Στο Παρίσι έχω πάει τρεις φορές. Στη Notre Dame δύο.

Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα κάποιο ιδιαίτερο δέος αντικρίζοντάς την -τόσο απέξω όσο κι από μέσα. Απλώς μου ‘ρχονταν συνεχώς στο μυαλό οι φιγούρες της Εσμεράλδας και του Κουασιμόδου.

Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο δέος ένιωσα στο Λούβρο και στο τελευταίο πάτωμα του Άιφελ. Όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία, η Notre Dame δεν παύει να είναι ένα παγκόσμιο ιστορικό μνημείο.

Διαβάστε τη συνέχεια στο sdna.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ