ποιότητα δεν αρκεί. Απαιτούνται και αριθμοί. Οι δύο αντίπαλοι έχουν απωλέσει μόνο σε μαχητικά, 250-300 αεροσκάφη, συνολικά.
Και με εξαίρεση του Ρώσους που χρησιμοποιούν ευρέως τα αντιαεροπορικά τους, η ουκρανική αντιαεροπορική άμυνα είναι στοιχειώδης. Κάτι που δεν θα είναι η τουρκική…
