Κινητικότητα για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια στα εξοπλιστικά προγράμματα των ΕΔ

Με την τουρκική απειλή να ξεδιπλώνεται κυριολεκτικά από τον Έβρο έως το Καστελόριζο (άρμα μάχης Altay, σκάφος αμφίβιων επιχειρήσεων TCG Anadolu) με ένα πρωτοφανές εξοπλιστικό πρόγραμμα οι επιλογές της κυβέρνησης και του ΥΠΕΘΑ είναι πλέον περιορισμένες για την αναγκαιότητα εκπόνησης ενός εξοπλιστικού προγράμματος για τις ΕΔ.

Περιορισμένες γιατί δεν υπάρχει πλέον κανενα περιθώριο επανάπαυσης.

Αυτό  λήγει πρακτικά με την είσοδο σε υπηρεσία των πρώτων τουρκικών F-35 τέλη 2018 αρχές 2019 ως  ένα συμβολικό αλλά και ουσιαστικό ορόσημο της τουρκικής εξοπλιστικής φρενίτιδας η οποία θα βρίσκεται στο απόγειό της τα δύο τελευταία έτη της δεκαετίας που διανύουμε και τα πρώτα της επόμενης.

Έτσι χωρίς άλλα περιθώρια και απέναντι σε μια Τουρκία η οποία υπό την ηγεσία του Ρ.Τ. Ερντογάν θα αξιώνει στο άμεσο μέλλον όλο και περισσότερες απαιτήσεις στο περιβάλλον του Αιγαίου αλλά και της δυτικής Θράκης.

Έτσι και σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες τα Επιτελεία ήδη επεξεργάζονται ολοκληρωμένα σχέδια εξοπλισμών, ξεκινώντας μια φάση κινητικότητας για πρώτη φορά μετά από 8 και πλέον έτη απραξίας.

Να σημειωθεί πω το μνημόνιο λήγει το Μάιο του 2018 ενώ οι εξελίξεις στην Ευρώπη εντός του 2017 και του 2018 θα είναι καταιγιστικές σε ότι αφορά την επιβίωση του ίδιου του νομίσματος του ευρώ. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;

Ότι η χώρα για πρώτη φορά από το 2010 θα αποκτήσει ευελιξία και θα μπορεί να πραγματοποιεί και να υλοποιεί δικά της προγράμματα ανεξάρτητα από την αυστηρή επιτήρηση των Βρυξελλών.

Στον Στρατό τα προγράμματα που έχει διαπιστωθεί ότι χρήζουν άμεσης προτεραιότητας είναι αυτά του ΤΟΜΑ και των ελικοπτέρων  εφόδου.

Άσχετα τι κατάληξη το «σήριαλ» της παραλαβής των ΝΗ-90 η παραλαβή στην καλύτερη των περιπτώσεων και των 20 ελικοπτέρων δε θα προσφέρει ουσιαστική επιχειρησιακή ικανότητα στην ΑΣ.

Ο Στρατός θα χρειαστεί ένα ελικόπτερο για όλες τις δουλειές και αυτό μάλλον πρόκειται να είναι το UH-60L/M Blackhawk από τα αποθέματα των αμερικανικών ΕΔ. Μετά το ελικότερα το επόμενο πρόγραμμα που έχει κατεπείγουσα σημασία είναι αυτό των ΤΟΜΑ.

Εδώ οι δέσμες λύσεων που προτείνονται είναι δύο: Είτε μεταχειρισμένα από τον αμερικανικό Στρατό και μιλάμε για τα M2 Bradley, είτε μεταχειρισμένα BMP-3 από την Ρωσία η οποία διαθέτει μεγάλες ποσότητες του οχήματος και ως κατά συνέπεια θα μπορούσαν να προσφερθούν στην Ελλάδα ακόμη και με ανταλλαγή αγροτικών προϊόντων.

Σε ότι αφορά νέα οχήματα και πάλι η Ρωσία φαντάζει ο ω πιθανότερος προμηθευτής με τα κορυφαία στην κατηγορία του T-15 Armata “Object 149″ και Kurganets-25.

Η αγορά ενός ικανού αριθμού ενός από τα δύο αυτά ερπυστριοφόρα ΤΟΜΑ θα μπορούσε να λύσει μια και δια παντός το πρόβλημα των ΤΟΜΑ στον ΕΣ και μάλιστα με εξαιρετικούς όρους από την ρωσική πλευρά σε ότι αφορά την συμπαραγωγή τους στην Ελλάδα.

Ένα  ακόμη πρόγραμμα που έχει ιδιαίτερη κινητικότητα είναι αυτό των ΠΕΠ MLRS και της αναβάθμισης των πυραύλων ATACMS των οποίων τόσο οι ρουκέτες όσο και οι πύραυλοι βρίσκονται στο όριο λήξης της επιχειρησιακής τους ζωής.

Τέλος στο θέμα της αντιαεροπορικής άμυνας ο Στρατός μάλλον θα κινηθεί μεταξύ των TOR–M2 ή των νέων Pantsir S-2 για την οριστική αντικατάσταση των παλαιών SA-8

Στο ΠΝ το κυριότερο πρόγραμμα αφορά την προμήθεια κορβετών έως 2500 τόνων. Εδώ φαίνεται ότι προτιμούνται είτε μια έκδοση της γαλλικής GoWind είτε μια μεγεθυμένη έκδοση της ρωσικής Βuyan η οποία να σημειωθεί ότι μπορεί να μεταφέρει και τα περίφημα βλήματα cruise Kalibr.

Ακόμη πιεστική είναι η ανάγκη για προμήθεια επιπλέον ελικοπτέρων Α/Υ πολέμου S-70 Seahawk ή το δυνατόν από τα αμερικανικά αποθέματα.

Στην ΠΑ φυσικά πέφτει εκ των πραγμάτων το μερίδιο του λέοντος, καθώς η απειλή τν 100 τουρκικών F-35 δεν είναι πια μια απατηλή μακρινή πραγματικότητα αλλά ένα εφιαλτικό μέλλον.

Έτσι υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο ενός προγράμματος ΝΜΑ το οποίο θα μπορεί να είναι είτε το F-35 (στον ελάχιστον αριθμό των 20 αεροσκαφών) ενώ αναμένεται οι Ρώσοι να κτυπήσουν στα ίσα με το Su-35S.

Η αναβάθμιση των F-16 είναι ακόμη ένα από τα φλέγοντα θέματα που πρέπει να λυθούν για να υπάρξει ποιοτική εξισορρόπηση με την τουρκική Αεροπορία.

Ακόμη σημαντικό κρίνεται το θέμα της ενίσχυσης της

Αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς με τουλάχιστον 2 συστοιχίες πιθανότατα S-300PMU-2 και νέα βλήματα για τις υπάρχουσες. Πάντα βέβαια υπάρχει ανοικτό το ενδεχόμενο προμήθειας επιπλέον συστημάτων Patriot PAC-3 δηλαδή όμοια με αυτά που υπάρχουν σήμερα στην ΠΑ.