Ο χρόνος στο Διάστημα χάνει την έννοιά του, τουλάχιστον όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς οι άνθρωποι, καθώς αποκτά διασταλτική ερμηνεία και όταν αναφέρουμε την φράση «σε πραγματικό χρόνο» στην ουσία εννοούμε ότι βλέπουμε γεγονότα εκατομμυρίων χρόνων πριν όπως ακριβώς παρακολουθούμε μία ταινία στην τηλεόραση.

Αμερικανοί αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη φορά σε «πραγματικό χρόνο» το δραματικό εκρηκτικό τέλος της ζωής ενός άστρου ερυθρού γίγαντα, καταγράφοντας την αυτοκαταστροφή του και την δημιουργία ενός υπερκαινοφανή αστέρα (σουπερνόβα) τύπου ΙΙ.

Τα φαινόμενα σούπερνόβα μας αφορούν γιατί κάποτε αυτή την κατάληξη θα την έχει και ο δικός μας Ήλιος με καταστροφή του πλανήτη Γη.

Όμως για να είμαστε ακριβείς ο πλανήτης Γη θα έχει καταστραφεί κατά την διάρκεια της μετατροπής του Ήλιου σε ερυθρό γίγαντα όπου θα επεκταθεί και απλώς θα «καταπιεί» τον πλανήτη μας.

Πάντως σε ότι αφορά τον «πραγματικό χρόνο» στο Σύμπαν το αναλύει πολύ όμορφα το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Τζο Χάλντεμαν (Φυσικός και βετεράνος του Βιετνάμ) «Ο αιώνιος πόλεμος» όπου διεξάγεται ένας χιλιετής πόλεμος ενάντια σε μία εξωγήινη φυλή στα πέρατα του γαλαξία και οι συμμετέχοντες στρατιώτες γερνούν μόνο λίγα χρόνια.

Οι επιστήμονες κατάφεραν να παρατηρήσουν το άστρο στη διάρκεια των τελευταίων 130 ημερών πριν την κατακλυσμική έκρηξή του. Το άστρο βρίσκεται στον γαλαξία NGC 5731 σε απόσταση περίπου 120 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και έχει μάζα δεκαπλάσια από τον Ήλιο μας.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Northwestern και Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», έκαναν τις παρατηρήσεις τους με δύο τηλεσκόπια της Χαβάης, το Keck και το Pan-STARSS. Η ανακάλυψη επιφέρει αναθεώρηση στις προηγούμενες θεωρίες για το πώς εξελίσσονται οι ερυθροί γίγαντες λίγο πριν εκραγούν.

Υπήρχε η αντίληψη ότι τα τεράστια αυτά άστρα παραμένουν σχετικά ήσυχα πριν τον θάνατό τους, χωρίς βίαιες εκρήξεις ή φωτεινές αναλαμπές, αλλά οι νέες παρατηρήσεις έδειξαν την εκπομπή μιας πολύ ισχυρής και φωτεινής ακτινοβολίας, λίγο πριν το τέλος του συγκεκριμένου άστρου.

Αυτό δείχνει ότι τουλάχιστον μερικά από αυτά τα τεράστια και ασταθή άστρα υφίστανται σημαντικές αλλαγές στην εσωτερική δομή τους λίγο πριν την κατάρρευσή τους.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ