Στα 6 δισ. $ η προμήθεια των 40 F-16 Block 70/Viper & ο εκσυγχρονισμός των 80 μαχητικών της ΤΗΚ

Στα 6 δισ. δολάρια ανέρχεται η προμήθεια των σαράντα καινούριων F-16 Block 70/Viper και του εκσυγχρονισμού των 80 μαχητικών της ΤΗΚ (τουρκική Αεροπορία) που ζήτησε με LOR (Letter of Request) η Άγκυρα.

Κάπου δύο δισ. δολάρια θα κοστίσει ο εκσυγχρονισμός των παλαιών τουρκικών μαχητικών και περίπου τέσσερα δισ. δολάρια η παραγγελία των 40 καινούριων μαχητικών.

Αυτή η εξέλιξη από μόνη της επιβάλει άμεση απόκτηση επιπλέον αριθμού πυραύλων αέρος-αέρος Meteor καθώς θα αποτελεί το μόνο ουσιαστικό πλεονέκτημα της ΠΑ έναντι του τουρκικού ανανεωμένου αεροπορικού στόλου.

Oι 40 Meteor που έχουν παραγγελθεί δεν επαρκούν. Κάθε μαχητικό Rafale F3R θα πρέπει να φέρει τουλάχιστον 2. Ο κατάλληλος αριθμός θα πρέπει να είναι περίπου 90 πύραυλοι Meteor.

Σαν εναέριες πλατφόρμες, ποια είναι καλύτερη, το F-16 Block 70/Viper ή το Rafale F3R, είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση που απαιτεί σοβαρή και λεπτομερή τεχνική ανάλυση.

Δεν εκτιμούμε πάντως πως κανένα από τα δύο μαχητικά, θα έχει υπεροχή έναντι του άλλου σε τέτοιο βαθμό, που να προσδίδει μια καθοριστική υπεροχή στον χρήστη τους.

Ο Meteor όμως το κάνει αυτό. Η υπεροχή που προσδίδει είναι καταλυτική.

Σε ότι αφορά το τουρκικό αίτημα, θα πουν όχι στα δισεκατομμύρια αυτά οι Αμερικανοί; Όχι, βέβαια.

Άλλωστε η πρόταση ήταν δική τους και όχι των Τούρκων. Οι Τούρκοι αν ήξεραν ότι σίγουρα θα έτρωγαν «πόρτα» δεν θα την έστελναν ποτέ.

Βέβαια, το τουρκικό λόμπι παρασκηνιακά έχει δουλέψει από πίσω, αλλά η πρόταση ήταν αμερικανική και έγινε για πολλούς και διάφορους λόγους.

Πρώτον, για να «καλύψουν» τον Ρ.Τ.Ερντογάν που θα είχε σημαντικό έλλειμμα αεροπορικής ισχύος μέχρι το 2027 όταν και θα τεθεί υπό παραγωγή το τουρκικό αεροσκάφος 5ης γενιάς, το TF-X.

‘Ένα μαχητικό που πολύ φοβόμαστε ότι στο τέλος τον κινητήρα θα τον προσφέρουν οι δυτικοί.

Δεύτερον, για να «τα βρουν» με την Τουρκία. Μία τέτοια παραγγελία σίγουρα θα «λιώσει» τους «πάγους» μεταξύ των δύο χωρών και ούτε θα ασχοληθεί κανείς με τους S-400.

Επίσης, με την πρόταση αυτή δεν τίθεται θέμα προμήθειας του F-35 για το οποίο φοβόντουσαν οι Αμερικανοί (επισήμως) ότι θα αποκαλυφτούν οι όποιες αδυναμίες του στα «μάτια» του ραντάρ των S-400.

Τρίτον, δεν θα χρειαστεί να επιστρέψουν οι ΗΠΑ το 1,5 δισ. δολάρια που χρωστάνε στην Τουρκία από την αποπομπή της από το πρόγραμμα των F-35.

Και να πούμε και το δυσάρεστο: Η «πόρτα» για τα F-35 παραμένει ανοιχτή, γιατί από την στιγμή που οι δύο χώρες θα τα βρουν μεταξύ τους με τόσο μεγάλο «deal», όλα είναι πιθανά να συμβούν, ιδιαίτερα στη χρονική περίοδο 2026-27.

Αν οι ΗΠΑ αποδεχτούν την πρόταση αυτομάτως οι «πάγοι» με την Τουρκία θα «λιώσουν» που σημαίνει ότι θα υπάρξει επανέναρξη των αμερικανοτουρκικών σχέσεων που θα μπορεί στο μέλλον να αποδώσει στην Τουρκία ακόμα και το… F-35.

Σημειώνεται ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία (SSTEK Savunma Sanayi Teknolojiler) προσέλαβε μία από τις πιο διάσημες δικηγορικές εταιρείες της Ουάσινγκτον για να προσπαθήσει να παραμείνει στο πρόγραμμα των F-35 έναντι 750.000 δολαρίων, για στρατηγικές συμβουλές και επικοινωνία με τους εμπορικούς εταίρους και τους ενδιαφερόμενους φορείς των ΗΠΑ στο πρόγραμμα με ισχύ έξι μηνών.

Σύμφωνα λοιπόν με όσα μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, η αμερικανική δικηγορική εταιρεία Arnold & Porter Key Scholer που ειδικεύεται στο lobbying, επέκτεινε την συγκεκριμένη σύμβασή της με την Τουρκία, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Άγκυρα δεν έχει εκδιωχθεί πλήρως.

Άρα μία συμφωνία προμήθειας και εκσυγχρονισμού σε τέτοιο επίπεδο αν γίνει αποδεκτή μπορεί να φέρει και άλλες συνέπειες.

Οι Δημοκρατικοί ανέκαθεν ήταν ιδιαίτερα φιλότουρκοι και παρά τους λεκτικούς ακροβατισμούς από την αρχή της νέας διακυβέρνησης τους αυτό ήθελαν.

Ο προηγούμενος ΥΠΕΞ του Ντόναλντ Τραμπ, ο Μάικ Πομπέο, ήταν ιδιαίτερα σκληρός με την Τουρκία.

Θα θυμίσουμε ότι είναι ο μόνος Αμερικανός ΥΠΕΞ που έχει επισκεφτεί την Τουρκία και συνάντησε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο χωρίς να συναντηθεί με την τουρκική πολιτική ηγεσία.

Ας όψονται πολλοί στην Αθήνα που πίστευαν πως μία κυβέρνηση των Δημοκρατικών θα εξυπηρετούσε τα ελληνικά συμφέροντα.

Περιττό να πούμε πως καθίσταται επιτακτική η ανάγκη να εξοπλιστούν οι Belharra με τους στρατηγικούς πυραύλους Sculp Naval  για να υπάρχει η δυνατότητα ανταποδοτικών πληγμάτων.

Τώρα όμως προκύπτει ένα άλλο ερώτημα κολοσσιαίας σημασίας:

Θα προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση στην υπογραφή «επ’ αόριστον» αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ;

Με ποιο αντάλλαγμα;

Για να εξοπλίσουν οι ΗΠΑ την τουρκική Αεροπορία και να έχουμε ένα ισχυρό αντίπαλο στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο;