Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος ενημέρωσε χθες, Τρίτη 11 Μαΐου 2021, τη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων επί θεμάτων της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.

Κατά την Πρωτολογία του ο κ. Παναγιωτόπουλος επισήμανε μεταξύ άλλων:

«Δεν είναι αμελητέο το ιδιωτικό κομμάτι της αμυντικής βιομηχανίας και με περιθώρια να εμπλακεί ακόμα πιο ενεργά στο συνολικό έργο».

«Βασικός στόχος της Κυβέρνησης ήταν και παραμένει η ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, ώστε να καταστεί παραγωγική, λειτουργική, ανταγωνιστική και αξιοπρεπής. Καμμιά αμυντική βιομηχανία δεν μπορεί να σταθεί, αν δεν μπορεί να φέρει εις πέρας δουλειές και από τρίτους».

«Όσον αφορά στην ΕΑΒ, το βασικό θέμα είναι η αναβάθμιση των F16 στην εκδοχή Viper. Η αναβάθμιση του πρώτου έχει ολοκληρωθεί και σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλα. Το θέμα είναι να τρέξουν και τα παράλληλα προγράμματα, η αναβάθμιση των τεσσάρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P3 “Orion” του ΠΝ και οι συντηρήσεις των C-130».

«Η εκκαθάριση της ΕΛΒΟ άρχισε το 2014 και ολοκληρώθηκε πριν από ένα χρόνο. Πριν από μερικούς μήνες, ύστερα από διαγωνισμό, εταιρεία ισραηλινών συμφερόντων ανέλαβε τον έλεγχό της που έχει εγκατασταθεί και προσπαθεί να στήσει γραμμές παραγωγής προκειμένου να αναλάβει δουλειές».

«Σύντομα θα λάβουμε μια μεγάλη απόφαση για την πρόσκτηση τεσσάρων φρεγατών. Ακούω (και ευλόγως) από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης την παραίνεση να ναυπηγήσουμε όσα περισσότερα γίνεται, σε ελληνικά ναυπηγεία. Θυμίζω ότι του χρόνου θα παραδοθεί η τελευταία από τις επτά πυραυλακάτους που άρχισαν να ναυπηγούνται από ελληνικά ναυπηγεία το 2001. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ανάλογο πρόγραμμα ναυπήγησης».

«Το δίλημμα που προκύπτει αν θα αναθέσουμε εξ ολοκλήρου το έργο στα ναυπηγεία της χώρας που θα προτιμηθεί, οποιαδήποτε αν είναι αυτή, ή αν θα επιλέξουμε την Ελλάδα θα κινδυνεύσουμε να περάσουν αρκετά χρόνια και σκάφη να μην έχουμε».

«Μακάρι να επιταχυνθεί η διαγωνιστική διαδικασία για τον Σκαραμαγκά, ώστε να αποκτήσει η χώρα ένα ναυπηγείο, ικανό να αναλάβει το έργο κατασκευής νέων φρεγατών, σε εύλογο χρόνο και να εμπλακεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία».

«Ως Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δεν θα επιθυμούσαμε να μην εμπλακεί σε αυτό το μεγάλο πρόγραμμα να μην εμπλακούν επιχειρήσεις της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, όχι μόνο με ναυπηγική δραστηριότητα αλλά και άλλες που θα μπορούσαν να εμπλακούν. Η ιδανική συνθήκη είναι να έχουμε τουλάχιστον ένα ναυπηγείο που θα μπορεί να διεκπεραιώσει σε εύλογο χρόνο αυτήν την εμβληματική δουλειά για το Πολεμικό Ναυτικό».

«Δεν αφήσαμε τους εργαζομένους των ναυπηγείων στην τύχη τους εξ ου και οι παρατάσεις που αύξησαν και αυξάνουν το κόστος των πλοίων. Ωστόσο διασφαλίζεται ο εργασιακός βίος των εργαζομένων στα ναυπηγεία και το συμφέρον του Πολεμικού Ναυτικού».

«Όσον αφορά στα Ελληνική Αμυντικά Συστήματα είναι να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της εταιρείας και η εμβληματική δουλειά που θα στηρίξει το μέλλον της εταιρείας, εννοώ το πρόγραμμα του ‘Εθνικού Τυφεκίου’. Όταν επιλεγεί ο ξένος οίκος που θα έρθει στην Ελλάδα και θα αναπτύξει με όρους συμπαραγωγής (αυτή είναι βασική προϋπόθεση που τίθεται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τα ΕΑΣ), θα εξασφαλίσει την επόμενη ημέρα αυτής της βιομηχανίας».

«Σχετικώς με την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, εκτός από το φιλόδοξο πρόγραμμα που εξελίσσεται την τελευταία διετία, υπάρχουν θετικά νέα από τη συμμετοχή της Ελλάδος στις πρωτοβουλίες της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας της Ε.Ε. (PESCO) και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας (EDF). Ελληνικές εταιρείες συμμετέχουν σε προγράμματα ανάπτυξης προϊόντων γεγονός που συντελεί στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και της εξωστρέφειας».

Στη Δευτερολογία του, ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης σημείωσε:

«Στη συζήτηση που προηγήθηκε, αλλά και σε άλλες, ορισμένοι επικαλούνται πράγματα που γράφονται κι όχι που έχουν ειπωθεί. Το Πολεμικό Ναυτικό εξετάζει ακόμα προτάσεις. Δεν έχει κλείσει ακόμα όλους τους φακέλους δεδομένου ότι δεν έχουν υποβληθεί όλες οι προτάσεις αντιστοίχως για τη λεγόμενη ‘Ενδιάμεση Λύση’ ώστε να αρχίσει η τελική φάση αξιολόγησης».

«Για το ‘Εθνικό Τυφέκιο’ έχουμε ζητήσει να γίνει με όρους συμπαραγωγής στην Ελλάδα, ώστε να υπάρχουν και τα αντίστοιχα οφέλη στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία»

«Επικαλείστε ό,τι γράφεται γιατί δεν μιλάμε πολύ. Δεν μιλάμε πολύ γιατί έχουμε επιλέξει να δουλεύουμε πολύ. Το να μιλάς πολύ είναι σε βάρος, όπως μπορώ να ισχυριστώ, τού να δουλεύεις πολύ. Και η αίσθηση ότι γίνονται πολλά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα τελευταία δύο χρόνια, αν δεν διακατέχει κάποιους από τους βουλευτές της Αντιπολίτευσης για λόγους πολιτικής μικροψυχίας, τουλάχιστον διακατέχει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που εμπιστεύεται την Πολιτική και τη Στρατιωτική Ηγεσία, και τη δουλειά που γίνεται για να καλυφθεί πολύ χαμένο έδαφος από το παρελθόν».

«Δεν αγαπάς την Αμυντική Βιομηχανία με θεωρητικά μανιφέστα τύπου «Εθνικής Βιομηχανικής Στρατηγικής». Καλή η βιομηχανική στρατηγική αλλά τον Ιούλιο του 2019, τα ΕΑΣ δεν είχαν να πληρώσουν τρέχοντες μισθούς κι έπρεπε να κάνουμε πολλά για να το καταφέρουμε. Έπρεπε να επισπεύσουμε πληρωμές δόσεων, να παγώσουμε ποινικές ρήτρες, να κάνουμε ενέργειες για να πληρώσουμε μισθούς Ιουλίου δυνάμει αναρωτιέμαι ποιας «Εθνικής Αμυντικής Στρατηγικής» και θεωρητικολογίας.

«Δεν ανατάσσεται η αμυντική βιομηχανία από κεντρικό σχεδιασμό σοβιετικού τύπου. Ξέρετε γιατί απαξιώθηκαν τα ναυπηγεία, τι ρόλο και ποιος ήλεγχε τα συνδικάτα και έφυγαν οι εφοπλιστές ή και απαξιώθηκαν οι παραγγελίες, ώστε να αναμένονται τα απομεινάρια προγραμμάτων του Πολεμικού Ναυτικού».

«Δεν ήρθαμε χθες στη χώρα. Ξέρουμε τι ρόλο έπαιξε ο καθένας, και κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, αλλά και τα συνδικάτα που ιστορικώς ελέγχονταν από τις αντιπολιτεύσεις ιδίως όταν αυτές έρχονταν από την Αριστερά. Γίνατε όλοι κήνσορες της προσπάθειας που γίνεται. Πάντα αυτή η παράταξη όταν ερχόταν στα πράγματα αναλάμβανε το έργο να ανακάμψει τουλάχιστον την αμυντική βιομηχανία και τις Ένοπλες Δυνάμεις με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, όχι την αντιπολίτευση».

«Παραδεχθείτε ότι γίνεται κάποια προσπάθεια επιτέλους! Παραδεχθείτε ότι τα “Rafale” ήρθαν με όρους παγκοσμίου ρεκόρ ταχύτητος από τη στιγμή που άρχισαν οι διαπραγματεύσεις. Δεδομένου ότι είχαμε μια εταιρεία μοναδικού στον κόσμο κατασκευαστή, τη συγκεκριμένη γαλλική, εν τούτοις προβλέφθηκε ρήτρα κάνει πρόνοια για μελλοντική εμπλοκή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, όταν θα πάμε στη διαδικασία της υποστήριξης».

«Σκάνδαλο κ. Βίτσα δεν είναι η Καλαμάτα. Σκάνδαλο είναι ότι από το τέλος του 2022, εάν δεν πηγαίναμε στη λύση της Καλαμάτας, η Πολεμική Αεροπορία –μια Αεροπορία παγκόσμιας κλάσης και ποιότητας- δεν θα είχε εκπαιδευτικά αεροπλάνα, ούτε ελικοφόρα, ούτε τζετ. Και μην μου λέτε για τη μελέτη που θα εκπονείτο και κανείς μας δεν είδε ποτέ ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε μόνοι μας».

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ