Ν.Μεντβέντεφ: «Που ήταν το Διεθνές Δικαστήριο στα εγκλήματα των Αμερικανών σε Ιράκ και Αφγανιστάν;»

Με νέα παρέμβασή του για το ένταλμα σύλληψης για τον Ρώσο πρόεδρο Β.Πούτιν, που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο, ο πρώην πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και νυν αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, είπε ότι για τις ίδιες κατηγορίες οι ΗΠΑ έμειναν ατιμώρητες για τα εγκλήματα που διέπραξαν σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

Εκεί όπως αναφέρει, το Διεθνές Δικαστήριο δεν έκανε τίποτα και έτσι έχασε και την όποια αξιοπιστία θα μπορούσε να έχει ακόμα και για μελλοντικές υποθέσεις.

Προχώρησε μάλιστα και σε μία απειλητική προειδοποίηση, ότι «Είναι πολύ πιθανό να φανταστεί κανείς τη στοχευμένη χρήση ενός υπερηχητικού «Onyx» από τη Βόρεια Θάλασσα από ένα ρωσικό πλοίο στο δικαστήριο της Χάγης».

«Η Κοινωνία των Εθνών κατέρρευσε, η ΕΣΣΔ σκεφτόταν την αποχώρηση από τον ΟΗΕ, συμβάσεις και άλλες διεθνείς πράξεις που υιοθετούνται σήμερα με δυσκολία, υπάρχει πλήρης δέσμευση και υπαγόρευση από μία ομάδα αγγλοσαξονικών χωρών.

Όμως το κύριο ελάττωμα του συστήματος διεθνούς δικαίου είναι η αναποτελεσματικότητά του. 

Οι χώρες δεν θέλουν να εφαρμόσουν μεροληπτικές πράξεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, να ασκήσουν βέτο σε αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να εγκαταλείψουν διάφορα θεσμικά όργανα του ΟΗΕ. 

Ο λόγος είναι η αδικία τους, η οποία βασίζεται στο απαράδεκτο του εξαναγκασμού από μια ομάδα κυρίαρχων χωρών των ίδιων κυρίαρχων κρατών.

PAR IN PAREM NON HABIT IMPERIUM (equals have no sovereignty over each other).

Ένας ίσος δεν έχει εξουσία πάνω σε έναν ίσο.

Ας πάρουμε αυτό το σκ@τ@, άχρηστο ΔΠΔ, που δημιουργήθηκε με βάση το Καταστατικό της Ρώμης, στο οποίο δεν προσχώρησαν τα μεγαλύτερα κράτη.  Ποιους λογοδοτούσε;

Τρεις δεκάδες άγνωστοι.  Ο πρόεδρος του Σουδάν έφτυσε αυτές τις κατηγορίες και, παρά το στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα του, δεν είναι διαθέσιμος για «δικαιοσύνη». 

Τα υπόλοιπα δεν είναι καθόλου άξια αναφοράς.  Με άλλα λόγια, η απόδοσή τους είναι μηδενική.  Αυτά δεν είναι τα δικαστήρια της Νυρεμβέργης και του Τόκιο που δημιουργήθηκαν .  Ή ακόμα και το αμφίβολο δικαστήριο για τη Γιουγκοσλαβία.  Είναι κατανοητό.

Άλλωστε, είναι δυνατόν να κρίνουμε μια χώρα και τους ηγέτες της σε δύο περιπτώσεις: 1) όταν η ίδια η χώρα έχει αποδυναμωθεί άγρια, έχει χάσει σχεδόν την κυριαρχία της και αποφάσισε να αναγνωρίσει το δικαστήριο πάνω από τον εαυτό της.

2) όταν η χώρα έχασε τον πόλεμο και συνθηκολόγησε.  Διαφορετικά, είναι αδύνατο.  Και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι. 

Παρεμπιπτόντως, το πιο απαξιωτικό επεισόδιο, που σκότωσε την ήδη σχεδόν μηδενική εξουσία του δικαστηρίου, συνδέεται με τα εγκλήματα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. 

Το δικαστήριο ήταν εντελώς συντετριμμένο και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.  Είναι προφανές ότι η ισχυρή κραυγή από τις ΗΠΑ ότι δήθεν δεν επικυρώσαμε καθόλου το Καταστατικό της Ρώμης,  προκάλεσε μια ζωώδη παρόρμηση στους δικαστές να εκπληρώσουν φυσικές ανάγκες που δεν σχετίζονται με τη δικαιοσύνη.

Και τότε αποφάσισαν να δικάσουν τον πρόεδρο μιας άλλης πυρηνικής δύναμης που δεν συμμετέχει στο ΔΠΔ με τους ίδιους λόγους με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες. 

Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει πρακτική αξία, αλλά σας ευχαριστώ που το θυμάστε.

Αλλά οι συνέπειες για το διεθνές δίκαιο θα είναι τερατώδεις.  Άλλωστε αυτή είναι η κατάρρευση των θεμελίων, των αρχών του δικαίου.  Συμπεριλαμβανομένων των αξιώσεων του αναπόφευκτου της ευθύνης. 

Τώρα κανείς δεν θα πάει σε κανέναν διεθνή οργανισμό, όλοι θα διαπραγματεύονται μεταξύ τους.  Όλες οι ανόητες αποφάσεις του ΟΗΕ και άλλων δομών θα σκάσουν στα άκρα.  Έρχεται η ζοφερή παρακμή ολόκληρου του συστήματος διεθνών σχέσεων.  Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί.

Και επιπλέον.  Οι δικαστές του ΔΠΔ ενθουσιάστηκαν μάταια.  Κοιτάξτε, λένε, είμαστε γενναίοι, δεν κοροϊδέψαμε για να σηκώσουμε χέρι ενάντια στη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη. 

Αλίμονο, κύριοι, όλοι περπατούν κάτω από τον Θεό και τους πυραύλους.  Είναι πολύ πιθανό να φανταστεί κανείς τη στοχευμένη χρήση ενός υπερηχητικού «Onyx» από τη Βόρεια Θάλασσα από ένα ρωσικό πλοίο στο δικαστήριο της Χάγης.

Δεν μπορώ να τον νικήσω, αλίμονο.  Και το δικαστήριο είναι απλώς ένας άθλιος διεθνής οργανισμός, όχι ο πληθυσμός μιας χώρας του ΝΑΤΟ.  Επομένως, ο πόλεμος δεν θα ξεκινήσει.  Θα φοβηθούν.  Και κανείς δεν θα μετανιώσει.  Έτσι, πολίτες του δικαστή, κοιτάξτε προσεκτικά στον ουρανό …»