Η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε Κύπρο (με την ωμή παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ) και Αιγαίο συνιστά ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την Αθήνα ότι η Άγκυρα θα συνεχίσει και μάλιστα σε συνεχώς αυξανόμενη ένταση τις κινήσεις της τόσο στην κυπριακή ΑΟΖ όσο και στο Αιγαίο παγιώνοντας με περίσσιο θράσος την αμφισβήτηση της ελληνικότητας των νησιών και νησίδων.

Μέχρι πρόσφατα στα βασικά αποτρεπτικά όπλα του ελληνικού οπλοστασίου ανήκαν πρωτίστως η ΠΑ με αιχμή του δόρατος τα υποστρατηγικά βλήματα cruise τύπου Scalp-EG, τα οποία όπως είναι γνωστό εξοπλίζουν τα μαχητικά Mirage 2000-5Mk II της 331Μ με έδρα την 114ΠΜ στην Τανάγρα και σύντομα τα Rafale της 332M.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε στη διάθεσή της και τα βλήματα MdCN εάν προχωρούσε στον εξοπλισμό των FDI με τον εκτοξευτή SYLVER A70 αλλά δεν το απετόλμησε, με βασικότερη δικαιολογία τις επιθέσεις κορεσμού που θα εξαπολυθούν κατά των ελληνικών φρεγατών.

Τα βλήματα SCALP εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ακρίβεια για την επίτευξη στρατηγικών πληγμάτων σε καίριες εγκαταστάσεις και κέντρα διοίκησης των τουρκικών ΕΔ, πλην όμως θα λειτουργήσουν σε φάση πλήρους σύγκρουσης, χωρίς να μπορούν να επηρεάσουν σε επίπεδο «προληπτικής καταστολής» της τουρκικής προκλητικότητας που επιτυγχάνεται με μετακινήσεις σε θέσεις διασποράς συστημάτων «υψηλού προφίλ» .

Έτσι λοιπόν η ανάπτυξη πολλαπλών εκτοξευτών MLRS του ΕΣ τα οποία μπορούν να φέρουν τακτικά βλήματα ATACMS MGM-104A αποτελούν ένα ανάλογο όπλο στρατηγικής αποτροπής, ιδιαίτερα στο ανατολικό Αιγαίο.

Ένα  ολοκληρωμένο λειτουργικό σύστημα MLRS αποτελείται από τρία βασικά μέρη, με τα οποία εξασφαλίζεται η άρτια εκτέλεση μιας τυπικής αποστολής. Aυτά είναι:

Tο όχημα του εκτοξευτή M-270 SPLL (Self-Propelled Loader Launcher)

 Tο όχημα-φορέας του Kέντρου Διοίκησης Πυρός (KΔΠ) M 577A2  CPC (Command Post Carrier)

Tο όχημα μεταφοράς πυρομαχικών M985  Oshkosh

Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχουν και άλλα στοιχεία, όπως τα πυρομαχικά, η συσκευή προσδιορισμού θέσης κ.α. που απαρτίζουν ένα πλήρες σύστημα.

Ειδικότερα το σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών MLRS μπορεί να φέρει δύο τακτικά βλήματα ATACMS MGM-104A. Ως γνωστόν το σύστημα όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετεί στον ΕΣ σταθμεύει στην ηπειρωτική χώρα και σε περίπτωση πολέμου στόχοι του θα είναι κέντρα διοικήσεως, αποθήκες, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, συγκεντρώσεις στρατευμάτων κλπ στην Αν Θράκη.

O ATACMS block 1, αποτελεί το όπλο μακρού πλήγματος για το σύστημα MLRS. Προορίζεται για την προσβολή «μαλακών» κυρίως στόχων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται συγκεντρώσεις στρατευμάτων, ελαφρά θωρακισμένα οχήματα, προκεχωρημένοι σταθμοί διοίκησης ελέγχου-ραντάρ, θέσεις αντιαεροπορικών όπλων κ.α.

Ουσιαστικά όμως πρόκειται για ένα υποστρατηγικό όπλο που δίνει την δυνατότητα στο MLRS να χρησιμοποιηθεί για την αδρανοποίηση ή την καταστροφή ακόμη και στρατηγικών στόχων όπως λιμάνια, αεροδρόμια ή κύρια κέντρα διοικήσεως βαθιά στην εχθρική ενδοχώρα από τις πρώτες κιόλας ώρες ενός πολέμου. 

Tο βεληνεκές αυτού του ημι-βαλλιστικής τροχιάς όπλου είναι 165 χλμ. και το ελάχιστο 25 χλμ. O πύραυλος περιέχει 950 βομβίδια, κατά προσωπικού/κατά ελαφρών στόχων (APAM) M 74. Διαθέτει τρία προγραμματιζόμενα σενάρια απόρριψης των υποπυρομαχικών, ενώ αξιοσημείωτη είναι η δυνατότητα που έχει ο ATACMS για πτήση προς το στόχο, εκτός της νοητής διαμήκους γραμμής που συνδέει τον εκτοξευτή με το στόχο (off-axis).

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως είναι εξαιρετικά δύσκολος ο εντοπισμός του εκτοξευτή, όταν αυτός χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο πύραυλο, από ραντάρ εντοπισμού πυροβολικού, όπως το TPQ-36, ή «-37». Ακόμη το χαμηλό ύψος πτήσης καθιστά εξαιρετικά δύσκολη –έως αδύνατη την αναχαίτιση του από συστήματα ΑΑ!!

O ATACMS διαθέτει προηγμένο σύστημα, ελέγχου καθοδήγησης GCS (Guidance Control Section).

Tο GCS παρέχει συνεχώς πληροφορίες για τη στάση του βλήματος και την κίνησή του στο χώρο, μέσω αδρανειακών διατάξεων.

Πως κατευθύνεται

O επεξεργαστής του συστήματος GCS αφού λαμβάνει τις σχετικές πληροφορίες αναλαμβάνει την τελική καθοδήγηση του βλήματος προς το στόχο. Εκτός από τα παραπάνω, το σύστημα GCS είναι επίσης υπεύθυνο για τη διασύνδεση του FCS του εκτοξευτή M 270 και του βλήματος ATACMS.

To σύστημα ελέγχου παρέχει την ηλεκτρική ισχύ για την ενεργοποίηση των πτερυγίων κατεύθυνσης, τα οποία βρίσκονται στο πίσω μέρος του βλήματος. O χρονικός πυροσωλήνας του πυραύλου είναι ο M219A2. O πυροσωλήνας σε κάποιο καθορισμένο ύψος πάνω από το στόχο, εκρήγνυται και σπάει το αλουμινένιο περίβλημα του πυραύλου, με αποτέλεσμα τη διασπορά των βομβιδίων, η οποία υποβοηθείται σε μεγάλο βαθμό από τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τα ρεύματα του αέρα.

Tα βομβίδια οπλίζονται αυτόματα από την περιδίνηση (spin) που προηγείται της πρόσκρουσής τους στο στόχο. Mε την πρόσκρουσή τους αυτά εκρήγνυνται με δραστική διάμετρο εναντίον προσωπικού τα 15 μ.

Υπενθυμίζεται ότι παραδόθηκαν συνολικά 102 βλήματα από δύο τμηματικές παραγγελίες ενώ ένας έχει εκτοξευτεί στη μοναδική βολή ATACMS από ελληνικό MLRS στις ΗΠΑ  στο πεδίο βολής του Αμερικανικού Στρατού στο New Sands του Nέου Mεξικού.

Το πρόβλημα είναι όμως πως η Τουρκία έχει αναπτύξει στις απέναντι ακτές του Αιγαίου συστήματα ΠΕΠ T-122 Sakarya και T-300 Kasirga τα οποία πρέπει να βληθούν πριν εξαπολύσουν τις ρουκέτες τους κατά συγκεντρώσεων των ελληνικών δυνάμεων.

Η ανάπτυξη των συστημάτων MLRS φορτωμένα με βλήματα ATACMS MGM-104A σε στρατηγικές θέσεις νησιών του Αν. Αιγαίου σε περίπτωση που η Ελλάδα δεχτεί κλιμάκωση απειλής ή ακόμη και επίθεση από την Τουρκία, αποτελεί ίσως μία από τις πιο αποτελεσματικές επιλογές ταχείας και αξιόπιστης αποτροπής. Τα συστήματα αυτά δύναται να μεταφερθούν σε λιγότερο από 48 ώρες σε νησιά με αρματαγωγά του ΠΝ μαζί με τα σχετικά φορτία και πυρομαχικά, καθώς η σχετική δυνατότητα έχει δοκιμαστεί με απόλυτη επιτυχία σε ασκήσεις των ΕΔ στο παρελθόν.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ