Η εμπορική αλληλεξάρτηση, οι δημογραφικές πραγματικότητες, η οπλοβιομηχανία και οι επενδύσεις μεταξύ Γερμανίας-Τουρκίας εξηγούν την «φοβισμένη» αντίδραση των Γερμανών στον παροξυσμό του Ερντογάν

του Χρίστου Πέτρου

Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη βλέπει τον Τούρκο Πρόεδρο να διολισθαίνει κλιμακωτά σε παροξυστικές κινήσεις που αποσταθεροποιούν περεταίρω την έτσι κι αλλιώς αποδιοργανωμένη λόγω πανδημίας, μεταναστευτικού, οικονομίας κ.α. ηπειρωτική μας πραγματικότητα. Εξίσου ακατανόητη ωστόσο είναι για αρκετούς και η στάση που τηρεί η Γερμανία έναντι των ρητορικών, γεωπολιτικών και άλλων, τουρκικών προκλήσεων.

Η ερμηνεία αυτού του φαινομένου, της σιωπής δηλαδή ή και του επικουρικού προς τις τουρκικές θέσεις ρόλου της Γερμανίας, απαντάται στην οικονομική αλληλεξάρτηση που συνδέεται μάλιστα με την δημογραφική σχέση των δύο χωρών. 

Είναι γνωστό ότι στην Γερμανία ζουν περίπου 4 εκατομμύρια Τούρκοι. Οι άνθρωποι αυτοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Γερμανοί πολίτες με δικαίωμα ψήφου. Συνεπώς οι Γερμανοί πολιτικοί όταν καλούνται να πάρουν αποφάσεις κατά της Τουρκίας σε εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο, ουσιαστικά είναι σαν να πριονίζουν την καρέκλα τους.

Η τουρκική επιρροή στη Γερμανία μέσω των τουρκικής καταγωγής πολιτών, θα είναι ακόμη πιο έντονη στο μέλλον. Έρευνες θέλουν τους Τούρκους της Γερμανίας να αυξάνονται δημογραφικά με ρυθμούς μέχρι και 5% κάθε χρόνο την ίδια στιγμή που οι αντίστοιχες μετρήσεις για τους Γερμανούς είναι κοντά σε μηδενικά επίπεδα. Αυτό σημαίνει, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές ότι αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα αυτά, σε περίπου 30 χρόνια, η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θα είναι τουρκικής καταγωγής. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της πρώην Γερμανίδας Υπουργού Παιδείας που σχολίαζε την δημογραφική κατάσταση της χώρας της: «Αν ο πληθυσμός μας παραμείνει σχεδόν σταθερός, εξαρτόμαστε από τη μετανάστευση»

Η διαχείριση λοιπόν αυτής της πραγματικότητας από τον γερμανικό πολιτικό κόσμο, ρέπει περισσότερο προς την εκμετάλλευση και την προσαρμογή, παρά προς την μεταβολή του φαινομένου. Οι Γερμανικές ελίτ διαβάζουν το «τουρκικό μέλλον της Γερμανίας» σαν περίπου νομοτέλεια ή ακόμη και σαν βολική προοπτική. Και αυτό επειδή οι Τούρκοι της Γερμανίας, έχουν μέσο όρο ηλικίας που ανταποκρίνεται ως ακμαίο εργατικό δυναμικό στις βιομηχανικές ανάγκες  της  χώρας. Εν αντιθέσει μάλιστα με τους Γερμανούς που είναι όλο και πιο γερασμένοι.

Υπενθυμίζεται ότι οι Γερμανικές ελίτ που επεσήμαναν εδώ και περίπου μια δεκαετία την ανάγκη «εισαγωγής εργατικού δυναμικού μέχρι 6,5 εκατομμύρίων ανθρώπων», προκειμένου να επανδρώσουν την βιομηχανία της χώρας, είδαν  σαν «ευλογία» την μεταναστευτική κρίση των τελευταίων χρόνων. Αυτό εξάλλου δήλωσαν ο πρόεδρος των Γερμανών Εργοδοτών Ίνγκο Κράμερ και ο διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας για την Εργασία (BA) Φρανκ-Γιούργκεν Βάιζε.  Μάλιστα σε συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung   το 2015 υποστήριζαν ότι η «εισαγωγή εργατικού δυναμικού πρέπει να γίνει άμεσα και χωρίς  γραφειοκρατικά εμπόδια» και ότι οι μετανάστες, απλά και μόνο «μαθαίνοντας καλά  γερμανικά» θα βρουν δουλειά και όλα θα είναι μια χαρά και για την Γερμανική οικονομία και για τους ίδιους τους μετανάστες. 

Ωστόσο από τα 6 και πλέον εκατομμύρια εργατών που έκρινε η Γερμανική ελίτ ότι χρειάζεται για να συνεχίσει να δουλεύει η βιομηχανία της, «εισήγαγε», μόνο κάτι περισσότερο από 1 εκατομμύριο. Και αυτό επειδή εκτός των άλλων  «αποκαλύφθηκε» τελικά ότι η γρήγορη εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας όπου και όταν επιτυγχάνεται,  δεν είναι αρκετή από μόνη της για να συντελέσει στην ενσωμάτωση μεταναστών στη γερμανική κοινωνία και αγορά εργασίας όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι Γερμανοί που άλλοτε καλοέβλεπαν την εισαγωγή μεταναστών σαν ακμαίο εργατικό δυναμικό.

Η εξέλιξη αυτή, σπουδαιολογεί ακόμη περισσότερο των ρόλο που έχει να παίξει ο τουρκικός πληθυσμός της Γερμανίας αναφορικά με την οικονομία της χώρας. Αφού πρόκειται για υποκείμενο το οποίο εν αντιθέσει με τις νέες μεταναστευτικές ροές, είναι «έτοιμο» και ως προς την γνώση της γλώσσας και ως προς την γνώση της γερμανικής εργατικής τουλάχιστον  νοοτροπίας.

Επιπλέον με τον τουρκικό πληθυσμό της Γερμανίας, είναι αρκετά πιο εξοικειωμένοι και οι ίδιοι οι Γερμανοί. Πράγμα που σημαίνει ότι εν πολλοίς αποφεύγονται οι όποιες και όσες αντιδράσεις προκαλούν κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές που συμβαίνουν έναντι των νέων μεταναστευτικών ροών. 

Οικονομική αλληλεξάρτηση

Η πιο πάνω δημογραφική πραγματικότητα, σε αμιγώς επιχειρηματικό  επίπεδο μεταφράζεται σε 80.000 Γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις, των οποίων ο τζίρος φτάνει τα 52δισ ευρώ τον χρόνο!

Τα στοιχεία για το 2019, δείχνουν ότι οι τουρκικές εξαγωγές στη Γερμανία που παραμένει σταθερά ο πρώτος εισαγωγέας των τουρκικών προϊόντων, φτάνουν τα 16,6δις δολλάρια. Ενώ τα 22 δισεκατομμύρια  δολάρια φτάνουν οι Γερμανικές εξαγωγές προς την Τουρκία, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων των Ηνωμένων Εθνών COMTRADE για το διεθνές εμπόριο.

Τους πρώτους μήνες του 2020, η Γερμανία ήταν  πρώτη χώρα παγκοσμίως, που απορρόφησε τις περισσότερες εξαγωγές της Τουρκίας. Η αξία των τουρκικών εξαγωγών προς την Γερμανία αγγίζουν τα 11,28 δισεκατομμύρια δολάρια σε μόλις εννέα μήνες και εν μέσω πανδημίας!

Είναι δε χαρακτηριστικό των ισχυρών βάσεων του γερμανοτουρκικού εμπορίου, ότι τον Σεπτέμβριο του 2020 εν όσω η τουρκική λίρα κατέρρεε  και ο  Ερντογάν υποδαύλιζε ελληνοτουρκική σύγκρουση, οι τουρκικές εξαγωγές στη Γερμανία αυξάνονταν, φτάνοντας το 1,519δισ. εκατομμύρια δολάρια.

Στοιχεία επίσης από την Τουρκική Κεντρική Τράπεζα, όπως αναφέρει πρόσφατο δημοσίευμα της liberal.gr, δείχνουν ότι  «οι γερμανικές ξένες άμεσες επενδύσεις στην Τουρκία ανήλθαν το διάστημα 2002-2018 σε 9,469 δισ. δολάρια, ενώ περίπου 7.500 γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην τουρκική επικράτεια». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα «οι άμεσες ξένες επενδύσεις από την Τουρκία προς τη Γερμανία το διάστημα 2002-2018, ήταν 2,443 δισ. δολάρια».

Η αμυντική βιομηχανία ως συνεκτικός κρίκος των Γερμανοτουρκικών σχέσεων

Όσων αφορά τις εισαγωγές όπλων από τη Γερμανία στην Τουρκία, είναι παραδοσιακά σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Ωστόσο το 2019 έφτασαν -παρά τις ευρωπαϊκές απαγορεύσεις μετά την εισβολή Τούρκων στη Β. Συρία – , στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 14 ετών! Συγκεκριμένα το 1/3 των Γερμανικών εξαγωγών όπλων, το απορρόφησε η Τουρκία. Ενώ, σε εξέλιξη είναι η από κοινού Γερμανίας (εταιρίας ΤΚΜS) Τουρκίας  κατασκευή 6 υποβρυχίων τύπου 214. Τα υποβρύχια αυτά που υπολογίζεται να ετοιμαστούν μέχρι το 2027 (το ένα είναι ήδη έτοιμο), είναι απολύτως απαραίτητα για το Τουρκικό ναυτικό, προκειμένου να βρεθεί σε θέση ισχύος έναντι του ελληνικού ναυτικού στο Αιγαίο και στις θάλασσες της Κύπρου.  

Πηγή: SigmaLive

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ