Η LοR για τις αμερικανικές MMSC δεν ανακλήθηκε ποτέ – «Παιχνίδια» με τις κορβέτες

Με αφορμή την εμπλοκή των Αμερικανών στο πρόγραμμα της ελληνικής κορβέτας μέσω της ιταλικής Fincantieri, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει ακόμα ανακαλέσει την LοR (Letter of Request ) την οποία είχε αποστείλει για τις αμερικανικές φρεγάτες MMSC, τις οποίες κάποιοι στην Ελλάδα σχεδίαζαν να τις «προσφέρουν» με το έτσι θέλω στο ΠΝ, παρά την κοινή διαπίστωση από άπαντες, της ακαταλληλότητάς τους.

Τουλάχιστον δεν έχει ανακληθεί μέχρι τώρα.

Υπενθυμίζεται ότι εμφανίστηκαν οι Ιταλοί της Fincantieri με πρόταση εμπλοκής τους στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Τώρα για όσους δεν γνωρίζουν την σύνδεση της ιταλικής εταιρείας με τις ΗΠΑ θα πούμε τα εξής:

Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέθεσε στη Marinette Marine (FMM), θυγατρική της Fincantieri στις ΗΠΑ, τον σχεδιασμό και την κατασκευή μιας φρεγάτας καθοδηγούμενων πυραύλων στο πλαίσιο του προγράμματος FFG (X) του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Η συμφωνία κοστολογείται σε σχεδόν $800 εκατ.

Πρόκειται για την μελλοντική αμερικανική φρεγάτα τύπου “Constellation”.

Από την στιγμή λοιπόν που η ελληνική πλευρά δεν έχει ανακαλέσει την αποσταλθείσα LoR, το ζήτημα με τις κορβέτες παραμένει ανοιχτό.

Άλλωστε και οι κορβέτες θα αγοραστούν με την προοπτική να αντικαταστήσουν φρεγάτες, δηλαδή θα είναι «κορβετοφρεγάτες», συνεπώς οι ΗΠΑ είναι ακόμα μέσα στο παιχνίδι.

Οι MMSC ήταν ακατάλληλες διότι επρόκειτο για πλοία παράκτιας άμυνας και όχι για πλοία που θα επιβάλουν απαγόρευση περιοχής στα βάθη της Μεσογείου, κάτι που θέλει να μπορεί να πετύχει το ΠΝ στις εσχατιές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Τώρα όμως από την στιγμή που μιλάμε για κορβέτες τα πράγματα αλλάζουν και οι Αμερικανοί επιστρέφουν.

Είτε με τις MMSC είτε με την Fincantieri.

Θα θυμίσουμε ότι η κύρια υποψήφια κορβέτα για το ΠΝ είναι η γαλλική Gowind.

Αυτό που ακούγεται είναι ότι το ΠΝ στην περίπτωση των Gowind προτιμά της λύση των Gowind 2500. Είναι όμως η 2500 η βέλτιστη λύση, ή θα πρέπει να κινηθούμε –εάν γίνει βήμα προς τις κορβέτες- στην έκδοση που θα αποκτήσει και η Μαλαισία δηλαδή την 3100;

Αυτό γιατί εάν επιλεγεί η μεγαλύτερη έκδοση τότε η κατάσταση μεταβάλλεται καθώς το πλοίο είναι ουσιαστικά μια φρεγάτα με μήκος 111 μέτρων (μόλις 11 μέτρα μικρότερη από την FDI) και με εκτόπισμα 3100 τόνων.

Το σκάφος είναι ταχύτερο από την FDI, καθώς αναπτύσσει μεγίστη ταχύτητα 28 κόμβων, έναντι 27 της φρεγάτας και στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό θα διαθέτει το ραντάρ έρευνας της Thales SMART-S Mk2, το σύστημα διαχείρισης μάχης SETIS, το ηλεκτροπτικό σύστημα TMEO Mk2 και TMX/EO Mk2 το σόναρ κύτους όπως και το συρόμενο μεταβλητού βάθους CAPTAS-2.

Ο οπλισμός της μαλαισιανής κορβετο-φρεγάτας θα αποτελείται από ένα πυροβόλο Bofors των 57 χλστ. δύο εκτοξευτές ASTER (πιθανότατα Α35) για 16 βλήματα MICA, οκτώ βλήματα επιφανείας-επιφανείας NSM και δύο τριπλούς τορπιλοσωλήνες.

Στο πρότυπο αυτό του μαλαισιανού προγράμματος, (αν και αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω ναυπηγείων) θα μπορούσε να κινηθεί και το ελληνικό πρόγραμμα πλην του πυροβόλου αφού θα τοποθετηθεί το 76αρι STRALES και με ενισχυμένο οπλικό φορτίο καθώς το σκάφος μπορεί να πάρει συν δύο SYLVER για ένα σύνολο 32 βλημάτων.

Φυσικά, το πλοίο προσφέρει μεγαλύτερη αυτονομία και καλύτερη πλευστότητα από ότι η 2500.

Αν γίνει σωστά η επιλογή, μπορούν να αποκτηθούν πλοία με μεγάλη αντιαεροπορική προστασία και πολύ ισχυρό οπλισμό.

Θα γίνει όμως η επιλογή με βάση τα επιχειρησιακά κριτήρια; 

Θα επανέλθουμε πάλι στο ζήτημα των Scalp Naval.

Οπωσδήποτε στις υπό παραγγελία Belharra πρέπει να τοποθετηθούν εκτοξευτές SYLVER A70.

Tο ΠΝ επέλεξε τέσσερις Α50 και κανένα Α70, με την φτηνή δικαιολογία, ότι τάχα είναι «πολυτέλεια» να αποκτήσουμε MdCN και «οκτώ πυραυλάκια δεν κάνουν την διαφορά»!

Έτσι αν τοποθετούσαν SYLVER A70 και ας μην έπαιρναν τώρα MdCN ποιος θα εγγυόταν  ότι στο μέλλον κάποια άλλη ελληνική κυβέρνηση δεν θα προχωρούσε  στην παραγγελία τους.

Για αυτό ακριβώς το λόγο οι ΗΠΑ και θέλοντας να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα δεν θα αποκτήσει ποτέ βλήματα MdCN δεν επέτρεψαν την τοποθέτηση  εκτοξευτών Α70 στις φρεγάτες. Τώρα με 32 ASTER και 8 Εxocet οι ΗΠΑ στηρίζουν πλήρως  την αγορά.

Στο  ζήτημα έχει αναφερθεί εκτενώς και  defencenet.gr και έχει καταστήσει σαφές της αναγκαιότητας απόκτησης των συγκεκριμένων βλημάτων, τονίζοντας παράλληλα ότι είναι πολιτικοί οι λόγοι για την παραίτηση της Ελλάδας από τα SCALP-NAVAL και όχι επιχειρησιακοί.

Συνοπτικά όμως το θέμα και σε ότι αφορά την επιχειρησιακή του πτυχή έχει ως εξής: Για να «πάρει» MdCN μια φρεγάτα FDI  πρέπει να εφοδιαστεί με τον εκτοξευτή Sylver Α70, οκτώ θέσεων, ο οποίος καταλαμβάνει μια αντίστοιχη θέση εκτοξευτή Sylver Α50 που φέρει πυραύλους Aster. Οι δύο διαφέρουν μόνο στο ύψος, καθώς ο ένας είναι 7 μέτρα (Α70) και ο άλλος 5.

Φυσικά, ο A70 διατηρεί πλήρη τη δυνατότητα να φέρει τα βλήματα ASTER30/15 κάτι που σημαίνει πως με την επιλογή του εκτοξευτή και μόνο, (δηλαδή τρεις Α50 και ένας Α70) δεν υπάρχει καμία μείωση των α/α δυνατοτήτων του σκάφους, αφού μπορεί να φέρει έως και 32 βλήματα, με εμβέλεια έως 120 χλμ.

Η απόκτηση των στρατηγικών αυτών βλημάτων θέτει το ΠΝ σε μια νέα τροχιά ισχύος, αυτή των πληγμάτων σε στόχους εδάφους κάτι που δεν ποτέ στο παρελθόν, πέραν αυτής της χρήσης των πυροβόλων του. Επομένως, η χρήση των βλημάτων MdCN εμπεριέχει δύο αναγκαία στάδια:

Πρώτον η επιλογή του εκτοξευτή.

Δεύτερον η επιλογή των βλημάτων.

Εάν δεν επιλεγούν τα βλήματα σε πρώτη φάση, δεν διαταράσσεται καμία…  «ισορροπία κρούσης-αυτοάμυνας» γιατί πολύ απλά ο Α70 θα είναι φορτωμένες με ASTER.  Εάν όμως δεν επιλεγεί ο A70 τότε χάνεται δια παντός η δυνατότητα εξοπλισμού με MdCN .

Και αν τώρα φαντάζει  ως «πολυτέλεια» δε γνωρίζουμε τις ισορροπίες πως θα εξελιχθούν στην περιοχή τα επόμενα 35 με 40  χρόνια (που θα επιχειρούν οι FDI) ούτε και τις τεχνολογίες που θα ενσωματωθούν στο MdCN ή σε κάποιο παράγωγό του, για να πούμε με πρωτοφανή άνεση και ασφάλεια δεν τα χρειαζόμαστε είναι πολυτέλεια.

Είναι το λιγότερο ανόητο για οποιονδήποτε να προχωρήσει σε ένα τέτοιο συμπέρασμα, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο.

Ο αντίλογος έχει να κάνει με την περίφημη «διατάραξη» της «ισορροπίας» στην α/α δυνατότητα της φρεγάτας! Δηλαδή εάν η Ελλάδα εν μέσω μιας «θερμής» σύγκρουσης αποφασίσει, έχοντας αποκτήσει το MdCN να εξοπλίσει μια ή δύο FDI και να τους εξαπολύσει τότε και λόγω του γεγονότος ότι θα έχει 24 ASTER η FDI δεν θα επιβιώσει γιατί θα έχει 8 λιγότερους ΑSTER.

Τέτοια επιχειρήματα είναι απλώς για να καλύψουν το κυβερνητικό “yes man” στις αμερικανικές απαιτήσεις.

Θυμίζουμε ότι είναι ένα στρατηγικό όπλο μεγάλης εμβέλειας που ήδη η χώρα μας διαθέτει στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά στην σε έκδοση που δεν υπερβαίνει τα 500 χλμ. την ώρα που οι MdCN έχουν εμβέλεια της τάξης των 1.000 χλμ.